Από το 1935 είχε αρχίσει ο Ιωάννης Μεταξάς να ετοιμάζει τον Ελληνικό Στρατό – Η δημιουργία του Στρατιωτικού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης, όπου είχε έδρα και το Ε’ Σώμα Στρατού
Πολλά βιβλία γράφηκαν και θα γράφονται για το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΠΟΣ,για τους πολέμους με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς από 28-10-1940 έως την 9-4-1941,τόσο από τους πρωταγωνιστές που συμμετείχαν,στρατιωτικούς,πολιτικούς,απλούς πολίτες και φτασμένους λογοτέχνες.
Οι ιστορίες του ΕΘΝΙΚΟΥ ΕΚΕΙΝΟΥ ΕΠΟΥΣ,έγιναν κτήμα των Ελλήνων,”γύρισαν” όλο τον κόσμο,που τον συγκλόνισαν οι απαράμιλλές αποτυπώσεις των ηρωϊκών στιγμών.
Οι τότε Έλληνες προέταξαν τα λιπόσαρκα στήθη τους,σε δύο σιδερόφραχτες αυτοκρατορίες,που μέχρι εκείνες τις στιγμές ήταν ανίκητες και….ισοπεδωτικές. Όμως αυτές οι πολεμικές βρήκαν στα ελληνικά βουνά της Ηπείρου,της Μακεδονίας,ενεργό φραγμό τα γρανιτένια στήθη των παιδιών της Ελλάδας,τα παιδιά εκείνα που ήταν μετέπειτα οι γονείς και παππούδες μας.
Πολύ πριν του 1940 άρχισε η εθνική προπαρασκευαστική προσπάθεια,για τυχόν εμπλοκή της πατρίδας μας.
Πολλά γράφηκαν για την προ αυτής της χρονικής στιγμής,πολιτική κατάσταση της Ελλάδας, με όλα τα ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΚΑ,που καταγράφηκαν από πάμπολλους συγγραφείς,αποτυπωμένα από την πολιτική οπτική που αναλύθηκαν. Όμως πέραν των όποιων ιδεολογικών ή ιδεοληπτικών αντιλήψεων και αποτυπώσεων,ένα είναι το αναμφισβήτητο……ότι η Ελλάδα,η Πατρίδα μας,προετοιμάστηκε σε πολύ καλό,αν όχι εξαίρετο επίπεδο.!!
Ο Μεταξάς “οσφρηνόμενος” και ερμηνεύοντας τον γενικό πολεμικό άνεμο στην Ευρώπη,από το 1936-1940,πενταπλασιάσε τα στρατιωτικά κονδύλια,για τον εξοπλισμό του ελληνικού στρατού,σε όλα τα επίπεδα και την προετοιμασία για ενδεχόμενη πολεμική εμπλοκή.
Στην προσπάθεια αυτή είχε κύριο ενεργό ρόλο ο Παπάγος,από το 1938.
Τον Ιούνιο του 1939,ολοκληρώθηκε ένα σχέδιο επιχειρήσεων, αλλά μετά την κατάληψη της Αλβανίας από τους Ιταλούς του Μουσολίνι και την μεταφορά πολλών ιταλικών δυνάμεων εκεί, τροποποιήθηκε προς καλύτερη οργάνωση και ονομάστηκε “Σχέδιο επιστράτευσης 1939 β”.Το σχέδιο αυτό ήταν η βάση επιστράτευσης του ελληνικού στρατού στις 28-10-1940.
Μετά τον ΑΝ 2005/1939 και το πιό πάνω σχέδιο,προβλεπόταν η δημιουργία και η επάνδρωση όλων των εμπλεκομένων μονάδων και σχηματισμών.
Εδώ δεν θα αναφερθώ στις μάχιμες μονάδες, αλλά στην ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ,που αποτελεί ένα εκ των ούκ άνευ στοιχείο, για να υποβοηθήσει το έργο ΤΩΝ ΠΡΟΣΘΕΝ ΜΑΧΟΜΕΝΩΝ.
Από το 1935 άρχισε η αγορά υγειονομικού υλικού, αλλά δεν επαρκούσε για μία έντονη και σε διάρκεια πολεμική εμπλοκή.
Το 1936 διατέθηκαν σημαντικά ποσά για φάρμακα, χειρουργικά υλικά, επιδέσμους, αυτοκίνητα, κινητά νοσηλευτικά τμήματα, σκηνές για ορεινά νοσηλευτικά τμήματα.
