Οι κάτοικοί του διατήρησαν την ελληνικότητά τους, κατά τους δίσεκτους χρόνους της Οθωμανικής κατάκτησης – Σήμερα το σχολείο είναι κλειστό
Ένα παλιό ελληνικό χωριό δίπλα στον Έβρο με δυναμική παρουσία στα χρόνια μετά την ένταξη του στον εθνικό κορμό το 1920 μέχρι τις μέρες μας… αν και αριθμητικά μικρότερο από τότε. Χτισμένο σε ένα γεωγραφικά πλάτωμα,με γύρω του ισοϋψείς λοφίσκους.
Οι κάτοικοι του ήταν πάντα Έλληνες με δυναμικό το ελληνικό φρόνημα στους δίσεκτους χρόνους της οθωμανικής κατάκτησης. Διατηρούσαν δυναμικά την ελληνικότητα τους και όπως λένε οι παραδόσεις, διατηρούσαν κρυφό σχολειό, όπου με το οχταήχι ως αναγνωστικό και το “βαγκέλιο”στα χέρια τα παιδιά του μαθαίναν τα γράμματα τα ελληνικά γράμματα.
Αναφέρεται ότι το 1867 οι Έλληνες κάτοικοι του ήταν 672,ασχολούμενοι με την γεωργία και την κτηνοτροφία και έδιναν “από ανέκαθεν”όπως έλεγαν βάσει να μαθαίνουν τα παιδιά τους γράμματα. Το 1884 υπήρχαν 35 μαθητές με διδάσκαλο που έπαιρνε 15 χρυσές λίρες το χρόνο και τον προμήθευαν με τρόφιμα οι κάτοικοι του…
Δεν θα αναφερθώ σε ιστορικά άλλα στοιχεία παρά μόνον σ’αυτά τις λειτουργικές και εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Το 1892 ευρισκόμενο υπό οθωμανική κυριαρχία,με χρήματα από το οικονομικό τους υστέρημα και προσωπική τους εργασία έχτισαν σχολείο.
Με την ελληνική ελεύθερη παρουσία-απελευθέρωση όλης της Θράκης,το σχολείο λειτούργησε στον ίδιο χώρο αφού επισκευάσθηκε και προστέθηκε και νέο κτίσμα για κατοικία του διδασκάλου. Το 1924 με ΦΕΚ αναγνωρίσθηκε ως τριθέσιο.
Κατά τον πόλεμο 1940-1941 παρέμεινε ανεργό γιατί ήταν είδη ετοιμόρροπο και έτσι η λειτουργία του μετεγκαταστάθηκε σε σπίτι και μετά στον νάρθηκα της εκκλησίας. Μετά από κάποιο διάστημα επισκευάσθηκε το παλιό με ‘απειρα προβλήματα λειτουργικότητας.
Μετά από πάρα πολλά χρόνια έγινε το νέο σχολείο και κάλυψε τις ανάγκες των παιδιών του Αμορίου.
Δυστυχώς, στις μέρες μας, με την συρρίκνωση των κατοίκων και την σύμπτυξη των σχολικών μονάδων σταμάτησε η λειτουργία του σχολείου όπως και σε πολλά ακόμη χωριά… που ήταν κεφαλοχώρια.
Υπάρχει ως χώρος πολλαπλών χρήσεων για να θυμίζει σε όλους μας πως η φλόγα για μάθηση ήταν αυτή που ενδυνάμωσε τις γενιές και τις οδήγησε στην μόρφωση και πρόοδο και κατ’επέκταση και την πνευματική και οικονομική πρόοδο της πατρίδας μας!!!
Αφιερώνω αυτήν την μικρή αναφορά σε όλα εκείνα τα παιδιά που έμαθαν εκεί τα πρώτα τους γράμματα και μετά έγιναν χρήσιμοι για τον εαυτό τους και για την κοινωνία.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΕΥΣΤΡ. ΝΑΖΛΗΣ
Υποστράτηγος ΕΛ.ΑΣ ε.α.
Αντιπρόεδρος Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού
