Τα δύο πρόσωπα της Άγκυρας και η Εθνική ενότης των Ελλήνων
Σε όποιο επίπεδο και αν αναλύσει κανείς την Τουρκία, θα δει μία χώρα αντιθέσεων. Βασική αντίφασις είναι ή διαφορά ανάμεσα στα εξευρωπαϊσμένα παράλια και την ασιατικώς βάρβαρη ενδοχώρα.
Για την ώρα όμως θα αρκεσθούμε στην «επιφανειακή» θεώρηση των συμβάντων του τελευταίου διημέρου. Από την μία, στο Αιγαίο, οι υπηρεσίες του τουρκικού Κράτους εξώθησαν στον θάνατο δεκάδες μεταναστών.
Τους έσπρωξαν σέ άγρια θάλασσα μέσα στην νύκτα. Η ίδια η Τουρκική Ακτοφυλακή! Δεν υπήρχαν σε αυτήν την περίπτωση διακινητές. Ο δουλέμπορος ήταν η ίδια η Τουρκία. Και οι βάρκες των «καταραμένων» εδιώχθησαν από τις ακτές της Μικρός Ασίας.
Από τα επιφανειακώς εξευρωπαϊσμένα παράλια. Ας το έχουν υπ’ όψιν τους αυτό οι αφελείς που πιστεύουν πως οι «προοδευμένοι» Τούρκοι είναι λιγώτερο φιλοπόλεμοι και λιγώτερο αγροίκοι από τους συμπατριώτες τους της ενδοχώρας.
Η άλλη όψις ήταν αυτή που προσπαθούσε να προβάλλει ο Ερντογάν. Η εικόνα του υπερμάχου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που κατηγορούσε την Ελλάδα για εγκλήματα. Που ισχυρίσθηκε στην Πράγα ότι ο Έλλην Πρωθυπουργός «δεν ξέρει από κανόνες πρωτοκόλλου»! Ένώ νομίζει ότι ο ίδιος ξέρει…
Αυτήν την Τουρκία έχουμε απέναντί μας. Αυτήν την Τουρκία αντιμετωπίζουμε. Αυτήν την Τουρκία πρέπει να νικήσουμε. Μην αυταπατώμεθα. Μπορεί ο Ερντογάν να κλιμακώνει σήμερα μια ρητορική, όμως δεν είναι χειρότερος από τους προκατόχους του.
Ο Μπουλέντ Ετσεβίτ εξαπέλυσε τον Αττίλα στην Κύπρο, χωρίς να έχει εκτοξεύσει ρητορικά πυροτεχνήματα. Και αυτός όμως είχε πάει στον ΟΗΕ να μιλήσει περί δικαιωμάτων, περί προστασίας πληθυσμών και περί συνθηκών εγγυήσεως.
Όταν οι Τούρκοι αποβιβάσθηκαν στα Ίμια, δεν είχαν προηγηθεί δηλώσεις σε ανώτατο επίπεδο. Μιλούσε κάποιος νομάρχης της Μούγλας και κάποιοι δήμαρχοι.
Όμως σε λίγες ώρες βρεθήκαμε στο χείλος του πολέμου. Ενός πολέμου που θα τον είχαμε κερδίσει αν δεν ήταν τόσο φοβική η Κυβέρνησις και τόσο εξωθεσμικά υποτακτική απέναντί της η τότε στρατιωτική ηγεσία.
Δεν πρέπει να επαναληφθούν τα λιδια λάθη. Ναι μεν η ρητορική του Ερντογάν πρέπει να αντιμετωπίζεται με ψυχραιμία (πραγματική ψυχραιμία, όχι την «στρατηγική ψυχραιμία» που επενόησαν κάποιοι για να δικαιολογήσουν την υποχωρητικότητά τους), αλλά πρέπει να υπάρχει ετοιμότης και αποφασιστικότης.
Και πρέπει από τώρα να υπάρχουν σαφείς κανόνες εμπλοκής. Δεν χρειάζεται τέτοιες αποφάσεις να δημοσιοποιούνται. Αρκεί να τις γνωρίζει η στρατιωτική ηγεσία, η οποία πρέπει να έχει την βεβαιότητα, πως η Κυβέρνησις δεν θα υπαναχωρήσει την τελευταία στιγμή.
Από εκεί και πέρα είναι σημαντικός παράγων η προετοιμασία της κοινής γνώμης. Όπου δυστυχώς «μασάμε» στον ψυχολογικό πόλεμο που εξαπολύει η Τουρκία καθημερινώς.
Είτε οι ενέργειες και οι δηλώσεις εξ Αγκύρας προβάλλονται κατά τρόπον που να προκαλείται δέος στους Έλληνες και να κάμπτεται η διάθεσίς τους για αντίδραση, είτε προβάλλονται διθυραμιβικώς ανούσιες λεπτομέρειες κατά τρόπον ώστε να κατηγορείται η ελληνική Κυβέρνησις ότι ολιγωρεί και ότι λειτουργεί αρνητικά έναντι υγιών πατριωτικών δυνάμεων.
Και αυτό όμως είναι παράγων κάμψεως του ηθικού, ενώ ταυτοχρόνως το εσωτερικό μέτωπο διαρρηγνύεται.
Και όμως η εθνική ενότης είναι το ισχυρότερο όπλο που διαθέτουμε. Η προθυμία δια της οποίας έσπευσαν οι Εθνοφύλακες της Θράκης, την Άνοιξη του 2020, είναι χαρακτηριστική αυτής της ενότητος.
Η οποία είναι παγιωμένη μεταξύ των πολιτών, αλλά όχι και μεταξύ των κομμάτων.
Τα οποία «τρώγονται» για λεπτομέρειες και για ανυπόστατα ζητήματα.
Η αριστερά, η όποια άφησε την χώρα ανυπεράσπιστη, τις Ένοπλες Δυνάμεις ανεκπαίδευτες και καταρράκωσε το ηθικό του στρατεύματος, έρχεται τώρα και χύνει κροκοδείλια δάκρυα για την απομάκρυνση από τα νησιά κάποιων δυσλειτουρικών έως αχρήστων οχημάτων, κατ’ όνομα μόνον τεθωρακισμένων.
Πρόκειται για υποκρισία. Αλλά αυτά είναι κατ’ αντιστοιχίαν τα δύο πρόσωπα της Ελλάδος.
Είναι ο κακός μας εαυτός τον οποίο πρέπει να υπερβούμε, διότι την κρίσιμη ώρα και τα δύο πρόσωπα της Τουρκίας θα συμπαραταχθούν εναντίον μας.
Και οι ισλαμιστές της Ανατολής και οι κεμαλιστές των παραλίων.
Ευθ. Π. Πέτρου
