Πόδια ασήκωτα, βαριά,
Χέρια τρεμάμενα,
χείλη βουβά, μάτια θολωμένα,
με αναμνήσεις φορτωμένα.
- Advertisement -
Σώμα μου, πως χάθηκε η λεβεντιά σου;
Πού λησμόνησες την αρχοντιά σου;
έφυγε το σφρίγος σου,
στέρεψε η ορμή σου,
Έμεινες χλωμό και μόνο,
σαν δένδρο γερασμένο,
κυρτό, κι ανεμοδαρμένο,
παράπονο κρυμμένο.
Κοιτά μπροστά,
τις αναμνήσεις της ζωής κρατά,
στην ψυχή στην καρδιά,
μ’ αγάπη και χαρά.
Γεώργιος Χ. Τσαρακτσίδης
Αλεξανδρούπολη
