
Τις σκέψεις μου τις θερινές να εξουσιάσω
όταν ο ήλιος καβαλάει τα μεσούρανα
κι όλοι τα ίχνη τους στην άμμο αφήνουν
Τα όνειρα να βρω τα περασμένα
που χάθηκαν στων χρόνων την ομίχλη
στο στήθος μου να τα ζεστάνω λίγο
Την εύνοια του χρόνου να κερδίσω
αγάπη να φυτέψω και φιλία
στις πονεμένες ανθρώπινες καρδιές
Μέσα μου για πάντα να ‘μερώσει
εκείνο το θεριό που άθελά μου τρέφω
χαρά να νιώσω – να πάρω και να δώσω
Με τον γοργόφτερο αγέρα να κινήσω
κάμπους να δρασκελίσω και βουνά
ειρήνης μήνυμα παντού να φέρω
Σε άπατα νερά να ρίξω την κακία
τόπο να δώσω στην καλή νοημοσύνη
στην κατανόηση και την ευαισθησία
Δημήτρης Κ. Κοσμίδης