
Μια μπαταρία η καρδιά
που λειτουργεί σιωπηλά.
Άλλοτε φορτίζει και δυναμώνει,
όταν η χαρά τη φορτώνει,
άλλοτε αδειάζει και αδρανεί,
όταν από προβλήματα πληγωθεί.
Λόγια γλυκά, ενθαρρυντικά
σου ανεβάζουν την ψυχολογία.
Λόγια πικρά, αποθαρρυντικά
σου τραυματίζουν τα ιστία,
σου δημιουργούν χαλεπή εικόνα
και σου πίνουν το αίμα σταγόνα σταγόνα.
Όταν στο διάβα σου συναντάς
αλήθεια, δικαιοσύνη, καλοσύνη, χαμογελάς.
Όταν την αδικία, την ψευτιά, την πονηριά
τότε εγκλωβίζεσαι σε δεσμά.
Η διάθεσή σου διαρκώς αδειάζει
και για τίποτα δε σε νοιάζει.
Καρδιά ευαίσθητη, ψυχορραγεί,
σκληρή, τίποτα δε συνειδητοποιεί.
Καρδιά που η φλόγα της αγάπης καίει,
σε πελάγη ευτυχίας πλέει.
Καρδιά που είναι βλοσυρή,
έχει μια ζωή σφιχτή, πνιγηρή.
Μια μπαταρία η καρδιά
που μας κρατάει συντροφιά,
για μας γελά και κλαίει
για μας συνέχεια πνέει.
Την καλημέρα της το πρωί να ακούμε,
την καληνύχτα της πριν κοιμηθούμε.
Τάνια Στεφάνου – Τσαβδάρη
Αλεξανδρούπολη