Θρακική μνήμη ενθύμηση διαρκείας

Δίποδα ζώα που κυκλοφορούνκαι τα αισθήματα αγνοούν.Δεν ξέρουν τι θα πει αγάπηκαι είναι γεμάτα απάτη.Ο θάνατός σου η ζωή τους.Δε δίνουν χάρη στην ψυχή τους.Έχουν το χρήμα για οδηγόκαι δεν τους νοιάζει το καλό.Ψυχές που έχουν πουληθείκαι με το διάβολο συμπορευτεί.Όλο θέλουν να γίνεται το δικό τουςκαι σκέφτονται μόνο το μερτικό τους.Πού πήγαν τα αισθήματα;Γιατί είναι μόνο κρίματα;Στάλα καλοσύνη δε δείχνουν.Όλο ευθύνες στους άλλους ρίχνουν.Πώς μπορούν να κοιτάζουν τον  κόσμο;Δε θα'θελαν στο διάβα τους να μοσχοβολούν δυόσμο;Να αγωνίζονται για το δίκιο και το σωστόνα κοιμούνται με ένα όνειρο γλυκό;Πώς θα κερδίσουν αγάπης πόντουςέτσι που συμπεριφέρονταν στους γερόντουςπου φιλοξενούνταν στον οντά τουςκαι δεν τους ένιωθαν διόλου κοντά τους;Τα πάθη του Χριστού ζήσανεμέχρι που μαρτυρήσανεμα ο Παράδεισος είναι ανοιχτός  να τους δεχτεί με άγιο φως.Τάνια  Στεφάνου-ΤσαβδάρηΑλεξανδρούπολη

Και ξαφνικά μες στη σιωπή, μέσα στης νύχτας την πνοή, μέσα στου κήπου τη σιγή, ακούγεται κάποια φωνή, κάποια  φωνή τρεμουλιαστή που αλυχτά από ντροπή κι από...

Τα  χρόνια  που  δεν  έζησεόταν  ο  πόνος  χτυπούσε  το  κατώφλι  τηςκαι  η  μοναξιά  πλήγωνε  την  ύπαρξή  της.Όταν  δεν  έβρισκε  τη  δύναμη  να  εκφραστείκαι  κατάπινε ...

Μας κόψανε τα πόδια. Μας πόνεσαν την ψυχή. Μας πήραν πριν μας δώσουν   μια μπουκιά ψωμί. Δε σε ρωτάνε πώς θα τα βγάλεις πέρα με κλειστό το μαγαζί σου, λες και θα τα ΄βρεις στον αέρα να χορτάσεις το παιδί σου. Μας κλείσανε στη φυλακή γιατί η αρρώστια καραδοκεί και πριν ο αλέκτωρ λαλήσει κινδυνεύει η ζωή μας να χρεοκοπήσει. Μας τύλιξαν σε μια κόλλα χαρτί γιατί δε βρήκαν άλλη λύση απ΄ αυτήν. Θέλεις δε θέλεις ακολουθείς το νόμο γιατί θα σε βρει τιμωρία στο δρόμο. Αναρωτιέσαι και απορείς γιατί σ΄ αυτή τη θέση να βρεθείς. Είναι όλα σκόπιμα και φτιαχτά; Μήπως όλα γίνονται για κάποια σκοπιά; Δυστυχώς κατεβάζεις συγκαταβατικά το κεφάλι. χάνεις τους κόπους μιας ζωής και συ και τόσοι άλλοι γιατί είστε θύματα της εποχής.   Τάνια  Στεφάνου-Τσαβδάρη Αλεξανδρούπολη