Ο ματωμένος στρατιωτικός «περίπατος» στην Ουκρανία

Ματωμένος και στην Ελλάδα (εάν επιχειρηθεί;) – Όποιος ξεχνά το παρελθόν, είναι υποχρεωμένος να το ξαναζήσει

ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ

Από τα τόσα πολλά εγκλήματα πολέμου του τούρκικου στρατού στην Κύπρο το 1974, δειγματοληπτικά, αναφέρονται, από τα σχετικά βοηθήματα, βιβλία, τα πιο κάτω:

1. Ο ΑΤΤΙΛΑΣ ΠΛΗΤΤΕΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, του Διονυσίου Καρδιανού

• Σελ. 229. «Οι Τούρκοι στρατιώτες ήχθησαν μέχρι των κατοικημένων χώρων, εκ των οποίων άρχισαν να προβαίνουν εις συλλήψεις ομήρων. Κατά κανόνα, οι άνδρες εχωρίζοντο από τα γυναικόπαιδα, εκ τούτων δε, οι νεώτεροι εφονεύοντο δια πυροβολισμών ή λογχισμών, εξάλλου, αι νεώτεραι των γυναικών, εβιάζοντο κτηνωδώς, παρουσία τέκνων και μητέρων των, ή εξετελούντο, εάν προέβαλλον αντίστασιν. Υπήρξαν περιπτώσεις, κατά τας οποίας εβιάσθησαν κορασίδες μόλις 13-14 ετών και γραίαι 70 και πλέον ετών».
• Σελ. 230. «Εφονέυοντο οι γονείς δια να βιασθή, η αδελφή, απήγετο ο σύζυγος, για να απομονωθή η σύζυγος, προς ικανοποίησιν των ασελγών ορέξεων των Βαρβάρων». Σχετική αφήγηση της Ελένης Καράνα, 20 ετών, στην συνέχεια, όπου περιγράφει τον κτηνώδη βιασμό της, από τρεις Τούρκους, μέχρις ότου λιποθύμησε.
• Σελ. 231. «Τούρκοι στρατιώτες έδεσαν πέντε άνδρες (19 – 70 ετών) και αφού τους έδειραν ανηλεώς τους εξετέλεσαν δημόσια. Κατά τη διάρκεια του επεισοδίου 10 Τούρκοι στρατιώτες, εβίασαν κατ’ επανάληψιν δύο γυναίκας (28 και 30 ετών)».
• Σελ. 232. «Μία 20ετής, είδε τον μνηστήρα της, εμπρός στα μάτια της να εκτελείται, ενώ την βίαζαν οι κτηνάνθρωποι του Ετζεβίτ, κατά τον βιασμό της αφαίρεσαν τη βέρα και το ρολόι της».
• Σελ. 341. «Οι Τούρκοι εισερχόμενοι εις τα ελληνικά χωριά εφόνευαν αδιακρίτως, όσους ήθελαν εκ των απομεινάντων κατοίκων. Το μένος των εισβολέων ……..  ιδιαιτέρως, εναντίον παντός καταδρομέως, εις τον ώμον του οποίου διεκρίνετο το γνωστόν σήμα, με την φράσιν «Ο τολμών νικά», τους συλλαμβανόμενους δε, εφόνευον δια της ξιφολόγχης».
• Σελ. 224. «Πτώματα Ελλήνων ήταν σκορπισμένα σε δρόμους και χωράφια. Σε δύο περιπτώσεις είδαμε πτώματα στη γραμμή, πράγμα που μαρτυρεί ότι, οι αθώοι αιχμάλωτοι εκτελέσθησαν ομαδικά εν ψυχρώ».
• Σελ. 192. Εικόνα 2. Εθνοφρουροί παραδίδονται σε άρμα μάχης. Άπαντες εξετελέσθησαν επί τόπου.

2. ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΩΜΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, του Π.Σ. Μαχλουζαρίδη

1. Σελίς 13.

