Το «ήμουν κι εγώ εκεί» έγινε Διαβατήριο Πολιτικής Καριέρας – Την εξέγερση του Πολυτεχνείου, την έκανε η… 17 Νοέμβρη του Κουφοντίνα!!!
Πάντα ετούτες τις μέρες μού έρχεται στο μυαλό ο αγαπημένος Ρένος Αποστολίδης. Εκείνη η άναρχη μορφή, με την οποία είχα την ευτυχία να με φέρει σε επαφή ο αλησμόνητος «Φιλίοτωρ»,συνάδελφος και αληθινός φίλος, Μιχάλης Κατσίγερας!
Είχε γράψει, λοιπόν, ο Ρένος το ακόλουθο «ποίημα» για το «Πολυτεχνείο».
«Όταν μεγάλωσε, έμαθε πώς ο πατέρας του ήταν κι αυτός, “τη νύχτα εκείνη” στο Πολυτεχνείο/Η θεία του η Λιλή, ο θείος του ο Μιχάλης, ήταν κι αυτοί “τη νύχτα εκείνη” στο Πολυτεχνείο./Όλοι οι γνωστοί του μπαμπά, όλες οι γνωστές της μαμάς, ήταν κι αυτοί “τη νύχτα εκείνη” στο Πολυτεχνείο/Τώρα, κάθε πρωί, καθώς κατηφορίζει την Πατησίων κι αντικρύζει την καγκελλόπορτα την κλεισμένη “εις μνήμην” στριφογυρίζει στο νου του η ίδια απορία:/Πώς διάβολο χώρεσαν όλοι αυτοί εδώ μέσα;”».
Για να μη γελιόμαστε, αγαπητοί, το «Πολυτεχνείο», που πράγματι υπήρξε, που πράγματι, μέσα σε αυτό συγκεντρώθηκαν και δημιούργησαν διεθνώς μεγάλη αναταραχή πολλοί νέοι που επιθυμούσαν την απαλλαγή της χώρας από το στρατιωτικό καθεστώς, που πράγματι συνέβησαν διάφορα συνταρακτικά,τα οποία είχαν και τις ανάλογες συνέπειες, για πολλούς έγινε «πέρασμα» προς ανώτερα κλιμάκια, για άλλους «αφετηρία» για μια σπουδαία καριέρα, για τους περισσοτέρους μια απλή αναφορά -αληθής ή όχι-του είδους «ήμουν κι εγώ εκεί»…
Βεβαίως, από όσους θα μαζευτούν,και ίσως τα κάνουν ακόμη μια φορά «λαμπόγυαλο»στο κέντρο της Αθήνας, ελάχιστοι γνωρίζουν τι ακριβώς και πώς ακριβώς συνέβησαν τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου.
Πολλοί, δε, από εκείνους που συνήθως πετούν πέτρες και μολότοφ νομίζουν ότι την εξέγερση του Πολυτεχνείου την έκανε η… 17 Νοέμβρητου Κουφοντίνα!
Διότι, όπως ξέρετε και όπως διαπιστώνετε σήμερα και από τους… αρνητές της απογραφής, η παραπληροφόρηση πάντα είχε πέραση στην Ελλάδα!
Τι νομίζετε; Καλύτερα να θυμόμαστε ότι είμαστε η χώρα στην οποία ο περίφημος Καματερός είχε «ανακαλύψει» το μαγικό νερό που θεράπευε τον καρκίνο και το μοίραζε στους χιλιάδες «πιστούς» του με τα… βυτιοφόρα! Ναι, του… Καματερού, τον οποίο «σιγοντάριζαν» οι μεγαλύτερες εφημερίδες της χώρας. Και όχι προπολεμικά, αλλά πολύ αργότερα από την πτώση του Παπαδόπουλου και του Ιωαννίδη!
Αλλά ας γυρίσουμε στο «Πολυτεχνείο» με ένα κείμενο του Πέτρου Κυρίμη: «Πάνω από πενήντα χρόνια περάσανε. Ήμουνα νιος και γέρασα.
“Εδώ Πολυτεχνείο… εδώ Πολυτεχνείο”, την τρίτη νύχτα, καθώς τρέχαμε τρομοκρατημένοι στα στενά των Εξαρχείων (εγώ πρόλαβα και τρύπωσα Μπαλτατζή και Στουρνάρα γωνία), πολλοί πήραν ανάποδα την Αραχόβης και τη Βαλτετσίου και λόγο κεκτημένης ταχύτητας πέρασαν Κολωνάκι, κατέβηκαν λίγο πιο κάτω και τρύπωσαν στη Βουλή. Μέχρι σήμερα μέσα είναι.
Μερικοί είχαν πάρει πιο μεγάλη φόρα κι έφτασαν μέχρι το Ευρωκοινοβούλιο…
Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο»…
Η ΑΚΙΣ
