Μια νέα γέννα – Μία νέα ζωή γεννήθηκε στον Έβρο, όταν παραδώσαμε στους Τούρκους την Αδριανούπολη
Πάντοτε τα ιστορικά γεγονότα, αποτελούνταν από μικρές ψηφίδες ιστορικών στιγμών, που συνθέτουν τη μεγάλη εικόνα της ιστορίας.
Στον Έβρο τα επί μέρους γεγονότα, προστίθενται σωρευτικά και δίνουν μία ολοκληρωμένη εικόνα.
Μετά την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάνης και την απώλεια της Ανατολικής Θράκης μία νέα πόλη δημιουργείται από το τίποτε, η ΝΕΑ ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ.
Την Κυριακή 16-9-1923 την 12.15 ώρα, οι ελληνικές αρχές του Κάραγατς, του Ελληνικού Κάραγατς στην Δυτική όχθη του ποταμού Έβρου, παρέδωσαν την πόλη στις τουρκικές αρχές και αναχώρησαν. Παραδόθηκαν το τρίγωνο και η κωμόπολη Κάραγατς που καταλήφθηκε από τουρκικό τάγμα και απόσπασμα χωροφυλακής. Κατά την αποχώρηση των ελληνικών αρχών επικράτησε απόλυτη τάξη.
Την 10.20 υπογράφηκε το πρωτόκολλο παράδοσης στο Δημαρχείο του Κάραγατς, από τον εκπρόσωπο του Γενικού Διοικητή Θράκης Μαυρουδή και τον Νομάρχη Αδριανούπολης Ναξήμ Μπέη, με την παρουσία των ελληνικών και τουρκικών αρχών.
Στην υπογραφή παρίστατο ο συνταγματάρχης του τουρκικού επιτελείου Χουσεΐν Χουσνή και ο διοικητής της μεραρχίας Αδριανούπολης Μουσταφά μπέη και από ελληνικής πλευράς ο επιτελάρχης της μεραρχίας και ο φρούραρχος Κάραγατς.
Μπροστά στο δημαρχείο παρατάχθηκε τουρκικός λόχος που απέδωσε τιμές στις ελληνικές αρχές που αποχωρούσαν.
Στον σιδηροδρομικό σταθμό, παρατάχθηκαν ελληνικό και γαλλικό στρατιωτικό απόσπασμα κατά την αναχώρηση. Επίσης παρέστησαν όλοι οι πρόξενοι του Κάραγατς, η μικτή επιτροπή των σιδηροδρόμων, ο διοικητής του γαλλικού τάγματος και οι πολιτικές και στρατιωτικές τουρκικές αρχές.
Το απόγευμα της 17-9-1923, αναχώρησε και η γαλλική στρατιωτική αρχή.
Ο πληθυσμός που έμεινε στο Κάραγατς, ήταν 6 ελληνικές οικογένειες, 40 αρμενικές, 20 ισραηλίτικες και 50 ξένοι.
Αμέσως μετά την παράδοση του Κάραγατς, οι Τούρκοι άρχισαν την κατεδάφιση κάθε ελληνικού μνημείου. Λίγες μέρες πριν την επίσημη παράδοση του Κάραγατς και την αποχώρηση των ελληνικών αρχών, άρχισε ο πραγματικός ξεριζωμός των Ελλήνων της περιοχής. Άρχισε η μετεγκατάστασή τους, στην ελεύθερη περιοχή. Τότε μία μεγάλη θρηνητική πομπή, ξεκίνησε ως πρόσφυγες για να επιβιώσουν …στο πουθενά.
Μετέφεραν όσα μπορούσαν να μεταφερθούν και… αραδιάστηκαν στην ύπαιθρο στο “Κουμ Τσιφλίκ”.
Εκεί, μέσα από τα αποκαΐδια της μεγάλης εθνικής ιδέας, μέσα από τα υλικά αποκαΐδι, μία νέα ελπίδα γεννιέται εκεί που χάθηκε η ελπίδα.
Μία νέα πατρίδα πρόβαλε, μέσα σε σκηνές και πρόχειρα παραπήγματα, απέναντι στην παλιά, στην “χαμένη” μα αλησμόνητη πια. Μία νέα πατρίδα, απέναντι στην μητέρα γη της πεφιλημένης Αδριανούπολης, του Κάραγατς. Μία νέα πατρίδα κατασκεύασμα των καιρών, της καταστροφής και των συνθηκών.
Μία νέα πατρίδα, υπό τη στοργική μάτια της σκλαβωμένης μητέρας, που αναθαρρεί όταν βλέπει την γέννηση της κόρης, μέσα από πόνους ενός απρόβλεπτου και επώδυνου τοκετού. Βλέπει να προβάλλει η ελπίδα για να αναγεννήσει τις… ελπίδες.
Μία ελπίδα, που μπορεί να ριζώνει σε αμμώδη τοποθεσία, του “Κουμ Τσιφλίκ” (κουμ= άμμος) αμμώδη κάμπου και να δημιουργεί τα σύγχρονα παλάτια της προοπτικής, που αποδεικνύει ότι ΔΕΝ είναι …κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια, γιατί ΔΕΝ μπορεί ο… ΒΟΡΕΑΣ να τα κάνει… χίλια κομμάτια.