«Επήραν τους άνδρες περίπου 90 άτομα και τους έφυγαν, έκτοτε δεν τους ξαναείδα (ασφαλώς εξετελέσθησαν). Μόλις έφυγαν τους άνδρες, άρχισαν να χωρίζουν νεαρές κοπέλες και να τις παίρνουν σε απόμερα δωμάτια και να τις βιάζουν. Οι κοπέλες, ενώ επήγαιναν έκλαιαν, ως και όταν επέστρεφαν. Την 17 Αυγούστου και περί ώραν 10:30, ενώ ήμουν με άλλες γυναίκες, ήρτεν ένας Τούρκος εκ Τουρκίας και με ετράβηξεν με βία και με επήρεν σε έναν μικρόν δωμάτιον. Ματαίως εγώ και η μητέρα μου προσπαθήσαμε να αντισταθούμε. Μόλις με έβαλεν στο δωμάτιον, επειδή εγώ δεν εξεντυνόμουν, ήρχισε να με κτυπά στο πρόσωπον και στα χέρια. Ακολούθως μου έβγαλεν ο ίδιος τα ρούχα μου και έβγαλες και ο ίδιος το παντελόνι του, με έριξεν κάτω στο έδαφος και με την απειλήν του όπλου του με εβίασεν. Την ίδια ώραν που με επήραν εμένα, επήραν και τις αδελφές μου,  τις έβαλαν σε χωριστά δωμάτια και τις βίασαν (ετών 15)».

2. Γριά 60 χρονών εβιάσθη, αφού εκακοποιήθη.

«Ο ένας από τους δύο Τούρκους, άρχισε με νεψίματα να μου κάνει να καταλάβω ότι ήθελε να με ατιμάσει και εγώ έφερνα έντασιν. Μετά άρχισεν να με κτυπά με τα χέρια του και το κοντάκιον του όπλου του, με το ζόρι μου έβγαλεν το παντελόνι μου και με εβίασε. Πάνω στην καρκόλαν μου. Μετά έφυγεν εκείνος που με εβίασεν και ήρθεν ο άλλος, ο οποίος με εβίασε και αυτός δια της βίας και μετά έφυγαν».

3. Νεαρή κοπέλα εβιάσθη αφού της έδεσαν τα μάτια.

« Εψές, Παρασκευή 16-08-1974, με έπιασεν ένας Τούρκος στρατιώτης και με έβγαλε έξω από την αποθήκη, μέσα στα χωράφια και με εβίασεν μια φορά με τα μάτια και χέρια δεμένα με ρούχα. Σήμερα Σάββατο 17-08-1974, κατά η ώρα 8 π.μ., ένας άλλος Τούρκος στρατιώτης με επήρεν μέσα σε μια μάνδρα και με εβίασε και αυτός. Το απόγευμα, κατά τις 2 μ.μ., ένας στρατιώτης Τούρκος, που νομίζω ότι είναι ο ίδιος ο πρωινός, με επήγε ξανά στη μάντρα και με εβίασεν πάλιν (…….. 14 ετών).

4. Σελίς 73.

Περιγράφεται ο βιασμός τριών νεανίδων αδελφών εκ των οποίων η μία έπαθε νευρικό κλονισμό, καθώς και η περιγραφή, από μια αμερικανιδούλα, που ονομάζετο Λούση, η οποία με «ανατριχιαστικές λεπτομέρειες περιγράφει τον βιασμό ελληνίδος, 13 χρονών».

5. Σελίς 74. Βιασμός Αγγλίδας.

«Η Αγγλίδα εδέχθη την επίθεση δύο Τούρκων στρατιωτών που εφαίνονταν να ευρίσκονταν υπό την επήρεια ναρκωτικών. Ο ένας από αυτούς της ξέσχισε το φόρεμα ενώ βρισκόταν στο μέσο του δρόμου. Μετά τη μετέφερε μέσα σ’ έναν κήπο. Ο άνδρας της προσπάθησε να σταματήσει τους δύο στρατιώτες και υπέστη καρδιακή προσβολή. Μετά τον βιασμό της η Αγγλίδα μεταφέρθηκε στην Αγγλική βάσιν της Δεκέλειας».

6. «Αναφέρονται βιασμοί κορασίδων, μέσα σε εκκλησίες, παρουσία των γονιών τους, μερικούς από τους οποίους σκότωσαν, γιατί είτε παρεμπόδιζαν τους βιαστές να προχωρήσουν στα σχέδια τους, είτε απλώς για να προλάβουν οποιαδήποτε τέτοια επέμβαση και την απάνθρωπη μεταχείριση ανηλίκων κορασίδων, μερικές από τις οποίες πέθαναν ή τρελάθηκαν από τους συνεχείς βιασμούς».
7. Χρήση ναρκωτικών (Σελίς 74).

«Από τους Τούρκους βιαστές, που στην προσπάθεια τους να ματαιώσουν, οποιαδήποτε αντίσταση των βιαζομένων γυναικών, τους χορηγούσαν ναρκωτικά και έτσι τις εθίζανε, στη χρήση τούτων, με αποτέλεσμα να τις βιάζουν και αισχρουργούν πάνω σε αυτές ανενόχλητοι. Ως αποτέλεσμα των αισχρών μεθόδων που μετέρχονταν οι εισβολείς, πολλές από τις γυναίκες στις οποίες διδόταν όπιο, μεταφέρονταν σε κέντρα διασκέδοσης στις τουρκοκρατούμενες περιοχές, για τη ψυχαγωγία των εισβολέων».

8. Λεηλασίες και κλοπές, σελίδες 6, 7, 77, 78.

Αναφέρονται περιστατικά λεηλασιών, αρπαγών και κλοπών, από Τούρκους στρατιώτες, οι οποίοι συνοδευόταν πολλές φορές από Τουρκοκύπριους, με φωνές, πυροβολισμούς, εκτελέσεις, βιασμούς, πλιατσικολογούσαν από χωριό σε χωριό και από γειτονιά σε γειτονιά, ως σαν να εισπράττουν χρεωστούμενα.

9. Φόνοι αμάχων εν ψυχρώ, σελίδες 9, 10, 11, 12.

Για τους ενόπλους και στρατευμένους, δεν υπήρχε περίπτωση, να αποφύγουν την κατά μόνας ή ομαδική την εκτέλεσή τους. Την ίδια τύχη είχαν και οι άμαχοι, άοπλοι, γυναίκες, παιδιά, γέροντες, των οποίων το αίμα πότιζε την καλοκαιρινή διψασμένη Κυπριακή γη.

3. Οι 1619 ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ του 1974, Ιωάννης Γ. Βαρνάκος

Οι πολύπλευρες οδυνηρές πτυχές της Κυπριακής τραγωδίας του 1974, έχουν δημιουργήσει βαθιές, ανίατες πληγές. Μια από τις πτυχές αυτές, ίσως η πλέον οδυνηρή είναι αυτή των 1619 αγνοουμένων, των ανθρώπων εκείνων, που από τις ημέρες εκείνες της ντροπής, της απάτης και της υποκρισίας, από τη διεθνή κοινότητα, συνεχίζουν να αγνοούνται. Το πέρασμα του μακρού χρόνου από τότε, των 48 ετών, αφήνουν ελάχιστα περιθώρια, κάποιοι να επιζούν και για το λόγο αυτό, πουθενά σε συζητήσεις, σε προβληματισμούς, των αρμοδίων δεν αναφέρονται. Μπορεί το πέρασμα του χρόνου να σβήνει σιγά σιγά τη θύμηση τους, το αποτρόπαιο όμως έγκλημα των Τούρκων εισβολέων δεν σβήνει ποτέ, από τη μνήμη του Ελληνικού λαού και πολύ κακώς πράττουν, οι Έλληνες αρμόδιοι που δεν το μνημονεύουν, όπου αυτό επιβάλλεται και επιβάλλεται να γίνεται πάντοτε. Όχι, καμιά άφεση αμαρτιών στους δολοφόνους Τούρκους εισβολείς. Στο βιβλίο αυτό περιγράφονται, με μαρτυρικές καταθέσεις, αυτοπτών μαρτύρων, Αξιωματικών, Υπαξιωματικών και Οπλιτών, πράξεις αξιοθαύμαστου ηρωισμού, αυτοθυσίας, αυταπάρνησης και εκτέλεσης της αποστολής τους, των Εθνοφρουρών Κύπρου και ειδικά της ΕΛΔΥΚ (Ελληνικής Δύναμης Κύπρου). Της οποίας το Στρατόπεδο, στο οποίο διεξήχθησαν επικές συγκρούσεις, κατά τον «ΑΤΤΙΛΑ 2», αποτέλεσε τις Νέες Θερμοπύλες», της Κύπρου και κάθε υψηλόφρων Έλληνας λέει «γιατί να μην ήμουν και εγώ εκεί;» να γευτώ τη δόξα των ηρώων αυτών. Ακόμη περιγράφονται θρήνοι, οδυρμοί γυναικών, τέκνων και γονέων των αγνοουμένων, με τις φωτογραφίες τους στα χέρια τους, βρεγμένες με τα δάκρυά τους. Το μαρτύριό τους, θα συνεχιστεί ακόμη και μέχρι σήμερα, χωρίς κάποια απάντηση και χωρίς κάποια μομφή, στους εγκληματίες ενόχους εισβολείς, οι οποίοι κρύβονται, πίσω από το πέρασμα του χρόνου και την κοντή μνήμη των διαχρονικά κυβερνώντων Ελλήνων και των κατάπτυστων και παράσπονδων φίλων και συμμάχων τους.

4. Αυτοθυσία της ΕΛΔΥΚ, μαρτυρία, Υποστράτηγος ε.α. Σπυρίδων Δελλής

Από τη συγκλονιστική μαρτυρία, ως εκ της εκεί παρουσίας και της ηρωικής συμμετοχής του συναδέλφου κ^ουΔελλή, στη μάχη των τιτάνων κατά των θρασύδειλων επιδρομέων, επισημαίνουμε:

Το Σχέδιο Άμυνας της Κύπρου προέβλεπε η ΕΛΔΥΚ να χρησιμοποιηθεί προς εξάλειψη του προγεφυρώματος Κυρήνειας ή όπου αλλού επιχειρείτο απόβαση διά θαλάσσης (Αμμόχωστο ή Μόρφου). Λόγω, της από κοινού στημένης απάτης σε βάρος της άμυνας της Κύπρου, Κίσινγκερ και Ετζεβίτ, για «άσκηση των Τούρκων, χωρίς πυρά», η ΕΛΔΥΚ δεν προωθήθηκε προς Κυρήνεια, αλλά παγιδεύτηκε εντός του στρατοπέδου της.

Στη σελίδα 139, αναφέρεται ότι με σήμα, κατόπιν εορτής, του Διευθυντού Επιχειρήσεων ΑΕΔ, Υποστράτηγου Χανιώτη, καθοριζόταν «Εφαρμόσατε Σχέδιο με την κάτωθι τροποποίηση, ΕΛΔΥΚ επιτεθεί προς Κιόνελι», γεγονός, το οποίο ήταν εκτός σχεδίων, με πλήρεις επιφυλάξεις. Πράγματι η επίθεση της ΕΛΔΥΚ έγινε εναντίον μιας ισχυρά οργανωμένης τοποθεσίας, με άνευ αποτελέσματος ουσιαστικού, στο όλο αμυντικό σχέδιο της Κύπρου και με εμπλοκή και των διατιθέμενων αρμάτων, ρωσικών Τ 34. Για δεύτερη φορά, μετά την απομάκρυνση της Μεραρχίας από Κύπρο, το 1967, έγινε το ίδιο σφάλμα, τώρα εν προκειμένω με την ΕΛΔΥΚ. Και στις δύο περιπτώσεις, εκμεταλλεύτηκαν οι Τούρκοι τα δικά μας ολέθρια λάθη, της προδοσίας των Ελληνικών Όπλων από κάποιους ηλίθιους και αφελείς και παρουσιάστηκαν ως νικητές, μιας κλεμμένης νίκης. Οι Τούρκοι, ως συνήθως πράττουν, παρασπονδούν και παραβιάζουν την ανακωχή της Γενεύης (25 Ιουλίου 1974, Μαύρος, Γκιουνές, Κάλαχαν), αποβιβάζουν Δυνάμεις και συνεχίζουν να προωθούνται και να περισφίγγουν τις Ελληνικές εν επαφή Δυνάμεις, οι οποίες παραμένουν δυστυχώς αδρανείς. Επάνω από το Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, διέρχονται ιπτάμενα έμφορτα αλεξιπτωτιστών, (τούρκικα αεροσκάφη και δεν τα προσβάλλουν τηρώντας την ανακωχή, όπως είχαν διαταχθεί, οι Δυνάμεις της ΕΛΔΥΚ. Μέχρι 30 Ιουλίου έχουν προβεί σε 200 και πλέον παραβάσεις της Συμφωνίας Κατάπαυσης του πυρός και στις 14 Αυγούστου η δεύτερη φάση του ΑΤΤΙΛΑ, είναι πλέον γεγονός. Με την εξόρμηση αρμάτων μάχης, Μ 47, Μ 48, πεζικού κατά μάζας και την υποστήριξη όλμων και πυροβολικού, και αεροπορίας οι Τούρκοι εισέρχονται στο Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, οι οπλίτες της οποίας αντιπαρατάσσουν, μόνο ελαφρύ φορητό οπλισμό. Ο αγώνας είναι άνισος, τιτάνιος, οι απώλειες πάρα πολλές, ενώ ο πέριξ του Στρατοπέδου χώρος, έχει γεμίσει με τουρκικά κουφάρια. Η έξαψη της μάχης, οδηγεί τον ήρωα Λοχαγό Σωτήρη Σταυριανάκο, να πηδήξει επάνω στο τούρκικο άρμα μάχης και με το πιστόλι, να επιχειρεί να φονεύσει τον οδηγό του άρματος, μία όμως ριπή από παρακείμενο άρμα τον φονεύει. Επάνω στο χαράκωμα του Διοικητή Λόχου Διοικήσεως Δελλή, έχει επικαθήσει εχθρικό τουρκικό άρμα μάχης. Από τη θέση αυτή ο Δελλής συνεχίζει να διευθύνει τη μάχη. Ήταν τόση η επίδραση και ο φόβος των Τούρκων εισβολέων, από την απαράμιλλη γενναιότητα και μαχητικότητα των ανδρών της ΕΛΔΥΚ, ώστε τους φοβόταν ακόμη και να τους συλλάβουν αιχμαλώτους. Για το λόγο αυτό περιέτρεχαν τα ορύγματα μάχης και με αντιαρματικούς εκτοξευτές τα ανατίναζαν. Οι ηρωικοί μαχητές της ΕΛΔΥΚ, αν ήταν νεκροί εφονεύοντο πάλι, το ίδιο συνέβαινε με τραυματίες και ακόμη ζώντες, όλοι ΝΕΚΡΟΙ, στο Πάνθεο των ΗΡΩΩΝ. Εκεί στα μαρμαρένια αλώνια, στο ματωμένο Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, οι ηρωικοί μαχητές της, βλέπουν τον θάνατο κατάματα, του δίνουν το χέρι, το φιλούν, αδελφοποιούνται με αυτόν και περνούν στην αιωνιότητα.

5. ΕΦΙΑΛΤΙΚΟΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Μετά από τόσα πολλά δεινά, τα οποία έλαβαν χώρα, κατά τον ήδη ακόμη διεξαγόμενο Ρωσοουκρανικό Πόλεμο, καθώς και αυτά κατά τη βάρβαρη εισβολή στην Κύπρο το 1974 (φόνοι, εκτελέσεις μαχητών και αμάχων, παιδιών, γυναικών, γερόντων, ομαδικοί τάφοι, κλοπές, λεηλασίες, βιασμοί, εξανδραποδισμοί), προδιαγράφουν έναν δραματικό, εφιαλτικό επίλογο.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία θα συνεχιστεί, με απρόβλεπτες συνέπειες κάθε μορφής σε παγκόσμιο επίπεδο. Ένας νέος πόλεμος, με υπαιτιότητα της Τουρκίας επωάζεται, μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Ο πόλεμος αυτός ήταν έτοιμος να εκραγεί, εδώ και 110 χρόνια, μετά τον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο, λόγω της απελευθερώσεως των ελληνικών νησιών του Αιγαίου, από τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, τα οποία νησιά διεκδικούσε τότε και συνεχίζει να διεκδικεί σήμερα η Τουρκία. Τον πόλεμο αυτόν τον πρόλαβε η κήρυξη του                                       Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο πόλεμος Τουρκίας-Ελλάδας ρίχνει τη βαριά, απειλητική του σκιά και παρά λίγο να εκραγεί το 1974, με την εισβολή στην Κύπρο, αλλά και σε άλλες περιπτώσεις, όπως κρίση Ιμίων, CasusBelliσε περίπτωση επέκτασης της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια, αυθαίρετες τουρκικές παραβιάσεις της ΑΟΖ των ελληνικών νησιών Αιγαίου, ακόμη και της Κρήτης, για τα οποία μέσα στα παράνομα πλαίσια της «Γαλάζιας Πατρίδας» τους στερούνται ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας. Τα αναθεωρητικά σύνορα της καρδιάς του τουρκικού λαού, τα οποία από Σιβηρία φθάνουν μέχρι Αμερική, την στέρηση της δυνατότητας Άμυνας των νησιών, όταν αυτά απειλούνται κλπ.

Γενικά, με κορυφωμένη ανησυχία, εκτιμούμε ότι ο πόλεμος αυτός δυστυχώς θα εκραγεί κάποτε, εκτός αν υποχωρήσουμε πάλι και υπογράψουμε μια συμφωνία τύπου Πρεσπών, ή αν για μια ακόμη φορά μας πουλήσουν ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ, το φοβόμαστε, το τελευταίο, πάρα πολύ.

Σε κάθε περίπτωση επιβάλλεται υψηλή πολεμική μας ετοιμότητα και προπαρασκευή και τότε κάθε προσπάθεια παραβίασης της ακεραιότητας της Ελλάδας, από τους Τούρκους, θα είναι ένας ματωμένος περίπατος για αυτούς χωρίς επιστροφή. Η ηρωική μάχη της ΕΛΔΥΚ, το 1974, είναι μια προειδοποίηση προς κάθε κατεύθυνση, όπου οι γενναίοι μαχητές της με πιστόλια και μαχαίρια, πολέμησαν ακόμη και τα τανκς. Ας μη διαφεύγει ουδενός, επιδόξου επιδρομέα, ότι θα πολεμήσουμε, ΣΚΛΗΡΑ, όπως η ΕΛΔΥΚ, στην Κύπρο το 1974.

Παν. Χόχολης

Αντιστράτηγος ε.α.

Επίτιμος Διοικητής

Ανωτάτης Σχολής Πολέμου