Δεν ξέρω τι να πρωτοπώ
και πως να πρωτοαρχίσω
για τον συνομήλικο μου Γιάννη
και φίλο θα μιλήσω
Από παιδιά πολύ μικρά
που ήμασταν παιδάκια
παίζαμε χαρούμενα
στους δρόμους στα σοκάκια
Πηγαίναμε πάντοτε μαζί
και βόσκαμε τα ζώα
αυτά τα ζώα τα μικρά,
τα ζώα τα αθώα
Ξυπόλητοι στις καλαμιές
πίσω από τα ζώα
τρέχαμε ημερόνυχτα
στο κρύο και στα βρόχια
Πάντοτε χαρούμενοι
και με πολλή χαρά,
το πρωί βρισκόμασταν
χωρίς καμιά φθορά
Αθώα παιδάκια ήμασταν
με πολλή ευαισθησία
πάντα καλά φερνόμασταν
στην κάθε κοινωνία
Όταν μεγαλώσαμε
αλλάξαμε πορεία.
στην Αθήνα πήγε αυτός
στην μεγάλη κοινωνία
Νομίζω πως πέρασε καλά
στην ξακουστή Αθήνα
με την γυναίκα του, τη Βαγγελιώ
όπου τα περνάγαν φίνα
Ρένο συλλυπητήρια θερμά
για τον αγαπημένο σου πατέρα
που σε πρόσεχε καλά
την νύχτα και τη μέρα
Τώρα όμως έφυγε
για πάντα από κοντά σου
θα βρίσκεται στη μνήμη σου
και μέσα στα όνειρα σου
Γιάννη τώρα εκεί που πας
θα βρεις και άλλους ανθρώπους
φίλους, γνωστούς και συγγενείς
σε μαρμαρένιους τόπους
Οι άγγελοι θα βρίσκονται
πάντοτε κοντά σου
και θα σου λύνουν συνεχώς
το κάθε πρόβλημά σου
Καλό ταξίδι εκεί που πας
στο μακρινό ταξίδι
υπάρχουν πάντοτε εκεί
ξένοι, γνωστοί και φίλοι
Το χώμα που θα είναι επάνω σου
να είναι ελαφρύ
και η ψυχή σου στον παράδεισο
ευχόμαστε να ζει.
Στέλιος Ντουρανίδης
Σπήλαιο Ορεστιάδας
