Όταν το ΝΑΤΟ δεν ήθελε το Δ’ Σώμα Στρατού στην Θράκη, γιατί βρισκόταν υπό την Επιχειρησιακή ευθύνη της 1ηςΤουρκικής Στρατιάς
Β’ ΜΕΡΟΣ
1. Επακολουθήσαντα Γεγονότα
α. Λόγω του Κυπριακού, την περίοδο αυτή (δεκαετία 50-60), οι σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας, παρά την είσοδο τους στο ΝΑΤΟ, έχουν οξυνθεί. Επακολουθούν τα Σεπτεμβριανά του 1955. Γεγονότα, βανδαλισμών, του οργανωμένου Τουρκικού όχλου κατά των Ελλήνων Κωνσταντινουπόλεως και κλιμακίου του ΝΑΤΟ, στη Σμύρνη. Το ΝΑΤΟ, επιβάλλει στο τότε Πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή να μη προβεί σε καμία διαμαρτυρία – προσφυγή και αμαυρωθεί η συμμαχία και απαιτεί να αρκεστεί σε μια χλιαρά συγνώμη της Τουρκίας.
β. Σχίζω μια ελληνική σημαία
Στην αρμονική συμβίωση χριστιανών και μουσουλμάνων Δυτ. Θράκης, έχουν παρεισφρήσει πράκτορες της Τουρκίας, οι οποίοι συνωμοτικά και κατευθυνόμενα ενεργούντες, επιχειρούν να ενσπείρουν διχαστικά ζιζάνια. Αυτό συμβαίνει, μέχρι και σήμερα. Ενδεικτικό, Επιθεωρητής μουσουλμανικών σχολείων, επισκεφθείς (1959), Δημοτικό Σχολείο περιοχής Ξάνθης, ζήτησε, από μαθητές να του ειπούν μια φράση στα Ελληνικά. Η φράση ενός μαθητού ήταν “Σχίζω μια ελληνική σημαία”
γ. Ο οδυνηρός αντίκτυπος των Σεπτεμβριανών 1995, εκτός των τόσων άλλων, συναφών, έχει φθάσει και στους κατοίκους της Δυτ. Θράκης, οι οποίοι έντονα ανησυχούν κοιτάζοντας με φόβο, πότε προς Βορρά, πότε προς Ανατολάς και με δάκρυα στα μάτια και πόνο ψυχής, φοβούνται, λόγω της ανοχύρωτης και στρατιωτικά απογυμνωμένης Δυτ. Θράκης, μήπως πάρουν και πάλι νέους δρόμους προσφυγιάς…
2. 1960 – 1964, Ώρα Μηδέν, για τη Δυτική Θράκη
Η ελληνική παρουσία, και κρατική υπόσταση, στη Δυτ. Θράκη, είναι ελλιπής και αφιονισμένη για θέματα άμυνας και ασφάλειας, από το Νατοϊκό όπιο. Ο Θρακιώτικος Ελληνισμός, ρίγει και ανησυχεί. Οι εκεί Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, έστω και ελάχιστες, δίνουν το δυναμικό παρόν τους.
α. Βολή Τεθωρακισμένων
Γιορτή του ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, το 1960 ημέρα γιορτής του Στρατού. Παρουσία των Αρχών και του λαού, οργανώνεται και εκτελείται, για πρώτη φορά, βολή Τεθωρακισμένων οχημάτων Μ8. Θέσεις βολής, εγγύς του νυν Στρατηγείου του Δ’ Σώματος Στρατού (τότε το κτήριο δεν είχε ακόμη κτιστεί. Στόχος, σε απόσταση 1400μ., στις ανατολικές υπώρειες, του χαρακτηριστικού υψώματος ΑΥΓΟ Ξάνθης. Βολή λίαν επικίνδυνη, τολμηρή, και ιδιαίτερα εύστοχος, καθ’ όσον οι τροχιές βολής, περνούσαν δίπλα, 200 μέτρα, από τα παράθυρα των εκεί οικιών και το σύριγμα του πλαταγίσματος, ήταν έντονα αισθητό. Η βολή αυτή ήταν ένα ελπιδοφόρο μήνυμα. “Θαρσείτε Θρακιώτες τα ελληνικά κανόνια δεν εσίγησαν”.
β. Στίβος Αρμάτων Δυτικά Ξάνθης
Επισκεφθείς τον Ιούλιο 1960 την Ξάνθη, ο Διοικητής, του Γ’ Τεθωρακισμένων Συγκροτήματος, το οποίο έδρευε στις Σέρρες, Συνταγματάρχης Μπαντόπουλος Φανούριος, με δυο λόγια, μου μίλησε για την “στρατιωτική γύμνια” της Δυτικής Θράκης, την οποία έντονα ζούσα και μου ανέθεσε να οργανώσω Στίβο Αρμάτων Μάχης, εγγύς της Ξάνθης. Επέλεξα την περιοχή μεταξύ χωριών Λεύκης και Ευμοίρου, οπού σήμερα η Βιομηχανική Ζώνη Ξάνθης, ΚΤΕΟ κλπ. Περί τα μέσα Ιουλίου του 1960, αφίχθει από Σέρρες σιδηροδρομικώς, Ίλη Αρμάτων Μ24, η οποία παρουσία Εκατοντάδων Ξανθιωτών, διεξήγαγε, διέλευση του Στίβου μάχης αρμάτων και άσκηση, με εντυπωσιακά αποτελέσματα και τον ενθουσιασμό των θεατών. Την άλλη ημέρα, τα άρματα μάχης γύρισαν στη βάση τους. Το, για πρώτη φορά όμως χαρακτηριστικό, μεταλλικό “ρολάρισμα” της Ελληνικής Ερπύστριας εις τα άγια χάματα της Δυτ. Θράκης, αναπτέρωσε το ηθικό των Θρακιωτών και ήταν μια σταγόνα ελπίδας στις καρδιές τους.
γ. Διάθεση Σιδηροδρομικής Αμαξοστοιχίας – Συρμός, για Μεταφορά Αρμάτων στη Δυτ. Θράκη
Είναι Ιούλιος 1961. Υπηρετώ στην 393 ΕΜΑ, στις Σέρρες. Ο Συνταγματάρχης Μπαλτόπουλος Φανούριος με καλεί εκτάκτως στο Γραφείο του, οπού επίσης έχουν κληθεί, οι τότε Ίλαρχος Κορκολής Μιχαήλ και Υπίλαρχος Τόρβας Θεόδωρος. Με σοβαρό ύφος μας είπε “Σας επέλεξα για μια εθνική αποστολή. Στα σύνορα Ελλάδας – Βουλγαρίας της Δυτικής Θράκης, συγκεντρώνονται, στρατεύματα και με κομμουνοσυμμορίτες. Φοβάμαι την επέμβαση της Τουρκίας, στη Δυτική Θράκη, όπως τα Νατοϊκά σχέδια προβλέπουν, λόγω της μη ύπαρξης Ελληνικών Τεθωρακισμένων Δυνάμεων και ειδικά αρμάτων Μάχης. Θα πάρετε μια σιδηροδρομική αμαξοστοιχία και θα φορτώσετε μια Ίλη Αρμάτων και θα κινηθείτε προς Δυτ. Θράκη. Την νύχτα, εντελώς μυστικά, σιδηροδρομικώς, θα κινείσθε, από περιοχή σε περιοχή. Την ημέρα εμφανώς και επιδεικτικώς, με την Ίλη σε φάλαγγα, θα διατρέχετε τις περιοχές των πόλεων και των γύρω αυτών χωριών, με την σειρά Ξάνθη, Κομοτηνή, Σάπες, Αλεξανδρούπολη, Σουφλί, Διδυμότειχο και Ορεστιάδα”. Η ειδική, αυτή επιχείρηση, όπως θα την χαρακτηρίζαμε διήρκησε ένα 20ήμερο. Η Δυτική Θράκη παρουσίαζε εικόνα, εξοπλισμένης περιοχής με δεκάδες αρμάτων μάχης. Καμία επιθετική ή συμμαχική (τουρκική) ενέργεια, δεν έλαβε χώρα. Ο Συνταγματάχρης Μπαλτόπουλος Φανούριος, δε φοβόταν, τόσο την εκ βορρά απειλή, όσο την υπό συμμαχική (Νατοϊκή) ενέργεια – συνδρομή, όπου το τουρκικό ποδάρι, με νατοϊκή μπότα, θα μόλυνε τα καθαγιασμένα ιερά χώματα της Δυτ. Θράκης και δεν θα αποχωρούσε ποτέ, όπως έγινε στην Κύπρο το 1974. Για την ιστορία αναφέρουμε ότι, ο Συνταγματάρχης Φανούριος Μπαλτόπουλος υπηρετών, ως Ανώτατος Αξιωματικός, στο κλιμάκιο ΝΑΤΟ, Σμύρνης έκανε κάποιες δηλώσεις, γεγονός το οποίο απαγορεύεται για τους εν ενεργεία στρατιωτικούς. Το περιεχόμενο των δηλώσεων του, κατά ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, αφορούσαν την αμυντική απογύμνωση της Δυτ. Θράκης και ανάθεση της ασφάλειας της, στις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις, οι οποίες εδρεύουν στην Ανατ. Θράκη. Ο Πρωθυπουργός, τότε, Κωνσταντίνος Καραμανλής, έντονα υποτελής στα Νατοϊκά κελεύσματα, όπως στο Κυπριακό, τον αποστράτευσε.
