Δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε κανέναν, παρά μόνον τον εαυτό μας – Να βάζουμε υπεράνω όλων, τα δικά μας εθνικά συμφέροντα
Εξαιτίας του τωρινού πολέμου μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, πολύς κόσμος σε όλη τη Δύση, όπως στην Ελλάδα και στο Ισραήλ, τρέχει να πάρει θέση υπέρ του ενός ή του άλλου, ενώ πολλοί επικαλούνται το λεγόμενο «Διεθνές Δίκαιο», το οποίο, δυστυχώς, πάντα ήταν και είναι μια τεράστια φούσκα.
Τα πάντα είναι συμφέροντα. Και ιδίως τα συμφέροντα των ισχυρών. Και γι’ αυτό ας κοιτάξουμε ο καθένας τα δικά του εθνικά συμφέροντα πρώτα. Και όταν μιλώ για εθνικά συμφέροντα, εννοώ εκείνα που διασφαλίζουν τα εθνικά μας δίκαια.
Γενικά υπάρχει τεράστια υποκρισία.
Και πολύς κοσμάκης πέφτει στην παγίδα να φανατίζεται υπέρ ή κατά του ενός ή του άλλου, σε ξένους πολέμους, που στην ουσία δεν πολυγνωρίζει τους λόγους της σύγκρουσης, μόνο και μόνο εξαιτίας της όποιας προπαγάνδας των διεθνών ΜΜΕ.
Και, δυστυχώς, αυτά τα ΜΜΕ είναι στην πλειονότητά τους κατευθυνόμενα από την εθνο- μηδενιστική «liberal» ατζέντα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ούτε η Ρωσία και ο Πούτιν είναι άγιοι. Ούτε η Ουκρανία. Ούτε οι ΗΠΑ και ούτε η Δύση.
Αν μη τι άλλο, δείτε πώς οι ΗΠΑ του Μπάιντεν και το ΝΑΤΟ (όπως και η Δύση) έστριψαν την πλάτη τους στην Ουκρανία, στην κρίσιμη ώρα. Ωραίες οι δακρύβρεχτες ανακοινώσεις υπέρ της Ουκρανίας, αλλά βοηθούν πραγματικά σε κάτι τους Ουκρανούς;
Όχι. Απλά, λόγια να αγαπιόμαστε. Επίσης, όταν οι ΗΠΑ εισέβαλαν και στο Ιράκ (πράγμα που εμάς ως Ισραηλινούς φυσικά μάς βόλευε), και στο Αφγανιστάν αλλά και στη Σερβία, εκεί όλα ήταν καλά για τη Δύση, αλλά τώρα που η Ρωσία εισβάλλει στην Ουκρανία, όχι; Ή μήπως είδαμε την ίδια εμπάθεια των δυτικών κοινωνικών στον μόλις πρόσφατο πόλεμο μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν; Πάλι όχι.
Ας αφήσουμε, λοιπόν, το θέμα της όποιας δυτικής «ηθικής» απέξω. Όλα είναι, καλώς ή κακώς, συμφέροντα. Και, ναι, κατά το Ολοκαύτωμα επίσης η Δύση έκανε τα στραβά μάτια για πολύ καιρό μπροστά στον Χίτλερ και στη ναζιστική Γερμανία. Και η ίδια αυτή Δύση μπήκε στον πόλεμο όχι για το καλό του εβραϊκού λαού ή οποιουδήποτε άλλου, παρά μόνο για τα δικά της συμφέροντα. Πικρή διαπίστωση, αλλά πλήρως ρεαλιστική.
Τίποτα δεν άλλαξε από τότε. Και αν αύριο το Ιράν επιτεθεί στην Ελλάδα, νομίζει κανείς πως θα έρθουν οι ΗΠΑ και η Δύση να μας βοηθήσουν; Αν ναι, είναι οικτρά γελασμένος.
Γι’ αυτό, το μόνο που μένει ‘να εμπεδώσουμε ως Έλληνες και Ισραηλινοί πατριώτες, από τον τωρινό αυτόν πόλεμο, είναι το να μην εμπιστευόμαστε κανέναν παρά μόνο τον εαυτό μας και να βάζουμε τα δικά μας εθνικά συμφέροντα πρώτα. Γιατί αν δεν το κάνουμε εμείς, κανείς άλλος δεν θα το κάνει για χατίρι μας.
Και σε έναν υποκριτικό, σάπιο κόσμο, όπου τα συμφέροντα των ισχυρών υπερισχύουν, αντί να κλαιγόμαστε, ας προσπαθήσουμε να είμαστε και εμείς ισχυροί και νικητές έναντι των εχθρών των εθνών μας, χωρίς ντροπή, χωρίς φόβο και δειλία, χωρίς ηττοπάθεια και χωρίς κόμπλεξ κατωτερότητας.
Ραβίνος Μορντεχάι Φριζής
Πρόεδρος του ελληνικού παραρτήματος του Λικούντ