Το διάστημα 1936-1940,η δαπάνη αυτή ανήλθε σε 130.000.000 δραχμές, ποσό αρκετά μεγάλο,για τις τότε οικονομικές συνθήκες.
Το μεγαλύτερο μέρος αγοράστηκε από το εξωτερικό.
Ο Παπάγος ως Αρχηγός ΓΕΣ,σχεδίασε την δημιουργία στην Θράκη το Ε.Σώμα Στρατού,με έδρα την Αλεξανδρούπολη.
Σε εφαρμογή του ΑΝ 2005/39 της 5-10-1939 και το σχέδιο επιστρατεύσεως 1939β,καταρτήστικε και “ειδικό σχέδιο ανάπτυξης νοσηλευτικών εγκαταστάσεων”.
Με αυτό ορίστηκαν 5 βασικά Στρατιωτικά Νοσοκομεία στην Αθήνα,Λάρισα,Θεσσαλονίκη,Δράμα και Αλεξανδρούπολη,π ου αμέσως μετά την επιστράτευση της 28-10-1940,οργανώθηκαν και λειτούργησαν.
Εκτιμήθηκε ότι θα έπαιζαν ουσιαστικό νοσηλευτικό ρόλο, λόγω της γεωγραφικής τους θέσης,στο πολεμικό θέατρο των επιχειρήσεων.
Συγχρόνως στην Θράκη χρησιμοποιήθηκαν και τα πολιτικά νοσοκομεία Ξάνθης,Κομοτηνής και Αλεξανδρούπολης.
Τα στρατιωτικά νοσοκομεία πριν από το ξέσπασμα του πολέμου εφοδιάστηκαν πλήρως και είχαν ως κύριο ρόλο διαλογή και διακομιδή απωλειών υγείας.Σχεδιάστηκε και “ειδικό σχέδιο επίταξης υγειονομικού και φαρμακευτικό υλικό”.
Στα σχέδια ,περιλαμβανόταν και ο υγειονομικός σχεδιασμός, με στελέχωση με προσωπικό, δημιουργία νοσηλευτικών μονάδων με επίταξη είτε σε υπάρχοντα νοσοκομεία που δεν χρησιμοποιούνταν σαν νοσοκομεία, αλλά υπήρχαν οι υποδομές σε έκτακτες καταστάσεις, να μετατραπούν σε χώρους νοσηλείας. Υπήρχε και το σοβαρώτερο ειδικό σχέδιο νοσηλείας και διακομιδής.
Για την στελέχωση τους κλήθηκε προσωπικό μετά την 28-10-1940,στις δομές που δημιουργήθηκαν,σε μεγάλο ποσοστό από εφέδρους εκ μονίμων,είτα εφέδρων εξ εφέδρων αξιωματικών υγειονομικού.
Οι μόνιμοι ανέλαβαν διοικητικές θέσεις σε νευραλγικούς υγειονομικούς σχηματισμούς. Το υπόλοιπο προσωπικό ήταν μικρός αριθμός μονίμων αδελφών νοσοκόμων ,κατώτερο προσωπικό και νοσοκόμοι από εφέδρους που δεν ήταν εκπαιδευμένοι ως νοσοκόμοι.
Το Ε.στρατιωτικό Νοσοκομείο με έδρα την Αλεξαδρούπολη, όπου και η έδρα του νεοσυσταθέντος Ε.Σώματος Στρατού,εκεί υπήρχε και ο Ε.λόχος Νοσοκόμων.
Το στρατιωτικό αυτό νοσοκομείο είχε εποπτεύουσα υγειονομική αρχή την Ανωτάτη Στρατιωτική ΥγειονομικήνΕπιτροπή με έδρα την Αθήνα..
Πρώτος διοικητής του ήταν ο Γενικός Αρχίατρος ΤΣΑΚΑΤΙΚΑΣ Ηλίας από 28-29/10-1940 και διαδοχικά με εναλλαγή τους, επίατρο ΜΟΥΝΤΑΚΑΛΑΚΗ Δημήτριο από 30-10-1940/2-11-1940,τον έφεδρο αρχίατρο ΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟ Δημήτριο απο 3-5/11/1940,Γενικό αρχίατρο ΤΣΑΚΑΤΙΚΑ Ηλία από 6-11-1940 με΄χει 2-3-1941,οπότε στη συνέχεια παραδίδει στον τελευταίο διοικητή έφεδρο αρχίατρο ΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟ Δημήτριο.
