Όμως χρειάζεται «αυτοματισμός» και στην αντίδραση των Ενόπλων μας Δυνάμεων
Έχουμε μιά τάση στην Ελλάδα να απομονώνουμε κάποια αρνητικά στοιχεία που υπάρχουν στις Ένοπλες Δυνάμεις. Έτσι όμως προσηλωνόμεθα στα δένδρα και χάνουμε το δάσος.
Και καλές και αποτελεσματικές δυνάμεις έχουμε, και το υψηλής ποιότητος άνθρώπινο δυναμικό διατηρεί στην ενέργεια τα οπλικά μας συστήματα, ακόμη και τα παλαιά, τα οποία οι οικονομικές συνθήκες δεν μας έχουν επιτρέψει ακόμη να τα αντικαταστήσουμε.
Υπήρξε πολύ οδυνηρή κατάπληξις για τους Τούρκους η μεγάλη κινητοποίησή του Στόλου που απέτρεψε την εφαρμογή των σχεδίων τους στο Αιγαίο το καλοκαίρι του 2020.
Ομοίως η πανστρατιά στον Έβρο, λίγους μήνες νωρίτερα. Τότε, πού δίπλα στον Στρατό και την Συνοριοφυλακή συμπαρετάχθησαν οι Εθνοφύλακες, ενώ σύσσωμος ο πληθυσμός συνέδραμε την προσπάθεια κατά τρόπον ανάλογο αυτού που είχε συμβεί στην Πίνδο το 1940.
Τα βλέπουν αυτά οι Τούρκοι και τα καταγράφουν. Ίσως πολύ επιμελέστερα από εμάς. Γνωρίζουν τί έχουν να αντιμετωπίσουν.
Είναι λοιπόν θεμελιώδους σημασίας να τα γνωρίζουν αυτά και οι ελληνικές κυβερνήσεις.
Διότι από αυτές εξαρτάται ο κατά περίπτωσιν βαθμός κινητοποιήσεως και η αποφασιστικότης που θα επιδειχθεί.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις (όπως συμβαίνει σέ κάθε πολιτισμένη χώρα) τελούν υπό πολιτικό έλεγχο. Αν λοιπόν οι κυβερνήσεις μας είχαν συνείδηση της πραγματικότητος, μάλλον δεν θα ήσαν τόσο φοβικές όσο φαίνονται τώρα.
Το κακό είναι πώς και αυτό το καταγράφουν οι Τούρκοι. Και γνωρίζουν ότι η αδυναμία του ελληνικού συστήματος εντοπίζεται στην διαδικασία λήψεως πολιτικών αποφάσεων.
Η οποία αν μή τί άλλο είναι εξαιρετικά βραδεία.
Οι διαδικασίες θα έπρεπε να είναι αυτοματοποιημένες. Να έχουν στα χέρια τους οι αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων τούς λεγομένους «κανόνες εμπλοκής». Να έχουν εκ των προτέρων εξουσιοδότηση για τον τρόπο αντιδράσεως σε κάθε περίπτωση τουρκικής επιθετικότητος.
Και θα ήταν σημαντικό αποτρεπτικό μήνυμα για τους Τούρκους να γνωρίζουν ότι οι αντιδράσεις μας θα είναι αυτοματοποιημένες και αποφασιστικές.
Και κάτι τελευταίο. Ακούγονται πολλά για τα μέσα και τις δυνατότητες των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. Θα μπορούσαν να ακούγονται πολύ περισσότερα για τις έξυπνες λύσεις που έχουν αναπτυχθεί από ελληνικής πλευράς. Αλλά καλύτερα έτσι.
Ας υπάρχει και ένα στοιχείο εκπλήξεως. Ή καλύτερα αιφνιδιασμού. Ο «Δαυίδ» δεν έχει μόνον σφεντόνα. Έχει και πολλούς «άσσους» στο μανίκι του.
Μανώλης Κοττάκης
