1. Κατ’αρχάς,θα ήθελανα μας αναφέρετε κάποια πράγματα για το πως ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με τη μουσική και το τραγούδι. Ποιοήταν το έναυσμα και πότε;
Η ενασχόλησήμου με τη μουσική ξεκίνησε σε μικρή ηλικία,μέσω ενός πολιτιστικού συλλόγου. Άρχισα τότε να γνωρίζω την παραδοσιακή μουσική.
Το έναυσμα δόθηκε στην ηλικία των εννέα ετών, όταν τραγούδησα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και αργότερα στο θέατρο Ηρωδου του Αττικού,με την αείμνηστη Δόμνα Σαμίου.
Παράλληλα,παρακολουθούσα μαθήματα πιάνου. Η απόφασή μου ως προς το κλασικό τραγούδι ήρθε αργότερα.
Από εκεί και έπειτα,ακολούθησε το Δίπλωμα Μονωδίας και Ανωτέρων Θεωρητικών, ολοκληρώνοντας έτσι τις μουσικές σπουδές μου στη Βιέννη.
2. Παρ’όλη αυτήντην πορεία σας,εσείς επιλέξατε την Αλεξανδρούπολη ως τόπο εργασίας και διαμονής. Γιατί;
Ο λόγος είναι απλός. Πάντα θεωρούσα τη γενέτειρά μου ως βάση. Ακόμη και όταν ξεκίνησα τη μουσική μου δραστηριότητα ως σολίστ στο εξωτερικό, τα χρονικά διαστήματα που έμεινα εκεί δεν ήταν πολύ μεγάλα.
Στην εποχή που ζούμε είναι πολύ εύκολο να βρεθείς όπου το επιθυμείς,για όσο χρονικό διάστημα επιλέξεις. Οι συνθήκες και οι ρυθμοί στην Αλεξανδρούπολη ωστόσο είναι πιο ευέλικτοι και λιγότερο αγχωτικοί.
3. Είστε ευχαριστημένη από τα καλλιτεχνικά και πολιτιστικά δρώμενα που λαμβάνουν χώρα στην πρωτεύουσα του Έβρου; Θα μπορούσαν να γίνονται περισσότερα ή διαφορετικά;
Περισσότερα πολιτιστικά δρώμενα στη πόλη μας και όχι μόνο,είναι πάντα ευπρόσδεκτα,όπως και η καλλιτεχνική ποικιλομορφία. Έχω τη χαρά να βρίσκομαι στο Δ.Σ. τριών Συλλογων και Οργανισμών. Μπορώ να σας καταθέσω ότι οι προσπάθειές μας να διευρύνουμε τονρόλο του πολιτισμού στον τόπο μας είναι αμείωτες, παρ’όλο που οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν όλοι οι πολιτιστικοί φορείς,λόγω της πανδημίας τα τελευταία δύο χρόνια,είναι πολλές.
4. Κατά τη γνώμη σας, τίείναι αυτό που αναζητά το κοινό; Το βρίσκει στην επαρχία ή πρέπει να καταφύγει στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη;
Δεν υστερεί σε δυναμική ή καλαισθησία,η επαρχία. Αντιμετωπίζει όμως τη σκληρή πραγματικότητα των αριθμών. Την αδυναμία δηλαδή υψηλών αξιώσεων και κατά συνέπεια κόστους, καλλιτεχνικές παραγωγές να είναι επιχειρηματικά βιώσιμες. Έτσι,η συντριπτική πλειοψηφία των ιδιωτικής πρωτοβουλίας καλλιτεχνικών δρωμένων, να παρουσιάζεται στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Αυτό συμβαίνει όχι γιατί το εκεί κοινό είναι πιο δεκτικό, αλλά πιο πολυπληθές. Δυστυχώς λοιπόν,η επαρχία -κατά αυτή την έννοια-αναγκάζεται να καταφεύγει στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη. Αυτό όμως συμβαίνει σε όλο τον κόσμο.
5. Πώς φαντάζεστε τη ζωή σας,στα επόμενα πέντε χρόνια; Τι είναι αυτό που λαχταράτε να συμβεί;
Συμβαίνουν γύρω μας τα τελευταία χρόνια,ανατροπές που έφεραν συνανθρώπους μας μπροστά σε πολύ δύσκολες και δραματικές καταστάσεις.
Νομίζω λοιπόν ότι η υγεία και η “κανονικότητα”,όπως ο καθένας την αντιλαμβάνεται,είναι προτεραιότητα και πόθος όλων μας.
6. Αναφορικά με το είδος της μουσικής που υπηρετείτε, θεωρείτεπως τα νέα παιδιά το μαθαίνουν επαρκώς;
Το κλασικό τραγούδι είναι ευρέως διαδεδομένο και στη χώρα μας, ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες. Ευτυχώς τα παιδιά που επιθυμούν να το γνωρίσουν και αργότερα να το σπουδάσουν,έχουν την επιλογή.
Θα αναφερθώ στην άλλη μου ιδιότητα, αυτήντης καθηγήτριας φωνητικής. Μέσα από ένα ωδείο και με την κατάλληλη καθοδήγηση του εκπαιδευτικού,ο διδασκομενος αποκτά τεχνική, μουσικότητα και αγάπη για το λυρικό τραγούδι. Αυτό διευκολύνει στο να επιτύχει τους στόχους του, όπως την εισαγωγή του σε ένα Ανώτατο Μουσικό Εκπαιδευτικό Ιδρυμα στην Ελλάδα ή το εξωτερικό. Ήδη,τρεις μαθητές μου της περσινής χρονιάς, φοιτούν σε αντίστοιχα τμήματα.
7. Υπάρχει κάτι που ίσως θα ήθελες να αλλάξει στη χώρα μας,στον τομέα του πολιτισμού;
Η Ελλάδα -εκ των πραγμάτων-θα αποτελεί πάντα σημείο αναφοράς για την παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά.
Είναι αδιαμφισβήτητος ο ρόλος της ως ευρέτη τρόπων καλλιτεχνικής έκφρασης που κυριάρχησαν παγκόσμια και συνεχίζουν στις σύγχρονες εκδοχές τους να μονοπωλούν σχεδόν την πολιτιστική παραγωγή.
Για το τεράστιο αυτό παγκόσμιο αντίκτυπο,θα έλεγα ότι η ελληνική εκπαίδευση αφιερώνει ελάχιστο χρόνο και κόπο για να εξοικιώσει τα παιδιά με τον πλούτο αυτό. Ένα σχολείο λοιπόν που θα προβάλλει και θα διδάσκει περισσότερο τις τέχνες, νομίζω είναι κάτι που θα ήθελα να δω.
