Αυτήν την ώρα, κατευθύνουμε την σκέψη μας σε όλα τα στρατευμένα παιδιά μας, Βαθμοφόρους, Αξιωματικούς και Ηγήτορες, για να τους ευχηθούμε Χρόνια Πολλά!
Ο νομός Έβρου, μετά την απελευθέρωση του, την 14η Μαϊου 1920 και την ένταξη του στον εθνικό κορμό μαζί με όλη την Θράκη, την Δυτική δυστυχώς μόνο Θράκη, έχει βιωμένη αποτελεσματικά την παρουσία των Ελληνικών Ενόπλων δυνάμεων στην περιοχή.
Μετά την μικρασιατική καταστροφή και την περιπετειώδη χάραξη των ανατολικών συνόρων, με την εφαρμογή της συνθήκης της Λωζάνης, ο Έβρος ποταμός, δυστυχώς υπήρξε. το εθνικό όριο των εθνικών εδαφών και οι σύγχρονες Θερμοπύλες.
Ιστορικά καταγεγραμμένες οι αμφισβητήσεις των εθνικών προφυλακών από τότε.
Ο νομός Έβρου και ο ποταμός του, από το 1922,αποτελεί το τελευταίο όριο εθνικής κυριαρχίας και αναφοράς.
Στις ελληνικές του όχθες, τα στρατευμένα νιάτα της πατρίδας, από τότε μέχρι σήμερα,…τούτη εδώ την ώρα, θέτουν την παρουσία τους,ως σήμα και φάρο προστασίας, από επιβουλές της γείτονος Τουρκίας.
Κάθε σημείο στις όχθες και τα μετόπισθεν, σε κάθε τωρινό και παλιό ελληνικό στρατιωτικό φυλάκιο, τα παιδιά της Ελλάδας, στήθηκαν ως ενεργός φραγμός στην εθνική αξιοπρέπεια και παρουσία.
Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι κληρωτοί, μόνιμοι και ανάλογοι ηγήτορες, ανάλωσαν κάθε σωματική, πνευματική και ψυχική ικμάδα, για να προσφέρουν ασφάλεια, όχι μόνος στους κατοίκους της περιοχής, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα,ως ιερό και επιβαλλόμενο καθήκον.
Εκεί γράφηκαν τραγούδια και παιάνες, ποιήματα και μαρτυρίες, για την εθνική παρουσία.
Ζώντας σε όλη την περιοχή του Έβρου, για πάρα πολλά χρόνια και προσφέροντας από υπηρεσιακά ή άλλα μετερίζια, γνωρίζω από πρώτο χέρι, την ενεργή παρουσία όλων των απαρτιζόντων τις Ένοπλες Δυνάμεις, τις άοκνες και συνεχείς προσπάθειες των ηγητόρων και όλων των στελεχών και απλού προσωπικού, για την θωράκιση της περιοχής σε κάθε προσβολή.
Αυτό έγινε ευρέως γνωστό μετά από τα πρόσφατα γεγονότα σε όλες τις περιοχές του Έβρου, όπου οι Ένοπλες Δυνάμεις, η Ελληνική Αστυνομία, και άλλα Σώματα Ασφαλείας, με ενεργούς ακρίτες ,σε μία αδελφωμένη προσπάθεια, έθεσαν τα στήθη τους οχυρό αποτροπής. Στεγανοποίησαν τις Κερκόπορτες, της οργανωμένης και κατευθυνόμενης εισβολής αλλοφύλων.
Τα παιδιά εκείνα, νύχτα μέρα, γαντζωμένοι στα εθνικά όρια και με εθνική περηφάνεια και καθήκον, ήταν παρόντες, με όλες τις κακές καιρικές συνθήκες και την γεωγραφική διαμόρφωση του χώρου..
Εκεί όμως δεν ήταν μόνοι, ήταν παρόντες και βοηθοί όλοι εκείνοι από το….1920,1922 και μετά, όλοι, όλοι αυτοί που έζησαν εκεί και προσέφεραν στην παραμεθόρια αυτή εσχατιά της Ελληνικής Πατρίδας.
Παρόντες πάντοτε,….διαχρονικά και όλοι οι Έλληνες, με την σκέψη, αγάπη και πολλές φορές υλική και αφειδώλευτη προσφορά.
Αυτήν την ώρα ας κατευθύνουμε την σκέψη μας σε όλα τα στρατευμένα μας παιδιά, σε όλους τους βαθμοφόρους, αξιωματικούς και ηγήτορες τους σε όλη την πατρίδα και να τους ευχηθούμε χρόνια πολλά.
Με το παρόν στέλνω τις ευχές μου σε όλους που υπηρετούν στον Έβρο και τους χαρίζω το παρόν ποίημα. που νομίζω ότι απηχεί τις σκέψεις και τα συναισθήματα που γέμιζαν τα στήθη των φρουρών της πατρίδας και της εθνικής ιδέας, που δημοσιεύτηκε την 19-3-1923,που όμως με αναγωγή στο παρόν εκφράζει διαχρονικά τα ΠΑΝΤΑ….ΚΑΙ ΌΛΑ.
ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ
——————————
ΣΤΟΥ ΕΒΡΟΥ ΤΑ ΝΕΡΑ
————————
Ακόμη είναι νύχτα…….πάει να ξημερώσει……
μέσα στην νυχτερινή σιγαλιά…τα πάντα….
κοιμούνται ξένοιαστα…λες και παραδώσαν
για φύλαγμα την ζωή τους σε κάποιον που….
ξαγρυπνά….
Σκαρφαλωμένος γερά…στο κοτρώνι του
ο μπαρουτοκαπνισμένος φαντάρος,
κρατά στό να χέρι σφιχτά το μάνλιγχερ…
ενώ με το άλλο κρύφτει τα μάτια του
από την αστροφεγγιά….κοιτώντας μακρυά…
κατάντικρυ μέσα στον αιθέρα…
Καρφωμένος κι ακίνητος αφήνει την σκέψη του
να ταξιδεύει μαζί με τα μάτια …
ψάχνοντας κάτι μεσ’το χλωμό σκοτάδι!!…
Το φεγγάρι ξεπετά τις στερνές αδύναμες αχτίδες,
………………….πάνω στον νυχτοφρουρό,
κάμνοντας το ντουφέκι του να γυαλίζει…
Μα εκείνος ακίνητος….σαν στοιχειωμένος,
βράχος ανάμεσα στα σταχτοσύννεφα,
ξεπροβάλλει μπροστά του κάποια θολή σκιά….
σα στύλος….δείχνοντας κάτι το καμαρωτό….
Ασάλευτος πάνω στο κοτρώνι….
ξακολουθεί να κυνηγά με τη ζαλισμένη φαντασία του…
τον ίσκιο…..που σιγά…σιγά ξεχωράει πιο ζωηρά…
λίγο.λίγο….σβύνει το φως του φεγγαριού….
κοντεύει για να φέξει…
Το ποτάμι καμαρώνει τον φύλακα του…το φρουρό,
κυλώντας υπερήφανα λες και φιλά τα χαμόκλαδα
σαν κεντητό στολίδι…κινούνται στην ακροποταμιά….
Να τώρα….ένα απαλό κρύο αεράκι…
χαϊδεύει το πρόσωπο του νυχτοφρουρού,
τρείς ώρες περνούν η μία κοντά στην άλλη…
μα εκείνος δεν κουνιέται…
Κάρφωσε την ματιά του…στο σκοτινιασμένο ίσκιο
ενώ η καρδιά του φουσκώνει…..
νιώθοντας κάτι το λαχταριστό…..
Πατεί στις μύτες των ποδιών του προσπαθώντας….
να καθορίσει το στύλο…που ορθώνεται μπροστά του
και τα χείλη του άθελα κάτι αργοψελλίζουν….
Ξάφνου μεσ’απ’τ’ασημένια νερά του ποταμού…
μία μαυροφορεμένη…με ξέπλεχτα μαλλιά…
ξεπηδά μπροστά του και του μιλά…..!!!
Ναι παιδί μου!!!…….δεν είναι όνειρο,ούτε φαντασία…!!
κείνη σκιά που φαίνεται σα στύλος…
κρεμασμένος στον ορίζοντα…είναι ο μιναρές ενός τζαμιού…
που κάτω απ’τ’άγριο ύφος του καταπατεί την κόρη μου
……………την πόλη του Αδριανού!!!!!….
Δεν είμαι οπτασία…είμαι η δόλια μάννα της…..
η ντροπιασμένη ΕΛΛΑΔΑ….
κι’ήρθα να σου θυμίσω την υπόσχεση που μου δωσες…
…………………ΘΥΜΑΣΑΙ????…..!!!!
Να έλιωσαν πια τα χιόνια…ξεπάγωσαν τα βουνά….!!
το αίσχος,όπου σαν βράχος πλακώνει την καρδιά μου.
καρτερώ γρήγορα να το ξεπλύνεις…….
………..μέσα στου Έβρου τα νερά…..!!!
Το φεγγάρι τώρα έσβυσε ολότελα,
γιατί είχε ξημερώσει……
μη του φαντάρου τ’όνειρο έσβυσε?¨>>
….ή θε να ΑΛΗΘΕΨΕΙ!!!!
ΚΛΕ-ΟΣ
Με το παρόν κλείνω ευλαβικά το γόνυ στους πεσόντες των Ενόπλων Δυνάμεων διαχρονικά, που με την θυσία τους διατήρησαν την εθνική αξιοπρέπεια και ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ….ΟΔΗΓΟΣ
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΕΥΣΤΡ. ΝΑΖΛΗΣ
Υποστράτηγος ΕΛ.ΑΣ ε.α.
Αντιπρόεδρος Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού
