Η συγκάλυψη των Εγκλημάτων, που έχει επιβάλει η Ελληνική Πολιτεία, πρέπει πάραυτα να σταματήσει – Φθάνει πια αυτή η υποκρισία των Προσωπικών Δεδομένων, που αποβαίνει εις βάρος της κοινωνίας μας – Όλα τα ονόματα στην φόρα
Μέσα από εδώ, τον «Δημοσιογραφικό Οργανισμό Κονδύλη Α.Ε.», φωνάζουμε ότι η πρακτική που εφαρμόσθηκε από την αμφιλεγόμενη «Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων», με την απόκρυψη των ονομάτων των κάθε λογής εγκληματικών στοιχείων, όχι μόνον τους δίνει την προστασία της ανωνυμίας, αλλά και αποβαίνει εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Έχουμε καταγγείλει ότι η χρήση της ηλικίας των παρανόμων (20χρονος, 35χρονος, 60χρονος, κλπ.), είναι πράξη αποσιώπησης και κατ’ επέκτασιν πράξη που οδηγεί στη συνέχιση της εγκληματικής δραστηριότητας των παρανόμων.
Παλαιότερα, όλα τα στοιχεία ταυτότητας των δραστών (ονοματεπώνυμο, πατρώνυμο, τόπος καταγωγής και κατοικία, επάγγελμα, κλπ.), γινόταν αμέσως γνωστά από τις Αστυνομικές Αρχές.
Σήμερα, όλα τα παραπάνω στοιχεία έχουν αντικατασταθεί από την παράθεση μόνον της ηλικίας (30χρονος, 45χρονος, κλπ.).
Και έτσι οι πολίτες δεν γνωρίζουμε με ποιον έχουμε να κάνουμε.
Π.χ. αν έχουμε βάλει δίπλα στο παιδί μας έναν παιδεραστή, έναν βιαστή κατ’ εξακολούθησιν, έναν κλέφτη και διαρρήκτη ή ακόμα κι έναν παλαβό, φονιά που μπορεί να μας σφάξει στα καλά καθούμενα.
Παλαιότερα, η Ελληνική Κοινωνία αυτοπροστατευόταν και έθετε το κλασικό ερώτημα: ποιανού παιδί είσαι εσύ;
Γιατί είχε μεγάλη σημασία από ποια οικογένεια προερχόταν και ποιες ηθικές αξίες εξέφραζε.
Σήμερα η Ελληνική Κοινωνία παραμένει, άγνωστο γιατί, στο σκοτάδι.
Έτσι λοιπόν, έχουμε έξαρση της εγκληματικότητας στην Ελλάδα, με έξαρση του φαινομένου της παραβατικότητας των ανηλίκων, που δρουν πλέον σε οργανωμένες συμμορίες.
Ποιανού παιδιά είναι αυτά;
Τίνος πατέρα και ποιας μάνας;
Όλοι μένουν στο απυρόβλητο και ο κοινωνικός ψόγος, έχει πάψει να λειτουργεί.
Και αν νομίζετε ότι αυτά τα λυπηρά και απογοητευτικά φαινόμενα ενδημούν μόνον στην Αθήνα, κάνετε λάθος.
Γιατί έχουμε και εδώ, στις μικρές μας κοινωνίες, αντίστοιχα φαινόμενα.
Προχθές, ταχυδρομικός υπάλληλος, μας ανέφερε ότι στις 11 η ώρα την νύχτα, ένας νεαρός 16 περίπου ετών, κλωτσούσε και τραβολογούσε μπρος-πίσω για να σπάσει το Γραμματοκιβώτιο που βρίσκεται στον Άγιο Νικόλαο Αλεξανδρούπολης.
«Σταμάτησα», μας είπε ο υπάλληλος, «και του φώναξα “έι, τί κάνει εκεί; Δεν ντρέπεσαι;”».
Η απάντηση ήταν: «Και σένα, τί σε νοιάζει, δικό σου είναι;».
«Όταν του είπα ποιος είμαι, το έβαλε στα πόδια, φωνάζοντας “μη με πλησιάζει, γιατί θα φωνάζω τον μπαμπά μου να σε σπάσει στο ξύλο”»!
Δηλαδή, και ο πατέρας του ήταν συμπαραστάτης της αντικοινωνικής και βίαιης συμπεριφοράς του;
Η απορία παραμένει.
Όμως, αφορμή για το σημερινό μας κείμενο, δεν ήταν το παραπάνω περιγραφόμενο πταίσμα.
Αφορμή ήταν η αποκάλυψη του εγκληματικού κυκλώματος, μέσα στις τάξεις της Ελληνικής Αστυνομίας, που προμήθευε σε σεσημασμένους Έλληνες κι αλλοδαπούς, διαβατήρια, ΑΦΜ, ταυτότητες, ληξιαρχικές πράξεις γέννησης, κλπ.
Τα ρεπορτάζ τα είδατε στις τηλεοράσεις.
Όμως, τα ονόματα αυτών των επίορκων κρατικών λειτουργών, δεν τα γνωρίζουμε.
Γιατί εξακολουθεί να ισχύει στην Ελλάδα, από πλευράς Πολιτείας, ο «φερετζές» των παρανόμων.
Και έτσι, το έγκλημα ενθαρρύνεται και απλώνεται.
Νομίζουμε πως ήλθε πια ο καιρός να ισχύσουν οι παλαιές διατάξεις του νόμου.
Όλα στο φως! – Κανένα κουκούλωμα.
Διαφορετικά, θα εξακολουθήσουμε να πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο, για πλήρη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας.
Σ.Κ.
