Μεγάλες δυνατότητες δίνει το εκλεκτό υλικό που παράγεται από τους Μεταξοσκώληκες – Η ζήτηση που δημιουργήθηκε από τον Γαλλικό Οίκο Μόδας DIOR, οδηγεί στην ίδρυση Σχολής Σηροτροφίας στο Σουφλί, που σίγουρα θα ξαναδεί ημέρες ευημερίας
Η αφορμή για να γραφεί αυτό το άρθρο ήταν η συνέντευξη που έδωσε η συνιδρύτρια του “Zeus& Dione”, Δήμητρα Κολοτούρα, στο περιοδικό ΜarieClaireκαι την Γαλάτεια Λασκαράκη.
Μεταξύ των όσων αναφέρει, στάθηκα στα σημεία όπου αναφέρεται η «Πόλη του Μεταξιού», το Σουφλί.
Θεώρησα ενδιαφέρον να σας τα μεταφέρω.
Η Δήμητρα Κολοτούρα λοιπόν, ίδρυσε σε μια δύσκολη για την Ελλάδα εποχή (περίοδος μνημονίων και αναταραχών), μαζί με την Μαρέβα Μητσοτάκη, την εταιρεία “Zeus& Dione”, η οποία θα έφτιαχνε ένα ακριβό προϊόν με πολύτιμη πρώτη ύλη.
Επέλεξαν τότε το μετάξι. Έχοντας ξεκάθαρο στόχο, ταξίδεψαν σε διάφορα χωριουδάκια μέχρι να βρουν αυτό που έψαχναν.
Συγκεκριμένα, η κα. Κολοτούρα αναφέρει: «Ήταν μία πολύ σκληρή περίοδος, γιατί τότε εργοστάσια είτε έκλειναν, είτε μεταφερόντουσαν στις γειτονικές χώρες, π.χ. Βουλγαρία. Είχε ερημώσει ο τόπος. Το Σουφλί ήταν χρόνια σε καταστολή. Μας είχαν πει ότι υπάρχει ο Κώστας Μουχταρίδης, που έχει την πιο μεγάλη μονάδα με αργαλειούς, κι έτσι πήγαμε να τον συναντήσουμε. Παραξενεύτηκε. Είπε: “Kαλά, ποιος παίρνει μετάξι στις μέρες μας, αφού όλα είναι συνθετικά, πάει το μετάξι, πέθανε”. Zητήσαμε το “σπαθωτό” και το “Aμαλία” που μας άρεσε πολύ και κανά δυο άλλα και λέει: “Τι θα κάνετε με αυτά, σεμεδάκια;”. Γιατί όλοι έκαναν είδη προικός ή κουρτίνες ή τραπεζομάντηλα. Μας είπε ότι για ρούχα δεν έχει δώσει ποτέ ύφασμα. Λέμε: “Δεν πειράζει, εμείς θα το χρησιμοποιήσουμε για πουκάμισα και φορέματα”. Πήραμε τα δείγματα, μας τα έκοψε από ύφασμα που είχε σε στοκ ο άνθρωπος, τα κάναμε εμείς όντως πουκάμισα και φορέματα. Πήγαμε στο Παρίσι με μία πολύ μικρή συλλογή και γυρίσαμε πίσω με την παραγγελία και του ζητήσαμε 100 μέτρα. “Σε αυτήν την περίπτωση, πρέπει να βάλω μπροστά τους αργαλειούς”, μας εξήγησε και του λέμε: “Ξεκίνα, σοβαρολογούμε”. Έτσι ξεκίνησε και τώρα είμαστε αδερφές εταιρείες».
Η επίδειξη Diorστο Καλλιμάρμαρο
Αργότερα, όπως πρόσθεσε η Δήμητρα Κολοτούρα, προέκυψε η συνεργασία με τον γνωστό οίκο μόδας Dior, για την μεγάλη επίδειξη στο Καλλιμάρμαρο.
Μάλιστα, δήλωσε: «Ήρθαν στο Σουφλί 10 άτομα. Υπήρχαν ειδικοί για το ύφασμα, ιστορικός μόδας, άνθρωποι που είχαν τεφτέρια και σημείωναν. Η Μαρία Γκράτσια Κιουρί (Διευθύντρια του οίκου ChristianDior) ενθουσιάστηκε με την ποικιλία των υφασμάτων που έχουμε αναπτύξει. Η έγκριση των υφασμάτων μας πέρασε τέτοια stresstestsδικά τους, που πραγματικά είμαι υπερήφανη για την δουλειά μας. […] Όταν πήρα τον συνεργάτη μας στο Σουφλί τηλέφωνο και του λέω έρχομαι και (αστειευόμενη) φρόντισε να είναι όλα στην εντέλεια, γιατί θα έρθει η Μαρία Γκράτσια Κιούρι από τον Dior, του έπεσε το τηλέφωνο»!
Σουφλί & μόδα
Πέραν όλων των άλλων, η κα. Κολοτούρα πήρε την πρωτοβουλία να συντονίσει την σύσταση ενός κρατικού φορέα για την μόδα, έχοντας μάλιστα στο πλευρό της την πρέσβειρα του BritishFashionCouncil, Σάρα Μόουερ.
