Περίμενέ με

Έρχομαι ανυπόμονος
μαγνητισμένος απ’ το φως
του αιώνιου ήλιου σου
απ’ το γαλάζιο τ’ άπλετο
τ’ ουρανού και της θάλασσας
Άνοιξε την αγκάλη
και περίμενέ με
έρχομαι κοντά σου
σίγουρα κι οριστικά
με τα γλωσσικά ερείπια
τις ερειπωμένες ελπίδες
του ξενιτεμού τα τραύματα
με γκρίζα τα μαλλιά
την ψυχή καταρρακωμένη
απ’ την πολύχρονη προσμονή
Περιμένεις ένα ερείπιο
που πάντα σ’ αγαπάει
Κράτα το σφιχτά
στη γλυκιά σου αγκάλη
τα πόδια του είν’ αδύναμα
δεν το βαστούνε πια
το κουρασμένο του κορμί
χωρίς τη στήριξή σου