Αντί να θρηνούνε για την Κυπριακή Τραγωδία και να ετοιμάζονται για το ξέπλυμα της Ντροπής, οι Πολιτικοί μας γιορτάζουν στο Προεδρικό Μέγαρο την… αποκατάσταση της Δημοκρατίας – Μιας Δημοκρατίας που δεν έχει Συνταγματικό Δικαστήριο
47 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την εισβολή του ΑΤΤΙΛΑ στην Ελληνική Κύπρο.
Αυτήν την εισβολή, που εμείς επιτρέψανε να γίνει, όταν η κυβέρνηση των Συνταγματαρχών απεμάκρυνε την ισχυρή Ελληνική Μεραρχία, που στάθμευε στην Κύπρο.
Η συμφωνία αυτή είχε συναφθεί στην Αλεξανδρούπολη, κατά τη συνάντηση στο Μοτέλ ΑΣΤΗΡ, του Γεωργίου Παπαδόπουλου, με τον Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας, Ιχσάν Σαμπρί Τσαγκλαγιανγκίλ, τον Σεπτέμρβιο του 1967.
Σημειωτέον ότι η Ελληνική Μεραρχία δυνάμεων 8.500 ανδρών, είχε σταλεί στην Κύπρο, μυστικά, από την Κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, το 1964.
Η αποχώρηση της Μεραρχίας άρχισε από τα τέλη του 1967 και ολοκληρώθηκε το 1968.
Επί 47 χρόνια η μισή Κύπρος βρίσκεται υπό Τουρκική Κατοχή.
Γιατί τότε που θα έπρεπε η Ελλάδα ως Εγγυήτρια Δύναμη να επέμβει, και μπορούσε, έχοντας υπεροπλία τότε έναντι της Τουρκίας, ακούστηκε η φράση του Κων/νου Καραμανλή ότι η Κύπρος «κείται μακράν»!!!
Για να ακολουθήσει η εγκατάλειψη του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος Ελλάδος-Κύπρου.
Ενώ συνεχώς ακούγαμε για το ψευδοκράτος των Τουρκοκυπρίων από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις.
Μόνο που αυτό το ψευδοκράτος, σήμερα διεκδικεί Επίσημη Κρατική Οντότητα…
Και ετοιμάζονται και αναγνωρίσεις από φίλα προσκείμενες προς την Τουρκία χώρες, όπως το Πακιστάν, το Αζερμπαϊτζάν, κλπ.
Σήμερα, 20 Ιουλίου, αυτήν την Μαύρη Επέτειο για τον Ελληνισμό, ο Πρόεδρος της Τουρκίας, βρίσκεται στο «Κράτος της Βορείου Κύπρου», οργανώνοντας φιέστες και πανηγύρια, εγκαινιάζοντας βάσεις των Τουρκικών BAYRACTAR, που θα επιτρέψουν την Ανατολική Μεσόγειο, αποκόπτοντας Κύπρο και Ισραήλ από την Ευρώπη.
Είναι μεγάλα τα σχέδια του Ερντογάν για υλοποίηση της «Γαλάζιας Πατρίδας», για τα οποία εργάζεται συστηματικά και χωρίς διακοπή, αφού του το επιτρέπουν οι Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ανέχεται ένα κράτος-μέλος της, η Κύπρος, να βρίσκεται διηρημένο και υπό Τουρκική Κατοχή.
Και η Ελλάς, τί κάνει;
600 άτομα έχει προσκαλέσει η κα. Κατερίνα Σακελλαροπούλου στην ανέμελη δεξίωση στο Προεδρικό Μέγαρο, για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Μιας Δημοκρατίας που εξακολουθεί να μην έχει Συνταγματικό Δικαστήριο, αλλά έχει νόμο περί διαγραφής της Ευθύνης Υπουργών, με την λήξη της θητείας της Κυβέρνησης και την διενέργεια εκλογών.
Έχουμε το Συμβούλιο της Επικρατείας, αλλά αυτό είναι ακυρωτικό δικαστήριο πράξεων της Δημόσιας Διοίκησης, το οποίο δεν επιβάλλει ποινές.
Ακόμη και η Αλβανία έχει Συνταγματικό Δικαστήριο, αλλά εμείς δεν έχουμε!
Για να μην μπορεί να προσφύγει ο Έλληνας Πολίτης έναντι του ξεπουλήματος της Πατρίδος κατά των επίορκων πολιτικών, όπως έγινε με την κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών, με την οποία παραχωρήσαμε το Ιερό Όνομα της Μακεδονίας, στο θνησιγενές κρατίδιο των Σκοπίων.
Και τώρα, μεθοδεύεται ανάλογη συμφωνία στο Ελληνικό Αιγαίο.
Οι πολιτικοί της χώρας, μας διαβεβαίωναν ότι οι μόνες διαφορές που η Ελλάδα θα συζητήσει με την Τουρκία, είναι η ΑΟΖ και η Υφαλοκρηπίδα.
Μόνο που τώρα τελευταία, ακούμε για… θαλάσσιες ζώνες κατά το μοντέλο της Συμφωνίας της Ελλάδος με την Ιταλία και την Λιβύη.
Και μιλούμε για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, χωρίς να έχουμε προχωρήσει στην κατοχύρωση του Κυριαρχικού Δικαιώματος της Ελλάδος, για επέκταση των θαλασσίων (και εναέριων) συνόρων μας στα δώδεκα (12) Ναυτικά Μίλια.
Το «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ» για την Κύπρο, δυστυχώς ξεχάστηκε από τους Έλληνες.
Και συνεχίζουμε να ενισχύουμε την Τουρκική Οικονομία με δισεκατομμύρια προμήθειας τουρκικών προϊόντων, την στιγμή ακριβώς που η Τουρκία απροκάλυπτα και περιφρονητικά κάθε μέρα επιδεικνύει τις αρπακτικές διαθέσεις έναντι της Πατρίδος μας, όχι μόνο στο Αιγαίο, αλλά και στην Θράκη.
Δεξίωση λοιπόν στο Προεδρικό Μέγαρο 200 χρόνια μετά το 1821, με την Ελλάδα να σβήνει από την υπογεννητικότητα και την εισβολή των Ισλαμιστών λαθρο-προσφύγων, που οδηγούν μοιραία στην αλλοίωση του πληθυσμού της χώρας.
Μοιραίες διαπιστώσεις σήμερα, όπως η εμμονή στις διατάξει του Διεθνούς Δικαίου, το οποίο δεν σώζει τους ανίσχυρους και αδύναμους.
Σ.Κ.
