Μήπως παίζουν το παιχνίδι της Άγκυρας όλοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να «στρατιωτικοποιήσουμε τα Ελληνοτουρκικά»;
Τους τελευταίους μήνες επικρατεί μια φρενίτις. Ο μέσος Έλλην περιμένει να ξεσπάσει πόλεμος περί το Φθινόπωρο. Ο μέσος τηλεοπτικός παντογνώστης καλλιεργεί κλίμα αβεβαιότητος, προβαίνοντας ταυτοχρόνως σε βαθυστόχαστες αναλύσεις που στηρίζονται σε αξιόπιστα και αναξιόπιστα δημοσιεύματα σχετικώς προς τις στρατιωτικές δυνατότητες της Ελλάδος και της Τουρκίας.
Στο κομφούζιο που δημιουργούν όλοι αυτοί, έρχονται να προστεθούν και οι «ψύχραιμοι» που μόνον ψύχραιμοι δεν είναι. Είναι κατά κανόνα φοβικοί, στην δε καλύτερη περίπτωση επικαλούνται την βοήθεια εταίρων και συμμάχων καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση ότι από εκεί μπορεί να περιμένουμε βοήθεια.
Και οι Τούρκοι βεβαίως «που ρίχνουν λάδι στην φωτιά» με καθημερινές προκλητικές δηλώσεις προφανώς διασκεδάζουν με τις ανόητες αντιδράσεις μας.
Η ρήσις υπηρεσιακού παράγοντος ότι «και καλημέρα να μας πουν οι Τούρκοι εμείς θα απαντήσουμε καταγγέλλοντάς τους για πρόκληση» δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Αυτό που απέχει από την πραγματικότητα είναι η βεβαιότης ότι θα εκδηλωθεί «κρίσις», «θερμό επεισόδιο» (αλήθεια υπάρχουν και «ψυχρά επεισόδια»;) ή ακόμη και πόλεμος.
«Από το πουθενά»
Αν όλοι αυτοί οι νεόκοποι θεωρητικοί του πολέμου είχαν δει με καθαρή ματιά τα γεγονότα των τελευταίων δεκαετιών, θα ήξεραν πως ποτέ οι κρίσεις που ξέσπασαν δεν είχαν προαναγγελθεί.
Απεναντίας όσες φορές γινόταν λόγος για επικείμενα επεισόδια και αναμενόμενες κρίσεις, αυτά ουδέποτε συνέβαιναν.
Θυμάται κανείς την κρίση των Ιμίων; Κλιμακώθηκε σε χρόνο μιας εβδομάδος περίπου και αποκλιμακώθηκε σε μια νύκτα. Η κρίσις του Μαρτίου του 1987 κλιμακώθηκε ακόμη ταχύτερα.
Μέσα σε λίγες μόλις ημέρες οι Τούρκοι προανήγγειλαν ερευνητικές δραστηριότητες δυτικώς της Χίου και τα πλοία τους απέπλευσαν. Δεν το έλεγαν και το ξαναέλεγαν όπως κάνουν τώρα.
Βγήκαν στο Αιγαίο και επειδή ο ελληνικός Στόλος ήταν σε πλήρη επιχειρησιακή ανάπτυξη (χωρίς τυμπανοκρουσίες και χωρίς τις κραυγές των ποικιλωνύμων ασχέτων) μάζεψαν «τα βρεμένα τους» και αποσύρθηκαν στα λιμάνια τους.
Λίγους μήνες αργότερα ο Πρωθυπουργός τους Τουργκούτ Οζάλ, ήλθε στο Νταβός παρακαλώντας για συνδιαλλαγή.
Και τούτο είναι η απάντησις σε όλους τους αδαείς που σήμερα κόπτωνται πως δεν πρέπει να «στρατιωτικοποιήσουμε» τα ελληνο-τουρκικά.
Παίζουμε έτσι, υποστηρίζουν το παιγνίδι των Τούρκων. Διερωτώμεθα όμως όταν τους ακούμε ποιος ακριβώς είναι αυτός που παίζει το παιγνίδι των Τούρκων.
Θα διακινδυνεύσουμε λοιπόν την πρόβλεψη ότι όσο περισσότερες συζητήσεις και θόρυβος γίνεται περί επικειμένης κρίσεως, τόσο απομακρύνεται το ενδεχόμενο να ξεσπάσει μια τέτοια. Οι κρίσεις δεν προαναγγέλλονται, συνήθως ξεσπούν «από το πουθενά».
Ευθύμιος Π. Πέτρου