3. Η Δυτ. Θράκη Σταδιακά Θωρακίζεται
Διανύουμε το 1964, μέχρι τότε, ουδεμία αμυντική ισχυροποίηση της Δυτ. Θράκης έχει γίνει, από απόψεως τεθωρακισμένων – αρμάτων μάχης. Λόγω του Κυπριακού, η ένταση μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας κορυφώνεται. Από την Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου, επιτέλους, αποφασίζεται, η αποστολή Μεραρχίας στην Κύπρο, με το γνωστό άδοξο τέλος της, μετά της απόσυρση της το 1967, καθώς και η προώθηση σταδιακά του αρματικού δυναμικού της ΧΧ Τεθ. Μεραρχίας από Θεσσαλονίκη στη Δυτ. Θράκη (εντός του 1964 και το Στρατηγείο της Μεραρχίας μεταστάθμευσε στην Κομοτηνή). Η γέφυρα Τοξοτών, επί Νέστου ποτ., από την οποία υποχρεωτικά, θα διήρχοντο τα άρματα μάχης, δεν είχε ολοκληρωθεί η κατασκευή της. Η λύση, η οποία επιτακτικά δόθηκε, ήταν η κίνηση των αρμάτων να γίνει, από το ορεινό δρομολόγιο Δράμας – Παρανεστίου – Σταυρουπόλεως – Ξάνθης, το οποίο πυρετωδώς, διάνοιγαν – διευθετούσαν, Μονάδες Μηχανικών και Πεζικών. Ως πρωτοπόροι ιχνηλάτες, από το Στρατηγείο της ΧΧ Τεθ. Μεραρχίας (3οΕπιτελικό Γραφείο, Επίλαρχος τότε Ηγουμενίδης Γεώργιος), για την ασφαλή και δυνατή κίνηση των αρμάτων επί του πιο πάνω αναφερθέντος, δρομολογίου, εστάλησαν οι Υπίλαρχοι, τότε, Βασιλόπουλος Αδάμ και Χόχολης Παναγιώτης, οι οποίοι με αγωνία και ικανοποίηση, άκουσαν επιτέλους τις Ελληνικές ερπύστριες αρμάτων μάχης, να ηχούν μεταλλικά, σαν συρόμενα κοφτερά σπαθιά, φέρνοντας ανατριχίλα στους εχθρούς, για δε την Δυτ. Θράκη μήνυμα ελπίδας, σιγουριάς, αλλά και νίκης. Από τότε, το 1964, ότι καλύτερο, διέθετε ο Στρατός μας, υπηχθεί στο Δ’ Σώμα Στρατού, το οποίο από το 1976, ανασυστάθηκε και εδρεύει στην Ξάνθη επιχειρησιακά δε, διασφαλίζει την Δυτ. Θράκη. Το Δ’ Σώμα Στρατού, είναι ο ισχυρότερος Σχηματισμός του Στρατού μας, το οποίο συνεχώς επιβάλλεται να ισχυροποιείται, τόσο από απόψεως μέσων, όσο και επάνδρωσης, για την εκτέλεση της αποστολής του, η οποία δεν πρέπει να είναι μόνο αμυντική, αλλά και σφόδρα επιθετική, διότι μόνο η επίθεση, έστω μετά μια επιτυχή αμυντική σύγκρουση, επιφέρει την καταλυτική ήττα, του αντιπάλου….
4. Μια Ακόμη Νατοϊκή Αναισχυντία
Απρίλιος 1986. Το Στρατηγείο του Δ’ Σώματος Στρατού, ενημερώνει, κατόπιν αιτήσεως επισκέψεως, σε αυτό, τους στρατιωτικούς ακολούθους, των εις την Ελλάδα πρεσβευουσών χωρών. Την ενημέρωση παρουσιάζουν οι τότε Επιτελάρχης του Δ’ Σώματος Στρατού Ταξίαρχος Μουστάκης Χρήστος και ο Διευθυντής του κλάδου επιχειρήσεων του Δ’ Σώματος Συνταγματάρχης Χόχολης Παν. Μετά τις σχετικές φιλοφρονήσεις επακολούθησε η σχετική ενημέρωση, χαμηλής διαβάθμισης, όπως προβλεπόταν. Μετά το πέρας της ενημέρωσης, ο προεδρεύων των ακολούθων, Καναδός, έθεσε το ερώτημα, πρόκληση, θράσος. “Γιατί το Δ’ Σώμα Στρατού ευρίσκεται εδώ, Δυτική Θράκη, η οποία ανήκει στην επιχειρησιακή ευθύνη της 1ηςΤουρκικής Στρατιάς, σύμφωνα με τα Νατοϊκά Σχέδια;”. Τηρώντας τα προσχήματα του απαντήσαμε, “ότι σύμφωνα με τις δικές μας εκτιμήσεις, η εδώ παρουσία του Δ’ Σώματος Στρατού, εξυπηρετεί καλύτερα, τόσο τους Ελληνικούς σχεδιασμούς, όσο και τους Νατοϊκούς”. Εκτιμούμε ότι η ερώτηση ήταν στημένη αφού η Σοβιετική Ένωση και το Σύμφωνο Βαρσοβίας υφίσταντο ακόμη. Διαλύθηκαν το 1991. Αυτό ήταν και είναι το ΝΑΤΟ, το οποίο ουδόλως το απασχολούν, τα αμυντικά προβλήματα της Ελλάδας και πάντα τάσσεται υπέρ της Τουρκίας, με γνώμονα “Ότι η Τουρκία έχει πάντα δίκαιο, διότι έχει τον μεγαλύτερο στρατό, μετά τις ΗΠΑ”. Με αυτές τις αήθεις, κακόπιστες και δόλιες σοφιστείες, κόντρα στο παρωχημένο και αμφιλεγόμενο καταστατικό του ΝΑΤΟ, επιχειρείται να δικαιολογηθούν αποφάσεις έντονα φιλοτουρκικές, στις “αυλές”, κοινοβούλια και στρατηγεία, της Ε. Ένωσης και ΗΠΑ.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η γνωστή και μη εξαιρετέα τουρκοπαραδουλεύτρα η οποία επικαλέστηκε, τη γνώμη του ΝΑΤΟ, όταν ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κυριάκος Μητσοτάκης, στη Σύνοδο των ηγετών της Ε. Ένωσης, στις 11 Δεκεμβρίου 2020, έθεσε, το θέμα του ΕΜΠΑΡΓΚΟ όπλων κατά της Τουρκίας. Δεν είναι δυνατό, να αποκρύβει η απύθμενη, αβυσσαλέα, δολιότης, υποκρισία και ατιμία της. Εάν η Τουρκία πάρει τα υποβρύχια 214, θα ισχυροποιηθεί το ΝΑΤΟ, εναντίον όμως ποιού;. Της Σοβιετικής Ένωσης, αυτή δεν υπάρχει. Της Ρωσίας; αυτή είναι φίλη και εταίρος της Τουρκίας. Δεν μένει άλλος, παρά η Ελλάδα. Μη κάνετε λοιπόν τον κόπο κα. Μέρκελ, να ρωτήσετε το ΝΑΤΟ.
5. Μια Αναγκαία Διευκρίνιση
Οι αρνητικές θέσεις μου εις βάρος της Συμμαχίας του ΝΑΤΟ, είναι απόρροια των γεγονότων τα οποία πιο πάνω αναφέρθηκαν αλλά και των τόσων, άλλων πολλών, τα οποία παραλείφθηκαν. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε την Κύπρο (1974), τα Ίμια, τις γαλάζιες πατρίδες, την αποστρατικοποίηση των Νησιών, το CasusBelliγια τα 12 ναυτικά μίλια κλπ. Εκτός όλων αυτών υπάρχουν και οι διαμορφωθείσες απόψεις μου, παιδιόθεν, οι οποίες είναι άσβεστα χαραγμένες στη μνήμη μου και είναι σφόδρα αντικομμουνιστικές και αντιναζιστικές, καθώς και εναντίον όλων των σχετικών παραφυάδων, του κομμουνισμού και φασιστοναζισμού. Δεν θα αναφερθώ σε τραγικά γεγονότα, τα οποία έχω ζήσει και τα οποία μαζί με την κτηθείσα πείρα, στο Στράτευμα, μου υπαγορεύουν, να νιώθω και αισθάνομαι ΕΛΛΗΝΑΣ και όχι φιλέλληνας και να αγαπώ και λατρεύω την Πατρίδα μου και να μισώ θανάσιμα όλους αυτούς, οι οποίοι την επιβουλεύονται, εχθρούς και δήθεν φίλους.
(Ακολουθεί Συνέχεια ΜΕΡΟΣ Γ’)
Παν. Χόχολης
Αντιστράτηγος Ε.Α.
Επίτιμος Διοικητής
Ανώτατης Σχολής
Πολέμου
