
Εμπιστοσύνη κουβέντα μαγική.
Εμπιστοσύνη κουβέντα ιδανική.
Την έχεις, τη δίνεις, τη γυρεύεις
και μ’ αυτήν τη ζωή σου
καραβάκι ταξιδεύεις.
Μα δυστυχώς οι καιροί έχουν αλλάξει
και το νόημα της λέξης έχουν ρημάξει.
Ανατρέπεται, προδίδεται, λυμαίνεται
και σα φυτό απότιστο μαραίνεται.
Έπαψε να υπάρχει πια σαν σημαία.
Έχει πέσει προ πολλού η αυλαία.
Ούτε καν τον εαυτό σου εμπιστεύεσαι
και πολλές φορές ταλαντεύεσαι.
Σα ζυμαράκι στο μυαλό μας πλάθεται
και εν αγνοία μας μάχεται
να απλώσει, να ανοίξει και να ξεχυθεί
ή καλά κάνει και μαζεμένη κρατεί.
Εμπιστοσύνη, τη λένε
και οι καρδιές μας κλαίνε
που χάθηκε ανεπιστρεπτί
και παρέσυρε νου και ψυχή.
Είθε να θελήσει ο ντουνιάς
για να ξανάρθει χαμογελαστή μονομιάς.
Τάνια Στεφάνου-Τσαβδάρη
Αλεξανδρούπολη