Μια παρασιωποιημένη και διαστρέβλωμενη ιστορική πραγματικότητα
Μέρος «Δ»
*- Οι Πομάκοι – Αγ(χ)ριάνες της ορεινής Ροδόπης, όπως αναφέραμε προηγούμενα (Α, Β, Γ ιστορικά σημειώματά μας), υπέστησαν πολλά δεινά για την “απορρόφησή” τους από Τούρκους, στο μεγάλο χωνευτήρι του μουσουλμανισμού, αλλά και από τους Βουλγάρους, στο αντίστοιχο του πανσλαβισμού.
*- Πολλές οι διεθνείς τους προσπάθειες, για αποτίναξη των επιχειρούμενων φυλετικών δεσμών και την υποδούλωση τους σε… ξένο εθνικισμό.
*- Ο ταραγμένος πολεμικά, 19ος και 20ος αιώνας, είχε τις επιπτώσεις και επί αυτών, που δέχτηκαν αφόρητες πιέσεις, φθορά και θάνατο, κυρίως από τους Βουλγάρους, που επιβλήθηκαν κατακτητικά, για την φυλετική τους μεταστροφή.
Ο αγώνας τους στα διεθνή φόρα …μοναχικός και ως εκ τούτου αναποτελεσματικός.
*- Μετά την αναμόρφωση της διεθνούς σκηνής, με τα νέα ευρωπαϊκά δεδομένα, οι ηγήτορές τους ξεκίνησαν έναν αγώνα με συνεχείς παραστάσεις και διαβήματα, προς την επιτροπή της Διάσκεψης των Παρισίων (που τμήμα αυτών περιλαμβάνεται στο Α’ σχετικό προηγούμενο κείμενό μας, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΘΡΑΚΗ» την 20 Σεπτεμβρίου 2022 ).
**- Τα αιτήματα των Πομάκων-Αγριάνων που κατατέθηκαν στην διάσκεψη, έλαβαν ευρεία δημοσιογραφική κάλυψη.
Οι τουρκικές εφημερίδες της εποχής, ασχολήθηκαν με αυτά και η εφημερίδα της Κωνσταντινούπολης «ΤΑΝΙΝ» της 28ης Αυγούστου 1946, δημοσίευσε το κείμενο, που κατέθεσε ο αρχηγός της αποστολής των Πομάκων, στην διάσκεψη της ειρήνης.
Τα σχόλια της ήταν ευμενή για το υπόμνημα και τόνιζε τα δεινά που υφίσταντο από έτη, οι μουσουλμάνοι της Ροδόπης από τους Βουλγάρους, που ζητούσαν να εξασφαλιστεί η ενσωμάτωσή τους, στην Ελλάδα.
Τα σχόλια αυτά που δημοσίευσε η «ΤΑΝΙΝ», τα αναδημοσίευσε ολόκληρος ο ελληνικός τύπος της Κωνσταντινούπολης.
**- Τα διαβήματα αυτά, δυστυχώς… μπήκαν σε αραχνιασμένα συρτάρια και η κομματική και πολεμική αναταραχή που απλώθηκε στην Ελλάδα κατά τα δίσεκτα χρόνια 1946-1949, δεν έδινε την όποια δυνατότητα και ευκαιρία για… αναψηλάφηση των… αιτουμένων.
Παρ’ όλη την πολεμική κατάσταση που βίωνε η χώρα, αλλά και ιδιαίτερα η Θράκη και η Ανατολική Μακεδονία, στα τέλη Αυγούστου του 1949, οι Πομάκοι βρήκαν το κουράγιο να ανασυνταχθούν και να διεκδικήσουν την ευόδωση των προσδοκιών τους.
*- Τριμελή επιτροπή που αποτέλεσαν οι Γιουσούφ Αμέτ Μουσταφά, Μουλαζίμ ογλού Μουμίν Ιζέτ και Εμίνογλου Νιαζή, παρουσιάστηκαν στην Κομοτηνή, στον αναπληρωτή Γενικό Διοικητή Θράκης Ξηροτύρη Ζάχο και του επέδωσαν ψήφισμα εκ μέρους 3.000 χιλιάδων Πομάκων και Τούρκων, που κατέφυγαν, ως λένε στην Ελλάδα, από το 1945, για να αποφύγουν τις διώξεις του βουλγάρικου κομμουνιστικού κράτους.
Με το ψήφισμα αυτό, που απευθυνόταν προς την Βαλκανική Επιτροπή του Ο.Η.Ε., που βρισκόταν στην Ελλάδα, διαμαρτύρονταν για όλα τα κακά που υφίσταντο οι ομοεθνείς τους στην Βουλγαρία, όπως, φόνους, διώξεις, ατιμώσεις και κάθε είδους διωγμό.
*- Εκλιπαρούσαν να διενεργηθεί, υπό την επίβλεψη της επιτροπής αυτής, ελεύθερο δημοψήφισμα, στην περιοχή του βουλγαρικού εδάφους, βόρεια και κατά μήκος της οροσειράς της ελληνικής Ροδόπης, όπου κατοικούσαν, όπως έλεγαν 600.000 ομοεθνείς τους.
Σκοπός τους ήταν να διαδηλώσουν την θέλησή τους, να αποσπαστεί το τμήμα αυτό από την Βουλγαρία, η οποία πάντοτε και κατά τα τελευταία δέκα χρόνια, συμπεριφερόταν σκληρά σε αυτούς.
Να είναι προστάτης τους η Ελλάδα, που και απέναντι τους ως πρόσφυγες και εν γένει προς τους μουσουλμάνους υπηκόους της, δείχνει απόλυτη ανεξιθρησκεία και συμπεριφορά πολιτισμένου κράτους.
Συνεχίζεται…
Υποστράτηγος ΕΛ.ΑΣ ε.α.
Αντιπρόεδρος Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού
