Αυτοί που καταδικάζουν σήμερα τον Πούτιν, αύριο θα κάνουν πάλι μαζί του, τις δουλειές τους
Οι ΗΠΑ το 1999 βομβάρδισαν τη Σερβία και εισέπραξαν παγκόσμια κατακραυγή. Συνέχισαν, όμως, να είναι υπερδύναμη. Όλεςοι χώρες ύστερα απόλίγο καιρό ξέχασαν τις επικρίσεις τους και τους χιλιάδες αμάχους που χάθηκαν άδικα.
- Οι ΗΠΑ το2003 επιτέθηκαν στο Ιράκ προσκομίζοντας στον ΟΗΕ πλαστά στοιχεία για δήθεν ύπαρξη χημικών όπλων. Εισέπραξαν παγκόσμια κατακραυγή, συνέχισαν όμως να απολαμβάνουν τα προνόμια της υπερδύναμης. Όλαξεχάστηκαν κι εδώ!
- Οι Ταλιμπάν, αυτοί οι βάρβαροι χασάπηδες, πολεμήθηκαν ως το υπέρτατο κακό. Σήμερα όσοι τους καταδίκαζαν λένε on… πρέπει να έχουν λόγο για το Αφγανιστάν, τους αναγνωρίζουν ως συνομιλητές καιυπονοούν ότι είναι… λιγότερο καθάρματα. Οι καταδίκες εναντίον τους είναι ξεχασμένη ιστορία, δυστυχώς. Ακόμα και αυτά τα τέρατα ξεπλένονται μεθοδικά από την «ευαίσθητη» διεθνή κοινότητα.
Ότανέχουν συμβεί τα παραπάνω και πολλά άλλα, επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω για τη μελλοντική απομόνωση της Ρωσίας. Η διεθνής σκηνή λειτουργεί με βάση το συμφέρον και μπορεί να κάνει το μαύρο άσπρο σε μία ημέρα. Άδικοκαι άτιμο! Αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
Αυτοί που καταδικάζουν σήμερα τον Πούτιν, αύριο θα κάνουν πάλι μαζί του δουλειές. Τελικά θα την πληρώσουν οι μικροί και πρόθυμοι, που χωρίς καμία εξασφάλιση παριστάνουν τα ντόμπερμαντων ισχυρών.
Η ελληνική κυβέρνηση υιοθετεί συμπεριφορές και φρασεολογία που αποφεύγουν ακόμα και οι Αμερικανοί. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού αρνούνται να υιοθετήσουν τον όρο «έγκλημα» γι’ αυτό τον πόλεμο, προφανώς με το βλέμμα στην επόμενη μέρα. Αυτό κάτι δεν πρέπει να μας λέει; Είμαστε κατά του πολέμου και κάθε πολέμου . Ανεπιφύλακτα. Δεν μπορεί, όμως, να είμαστε χρήσιμοι ηλίθιοι!
Δημήτρης Ριζούλης
