
Η όμορφη καταπράσινη πλαγιά,
Σφιχτά σε κρατά αγκαλιά,
Χωριό μας δεν σε ξεχνούμε,
Σε καμαρώνουμε, σ’ αγαπούμε.
Περήφανα στέκεσαι εκεί ψηλά,
Σ’ αγναντεύουμε με μάτια φωτεινά,
Θύμησες πολύ μακρινές,
Πονεμένες, χαρούμενες κι αγνές.
Οι σκέψεις, μας ταξιδεύουν σαν πουλιά,
Αναπολούμε τα χρόνια τα παλιά,
Τα αξέχαστα τα αγαπημένα,
Γέλια παντού, φωνές γλυκές,
Χαρές εφηβικές και παιδικές.
Το κουδούνι στο σχολειό
Νωρίς το πρωί χτυπά,
Η καμπάνα την Κυριακή,
Για προσευχή καλεί.
Στη μικρή πλατεία
Μαζί, κορίτσια κι αγόρια,
Γλεντούν χορεύουν τραγουδούν,
Ξένοιαστα, χαρούμενα περνούν.
Δύσκολα χρόνια ήταν,
Που περάσανε και φύγαν,
Μες στο μυαλό μας μείνανε,
Γλυκές αναμνήσεις γίνανε.
Τώρα όλο μικραίνεις, μαραζώνεις,
Την καρδιά, την ψυχή μας πληγώνεις,
Στα μακρινά μας οδεύεις,
Νοσταλγικά μας ταξιδεύεις.
Γεώργιος Χ. Τσαρακτσίδης
Αλεξανδρούπολη