Έπεσε από Τουρκικές σφαίρες στις 19 Δεκεμβρίου 1986, στα σύνορα του Έβρου – Εννέα Τούρκοι Στρατιώτες σκοτώθηκαν, όταν θέλησαν να αρπάξουν το σώμα του πεσόντος Ζήση
Στην σημερινή Ελλάδα οι περιθωριακοί ανάγονται σέ πρότυπα, οι αντικοινωνικοί σε σύμβολα, οι αρνητές σε επαναστάτες.
Και όμως αυτή η Ελλάς εξακολουθεί να έχει ήρωες. Όσο και αν προσπαθούν να μας κάνουν να τους ξεχάσουμε.
Ήρωας ήταν ο στρατιώτης Ζήσης Καραγώγος.
Πόσοι τον θυμούνται 34 χρόνια μετά την θυσία του;
Έπεσε από τουρκικές σφαίρες, στις 19 Δεκεμβρίου 1986, στα σύνορα του Έβρου.
Ο Στρατός τον τίμησε δίνοντας το όνομά του σε ένα Επιτηρητικό Φυλάκιο και σε ένα Παρατηρητήριο.
Στην γενέτειρά του, στον Ασκό του Λαγκαδά, υπάρχει προτομή του. Πάλι καλά. Γιατί υπάρχουν και κάποιοι πού θέλουν να μας κάνουμε να ξεχάσουμε.
Ο Καραγώγος ήταν ένα υπόδειγμα Έλληνος. Βιοπαλαιστής, προστάτης της οικογένειας και των ορφανών αδελφών του από 14 χρονών. Στρατιώτης που έπεσε στο καθήκον στα σύνορα.
Είχε τις αρετές και τα ιδανικά που πρέπει να μας εμπνέουν όλους. Όλα αυτά που οι κήρυκες της «πολιτικής ορθότητος» θα ήθελαν να ξεχάσουμε.
Ίσως θα βρίσκονταν κάποιοι την ημέρα που έπεσε ο Καραγώγος να απορήσουν για την μάχη που δόθηκε πάνω από το άψυχο κορμί του.
Οι συνάδελφοι και μαζί τους ένας Αγροφύλακας που βρισκόταν στο σημείο, πολέμησαν για να μην αφήσουν τους Τούρκους να τον πάρουν. Ήταν ζήτημα τιμής. Εννέα Τούρκοι στρατιώτες πλήρωσαν με την ζωή τους το θράσος να διεκδικούν το σώμα του πεσόντος Έλληνος.
Οι γειτονικές μονάδες κινητοποιήθηκαν. Τα άρματα φόρτωσαν πυρομαχικά. Προ της ελληνικής αποφασιστικότητος, οι Τούρκοι έκαναν πίσω.
Κάτι που πρέπει και σήμερα να μας διδάσκει για το πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε τον θρασύδειλoεχθρό.
Ο οποίος μόνον την γλώσσα της ισχύος καταλαβαίνει. Και αν ακούμε κάποιους να μας θέτουν το ερώτημα, αν «θα κάνουμε πόλεμο» επειδή οι Τούρκοι μάς προκαλούν, η μόνη μας απάντησις πρέπει να είναι το χρέος τιμής προς τον στρατιώτη Καραγώγο και προς όλους όσοι έχουν πέσει για την πατρίδα.
-Ε-