Η πολεμική εξέλιξη στο μέτωπο με την εαρινή επίθεση από 9/26-3-1941,αναγκάζουν το Γενικό Επιτελείο Στρατού να μετακινήσει το Ε’ στρατιωτικό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης στην Μυτιλήνη, όπου αλλάζει τίτλο και ονομάζεται 2ο στρατιωτικό Νοσοκομείο Μυτιλήνης την 12-3-1941.
Το Ε.Σώμα Στρατού είχε προορισμό να εξασφαλίσει τα προγεφυρώματα Αλεξανδρούπολης και Πυθίου Έβρου σε πρώτη φάση και εξασφάλιση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης, στη θέση του Τμήματος Στρατιάς Θράκης, με την ΧΙΙ Μεραρχία με έδρα την Κομοτηνή και την ΧΙΙΙ Μεραρχία αρχιπελάγους με έδρα την Μυτιλήνη.
Η ΧΙΙ Μεραρχία οργάνωσε την 29-10-1940 1)το ΧΙΙ Πεδινό Χειρουργείο με διευθυντή τον ιατρό Καλαρά ΝΙκόλαο μέχρι τέλους του πολέμου και 2) το ΧΙΙΙ ορεινό χειρουργείο με διευθυντή τον υπίατρον Κωστόπουλο Θεμιστοκλή μέχρι τέλους του πολέμου.
Στον Έβρο δρούσε και η ΤΑΞΙΑΡΧΙΑ ΕΒΡΟΥ που διέθετε μικρό υγειονομικό τμήμα με περιορισμένες δυνατότητες και ήτνα εγκατεστημένο στην Αλεξανδρούπολη.
Μετά την σύμπτυξη των τμημάτων προκαλύψεως του προγεφυρώματος Αλεξανδρούπολης και το πέρασμα 3000 ανδρών με τον Διοικητή της Ταξίαρχο Ζήση, μετακινήθηκαν στην Τουρκία για διαφυγή στην Μέση Ανατολή,μαζί με τους νοσηλςευομένους άνδρες της δύναμης Θράκης,υπό δυσμενέστατες καιρικές συνθήκες.
Σε άλλο σημείωμα θα αναφερθούμε στα εκεί γεγονότα με τον αφοπλισμό της όλης δύναμης,πέραν των συμφωνηθέντων με τους Τούρκους,που οδήγησαν στην αυτοκτονία του Ζήση από εθνική ευθιξία,.
Μεταφέρθηκαν όλοι στην Πέργαμο Τουρκίας και εκεί ένας λοχίας από την Αμφιλοχία, υγειονομικός κατόρθωσε να σώσει πολύτιμο φαρμακευτικό υλικό για τις ανάγκες των τραυματιών.
Κοντά και δίπλα στα μαχόμενα τμήματα ενεργή και ουσιαστική η παρουσία των στρατιωτικών υγειονομικών.
Προσέφεραν τα πάντα για την ανάταξη των τραυματιών την αποκατάσταση της υγείας.
“Πολέμησαν” στα μετόπισθεν νυχθημερόν για να απαλύνουν τον ανθρώπινο πόνο, στο δικό τους ανελέητο πεδίο μάχης με όπλα τα χειρουργικά τους εργαλεία,τα φάρμακα, την αγάπη και την φροντίδα,ως ενεργό μάχιμο τμήμα προσωπικής αυτοθυσίας και αυταπάρνησης.
Στο τέλος του πολέμου αυτού 13.325 ήταν οι νεκροί,62.663 τραυματίες και 1278 εξαφανισθέντες.
Αυτό το μικρό αφιέρωμα είναι για εκείνους τους μαχητές της άσπρης μπλούζας ποΥτόσα προσέφεραν ΤΟΤΕ.Ένα αφιε΄ρωμα στους αγωνιστές εκείνους που προσέφεραν στον Έβρο,στην Θράκη (σε άλλο σημείωμα μου θα σας δώσω στοιχεία-γεγονότα για το Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ….ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ..ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΤΈΤΑΞΕ ΣΤΑ ΜΑΧΙΜΑ ΕΘΝΗ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ…ΣΤΑ ΕΘΝΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ.
ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΠΟΤΙΣΑΝ ΜΕ ΑΙΜΑ ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΦΡΑΞΑΝ ΤΗΝ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ ΜΕ ΥΨΗΛΟ ΕΘΝΙΚΟ ΦΡΟΝΗΜΑ.!!!!
Βασίλης Ναζλής