Εκεί, στην νέα πατρίδα, μαζεύτηκαν τα παλιά υλικά κομμάτια από τα σπίτια που… ξεσπίτωσαν και τα έκτισαν πάνω στην… άμμο, στέρεα και ανθεκτικά στους έχθιστους ανέμους.
Εκεί πάνω στην άμμο κτίστηκε η νεά πόλη η ΝΕΑ ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ.
Εκεί οι μυρμηγκιές των προσφύγων της Ελληνικής Ανατολικής Θράκης, έκτισαν τα σπίτια τους, σε πείσμα των ανέμων.
Εκεί σε ελεύθερη πλέον γη, οι πρόσφυγες αυτοί από την σκλαβωμένη γη, από το 1360, έκτισαν την ελπίδα, με επιβίωση προοπτικής, μέχρι τις μέρες μας!!!
Εκεί σε ελεύθερη γη γεννιέται και βλέπει το πρώτο ελεύθερο εθνικό φως ένα αγόρι.
Εκεί μέσα σε σκηνή, χωρίς γιατρό, χωρίς μαμμή, ανθίζει η νέα ζωή… για να κατακλύσει τον έρημο ως τότε αμμώδη τόπο.
Εκεί τα σωματικά και ψυχικά ρακή, μέσα από τη νέα ζωή, είδαν δύο παιδικά μάτια να μένουν έκθαμβα στην ερημιά του ελεύθερου, αλλά δικού του κάμπου.
Αυτά, τα νέα γαλανά μάτια έδωσαν κουράγιο και θάρρος, ότι ανθίζει η νέα προοπτική, στα γερασμένα από τις οδύνες και την καταστροφή του ξεριζωμού πρόσωπα.
Το νέο αγόρι έφερε την ελπίδα μιας ρωμαλέας παρουσίας. Ένας νέος ΟΡΕΣΤΗΣ γεννήθηκε στην πόλη του προγόνου του, δίπλα και απέναντι από τις ομορφιές του Έβρου.
Λίγες μέρες μετά την 16-9-1923 την 24-9-1923 στη νέα πόλη, που είναι ασχημάτιστη και σε σκηνές, την 11.00 γεννήθηκε το ΠΡΩΤΟ ΑΓΟΡΙ.
Η Μαρίκα Ανδρικούδη, 26 χρόνων, σύζυγος του Ιωάννη ΑΝΔΡΙΚΟΥΔΗ, 34 χρόνων γεννά το πρώτο της παιδί.
Να πώς περιγράφεται το γεγονός.
Στις 24 Σεπτεμβρίου 1923 σε σκηνή, χωρίς μαμμή και γιατρό γεννήθηκε και βαπτίστηκε το πρώτο αγόρι, από δύο ιερείς γειτονικών χωριών.
Τη γέννηση, ο Δήμαρχος Ορεστιάδας ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ την γνωστοποίησε με ενθουσιώδες τηλεγράφημα στον Γενικό Διοικητή Θράκης.
Αυτός εξουσιοδότησε τον εκεί αντιπρόσωπο τον υποδιοικητή Σπύρο ΕΥΡΙΠΙΔΗ να το βαφτίσει εξ ονόματός του.
Την 5-10-1923 η βάπτιση έγινε με κάθε επισημότητα, με την παρουσία των περισσοτέρων κατοίκων και των υπαλλήλων.
Η βάπτιση γνωστοποιήθηκε παντού με τηλεγράφημα του ΕΥΡΙΠΙΔΗ και στον Γενικό Διοικητή Θράκης.
“Κατόπιν εντολή σας βάφτισα τον πρωτότοκο αρρένα πολίτη Νέας Ορεστιάδας και τον ονόμασα ΟΡΕΣΤΗ. Σας αγγέλω αυτό και εύχομαι όπως ο πρώτος αυτός πολίτης, αυτόχθων της Νέας Ορεστιάδας όταν ενηλικιωθεί, να αποκτήσει την δόξα του Αγαμεμνίδη προγόνου του, ως εκδικητής των φονέων της Πατρίδας του και εγκαταστάτης πατρικών σπιτιών και εθνικών εδαφών.
Επακολούθησε μετά την βάπτιση γεύμα, έγιναν προπόσεις και ευχές ανάλογες για το ιστορικό γεγονός, για την νεοαναγειρόμενη Νέα Ορεστιάδα.”
Ανταποκριτής Σκηνίτης Καραγατσιανός
Δυστυχώς για τον ΟΡΕΣΤΗ οι τότε συνθήκες διαβίωσης και οι ασθένειες που προέκυψαν, δεν μπόρεσε να ανταπεξέλθει στους δύστυχους εκείνους καιρούς και την 24-7-1927 έφυγε στους ουρανούς.
Η ψυχή του πετά πλέον στον ουρανό της γενέθλιας γης και απολαμβάνει την πρόοδό της που δεν μπόρεσε να απολαύσει ο ίδιος.
Αυτό είναι ένα μικρό μνημόσυνο στη μνήμη και στην ολιγόχρονη παρουσία του.
Βασίλης Ναζλής
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Καλώ τον δήμαρχο Ορεστιάδος φίλο Βασίλη ΜΑΥΡΙΔΗ να δώσει το όνομα του ΟΡΕΣΤΗ ΑΝΔΡΙΚΟΥΔΗ σε ένα δρόμο, σε μία πλατεία (ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ) για να θυμούνται οι κάτοικοι τον ΠΡΩΤΟ ΠΟΛΙΤΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΟΛΗΣ.