Η κα. Μόουερ λοιπόν, έκανε πριν από καιρό ένα οδοιπορικό στο Σουφλί και τα Πομακοχώρια, από τα οποία γοητεύθηκε πάρα πολύ, ρωτώντας τι γίνεται στην Ελλάδα με το θέμα της μόδας.
Η απάντηση διά στόματος Δήμητρας Κολοτούρα, για το πώς θα μπορούσε να γίνει το πρώτο βήμα, ήταν η εξής: «Υπάρχουν πάρα πολλοί νέοι που ψάχνουν να σπουδάσουν επαγγέλματα σχετικά με την μόδα, textiledesignή industrialdesignκαι φεύγουν στο εξωτερικό γιατί δεν το βρίσκουν εδώ. Παράλληλα, θα ήταν χρήσιμο να δημιουργηθεί μία ομοσπονδία, ένας οργανισμός, να είναι κρατικός με αξιοκρατικούς μηχανισμούς και να έχει κάτω από τις φτερούγες του αυτόν τον κόσμο που επιστρέφει στο εξωτερικό. […] Ας κινητοποιήσουμε ανθρώπους που μπορούν να μας βοηθήσουν νομικά και στη δομή και οργάνωση αυτού του φορέα και ας το κάνουμε».
Μήπως λοιπόν, και με την Σχολή Σηροτροφίας που θα αρχίσει να λειτουργεί από την επόμενη ακαδημαϊκή χρονιά στο Δημόσιο ΙΕΚ Σουφλίου, ανοίγονται νέοι δρόμοι για την Πόλη του Μεταξιού;
Να η μεγάλη ευκαιρία!
Η ιστορία της Πόλης του Μεταξιού
Άκρως ενδιαφέρουσα είναι η ιστορία του Σουφλίου. Για όσους δεν την γνωρίζουν, την παραθέτω ευθύς αμέσως.
Η άνθιση της Πόλης του Μεταξιού άρχισε τον 19ο αιώνα, οπότε και εξελίχθηκε σε ένα σημαντικό εμπορικό κέντρο.
Η δημιουργία του σιδηροδρομικού σταθμού το 1872 συνέβαλε σημαντικά στην οικονομική του ανάπτυξη.
Ο πληθυσμός του αυξανόταν εντυπωσιακά και ενώ το 1877 είχε γύρω στους 4.680 κατοίκους, το 1908 έφτασε τους 12.000-13.000!
Το Σουφλί γίνεται γνωστό κυρίως για το μετάξι. Τέσσερα εργοστάσια μεταξουργίας δημιουργούνται: των Αζαρία και Πάπο (1908), των Τζίβρε (1920), του Π. Χατζησάββα, του Τσιακίρη (1954) και το κρατικό εργοστάσιο.
Ωστόσο, η σηροτροφία και μεταξουργία δεν είναι η μόνη ασχολία των κατοίκων, καθώς ανάπτυξη έχουν παρουσιάσει η αμπελουργία και οινοποιία, η καροποιία και η σιδηρουργία.
Μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λοζάνης (1923) η Ανατολική Θράκη πέρασε στην κυριότητα του νεοσύστατου τουρκικού κράτους.
Έτσι το Σουφλί με την ανακατανομή της γης έχασε μια σημαντική έκταση 70.000 στρεμμάτων που ήταν γεμάτη από μωρεόδεντρα, τα οποία αποτελούσαν την απαραίτητη τροφή του μεταξοσκώληκα.
Επιπλέον, με την εισαγωγή του εμπορίου του μεταξιού στο φορολογικό πλαίσιο της Ελλάδας επήλθε μείωση της παραγωγής και των εξαγωγών σε άλλες χώρες.
Το τελειωτικό και πιο ισχυρό χτύπημα ήλθε με την ανακάλυψη της τεχνητής μεταξωτής ίνας.
Το γεγονός αυτό διέκοψε την ανοδική πορεία της σηροτροφίας. Εκείνη την εποχή στο Σουφλί λειτουργούσαν 4 εργοστάσια αναπήνισης, καθώς και πολλές οικοτεχνίες παραγωγής μεταξιού, τα οποία σταδιακά σταμάτησαν να λειτουργούν.
Μαρίνα Κονδύλη
* * *
Σημείωση Ε.Θ.
Απέραντες είναι οι πλουτοπαραγωγικές πηγές του μεγάλου νομού Έβρου, που όμως εξακολουθούν να παραμένουν αναξιοποίητες.
Και στην περίπτωση του Σουφλίου, έπρεπε να έρθουν οι άνθρωποι του μεγάλου Γαλλικού Οίκου CHRISTIANDIORκαι η Μαρέβα Μητσοτάκη για να δώσουν το «φιλί ζωής», για την αναζωογόνηση του εκλεκτού Μεταξιού που παράγει ο τόπος μας.
Eυχόμαστε ολόκαρδα, η υπό ίδρυση Σχολή Σηροτροφίας, να οδηγήσει στον δρόμο της Ανάπτυξης, την εγκαταλελειμμένη μέχρι σήμερα πόλη του Σουφλίου.
Άραγε, αυτά τα γνωρίζει η περίφημη Διακομματική Επιτροπή της Βουλής για την Θράκη;
Σ.Κ.
