Χρειάζεται επίδειξη αποφασιστικότητος από την Ελλάδα – Καλές οι δηλώσεις, καλές οι Ασκήσεις, αλλά απαιτούνται και άμεσες ενέργειες
Η συνήθως προβλέψιμη Τουρκία τον τελευταίο καιρό συμπεριφέρεται κατά τρόπο ασύμμετρο. Κάτι που σημαίνει πώς εμείς πρέπει να γίνουμε πιο προσεκτικοί και αναλάβουμε επείγουσες ενέργειες, αν θέλουμε το αμυντικό μας δόγμα της αποτροπής να μην μείνει κενό γράμμα.
Είμεθα σέ θέση να γνωρίζουμε ότι η ελληνική Κυβέρνηση προσδοκούσε αποτελέσματα από την διεθνή μεσολάβηση πού υποσχόταν διαύλους επικοινωνίας μεταξύ Αθηνών και Άγκυρας.
Όχι βεβαίως προκειμένου να αρχίσει σοβαρός διάλογος και να λυθούν τα έλληνο-τουρκικά, αλλά προκειμένου να εγκαθιδρυθεί ένας μηχανισμός συνεννοήσεως και αποκλιμακώσεως ενδεχομένων καταστάσεων εντάσεως ή κρίσεως.
Όταν λοιπόν ό υπουργός Εξωτερικών Τσαβούσογλου βγαίνει και υπονομεύει αυτόν τον δίαυλο επικοινωνίας όταν είναι ακόμη έν τω γεννάσθαι, είναι προφανώς πώς ή ’Άγκυρα δεν επιθυμεί τήν ύπαρξη μηχανισμών αποκλιμακώσεως.
Προφανώς έχει άλλα σχέδια.
Όσο όμως ασύμμετρη και αν γίνεται η τουρκική συμπεριφορά, πάντα υπακούει σέ κάποιες αρχές τις όποιες πρέπει νά προσδιορίζουμε και νά αναλύουμε, αν θέλουμε να τίς αντιμετωπίσουμε επιτυχώς.
Πρέπει να θεωρούμε βέβαιον άτι στο αμέσως επόμενο διάστημα η Άγκυρα θα προβεί σέ ενέργειες πού θα επιβάλλουν την παρουσία της στις θαλάσσιες περιοχές τίς όποιες διεκδικεί, είτε με μονομερείς εξαγγελίες είτε με άλλες ενέργειες όπως το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο.
Και θα θελήσει σέ πρώτη φάση να το πράξει ηπίως.
Με κινήσεις των πλωτών γεωτρύπανων της και σεισμικές έρευνες πού δεν θα αγγίζουν τον βυθό.
Στόχος πάντα να μάς σύρει σέ διάλογο με τούς δικούς της όρους.
Για αυτό δεν θέλει ανεπισήμους διαύλους επικοινωνίας, η ύπαρξη των όποιων θα καθησύχαζε τούς συμμάχους μας ότι ύπάρχουν τρόποι άπο- κλιμακώσεως άν τά πράγματα «δεν πάνε καλά».
Να μην μάς διαφεύγει όμως ότι στρατιωτικώς η Τουρκία είναι «τεντωμένη» από το Ιράκ μέχρι την Λιβύη.
Δεν έχει περιθώριο για ένα ακόμη πραγματικό μέτωπο και μάλιστα με συγκροτημένες Ένοπλες Δυνάμεις, όπως οι ελληνικές.
Στόχος της λοιπόν παραμένει η ελεγχόμενη κλιμάκωση με απώτερο σκοπό τον διάλογο.
Αφήνοντας κατά μέρος τής φιλολογίες όσον άφορα στην κατάσταση τών Ενόπλων μας Δυνάμεων, θα επισημάνουμε ότι υπάρχουν πολλές ενέργειες πού μάς επιτρέπουν νά ανατρέψουμε και να αποτρέψουμε τούς τουρκικούς σχεδιασμούς.
Καλές είναι οι δηλώσεις, καλές είναι οι ασκήσεις, αλλά απαιτούνται και ενέργειες πού θα πείθουν τον αντίπαλο ότι έχουμε την αποφασιστικότητα να τον αντιμετωπίσουμε κλιμακώνοντας την όποια κρίση πέρα από το επίπεδο στο όποιο αυτός θα ήθελε να την περιορίσει.
Για να μην φθάσουμε όμως εκεί, μπορούμε να προβούμε σέ δύο άμεσες πολιτικές αποφάσεις πού θα τούς δείξουν ότι δεν αστειευόμαστε.
Ή πρώτη είναι να ολοκληρωθεί αμέσως η αναθεώρηση τής Πολιτικής Εθνικής Αμύνης και να ξανά ενταχθεί σέ αυτήν το δόγμα τού Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος-Κύπρου.
Αυτό συνεπάγεται πρόσθετες υποχρεώσεις για τίς δυνάμεις μας, αλλά έτσι δημιουργούμε μία σειρά από εναλλακτικές επιλογές για να αντιμετωπίσουμε τούς Τούρκους όσο το δυνατόν πιο μακριά από τίς ηπειρωτικές ακτές μας.
Δημιουργούμε δηλαδή ένα τακτικό βάθος.
Το δεύτερο είναι η άμεση αύξηση τής στρατιωτικής θητείας.
Για όσους φοβούνται το πολιτικό κόστος θα θυμίσουμε ότι σέ αύξηση τής θητείας προέβη το 1974 ό Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Κατήργησε την μείωση της θητείας πού λίγους μήνες πριν είχε εξαγγείλει το στρατιωτικό καθεστώς και την επανάφερε στους 28 έως 32 μήνες.
Και αμέσως μετά κέρδισε εκλογές με 54%.”Οπερ έδει δεΐξαι…
Ευθ. Π.Πέτρου
