
Οδοιπόροι στο δρόμο της ζωής
οπλισμένοι με ασπίδα υπομονής
ανεβαίνουμε μονοπάτια, ανηφόρες
περνάμε σοκάκια, κατηφόρες.
Συνεχίζουμε τον αγώνα της επιβίωσης
πορευόμενοι άλλοτε προς τη σταύρωση
κι άλλοτε προς την ανάσταση
αντιμετωπίζοντας κάθε κατάσταση.
Οι πίκρες του χειμώνα
φαίνονται να κρατούν αιώνα.
Οι χαρές του καλοκαιριού
γελούν σαν τον ήλιο του μεσημεριού.
Διαλείμματα ανάσας και ομορφιάς.
Διαλείμματα φωτός και σκοτεινιάς.
Κυλάει η ζωή σα ρόδα
και λέμε στον εαυτό μας
έχε θάρρος και προχώρα.
Μην αφήσεις τα εμπόδια να σε σταματήσουν.
Μην αφήσεις χέρια να σε κρατήσουν.
Οδήγα με σκέψη και νου.
Οδήγα με τη βοήθεια του Θεού.
Τάνια Στεφάνου-Τσαβδάρη
Αλεξανδρούπολη