Η ποδοσφαιρική ιστορία της Εθνικής Ελλάδος ξεκίνησε το 1980, με την παρθενική μας τότε συμμετοχή στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου, το οποίο έλαβε χώρα στην γειτονική Ιταλία.
Λίγα χρόνια νωρίτερα -και συγκεκριμένα το 1969- το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα συμμετείχε στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Μεξικού, με την τότε αποστολή να μην φαίνεται καθόλου εύκολη.
Τα εμπόδια που έπρεπε να ξεπεράσουμε για να βρεθούμε στα γήπεδα του Μεξικού, ήταν η σπουδαία Πορτογαλία του Εουσέμπιο, η ανερχόμενη δύναμη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, Ρουμανία, αλλά και η πάντα υπολογίσιμη Ελβετία.
Ο πραγματικός μας αντίπαλος βέβαια, ήταν η τρομοκρατία της χούντας, η οποία έβαλε το χεράκι της για να στερήσει την πρόκρισή μας στο μεγάλο γεγονός.
Η Ελλάδα, όχι μόνο έφτασε μια ανάσα για να πάρει μέρος για πρώτη φορά στην ιστορία της σε Παγκόσμιο Κύπελλο που έμοιαζε τότε απίθανο, αλλά για ένα… γκολ δεν κατάφερε να πάρει το «μαγικό» εισιτήριο της πρόκρισης.
Η Ελληνική ντριμ-τιμ
Φυσικά, για να πλησιάσουμε τόσο στο όνειρο, χρειάστηκε να διαθέτουμε στο ρόστερ μας, ονόματα τοτέμ του εγχώριου ποδοσφαίρου που έλαμψαν με τους συλλόγους τους και μνημονεύονται μέχρι και σήμερα, αφήνοντας ανεξίτηλο το αποτύπωμά τους στην ιστορία του αθλήματος.
Μίμης Δομάζος, Γιώργος Κούδας, Μίμης Παπαϊωάνου και Γιώργος Σιδέρης ήταν ενδεικτικά κάποιοι από αυτούς.
Το ποδόσφαιρο που έπαιζε η εθνική ομάδα της χώρα μας δεν ήταν ποδόσφαιρο, αλλά ένα ποίημα. Ήταν μια οπτασία, στα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας.
Μια όαση για τα μάτια των πληγωμένων Ελλήνων, που υπέφεραν υπό το βάρος της στρατιωτικής χούντας.
Η Ελλάδα ξεκίνησε με ήττα τις υποχρεώσεις της για τα προκριματικά του Μουντιάλ από την Ελβετία, εκτός έδρας με 1-0 και μετά την λήξη της αναμέτρησης απολύθηκε ο τεχνικός προπονητής μας, Κώστας Καραπάτης.
Ο λόγος; Κατά την επιστροφή της αποστολής, ο Καραπάτης απαίτησε να κατέβει από το πούλμαν η σύζυγος του τότε ΓΓΑ, Κώστα Ασλανίδη, επειδή κάπνιζε μαζί με τις φίλες της.
Φυσικά, το καθεστώς της Χούντας τον απομάκρυνε από την θέση του με συνοπτικές διαδικασίες και τα ηνία ανέλαβε ο Νταν Γεωργιάδης.
Στην δεύτερη αναμέτρηση και στο κατάμεστο γήπεδο «Καραϊσκάκης», η Εθνική «διαλύει» την Πορτογαλία με 4-2, σκορπίζοντας χαμόγελα και ενθουσιασμό, ακόμη και στους πιο δύσπιστους Έλληνες φιλάθλους.
Στην καθοριστική για τον όμιλο και την πρόκριση τρίτη αναμέτρηση, η «γαλανόλευκη» υποδεχόταν τους Ρουμάνους στον Πειραιά, με την Εθνική μας ομάδα να αποσπά τον βαθμό της ισοπαλίας με 2-2.
Στη συγκεκριμένη αναμέτρηση, έλειπε ίσως ο κορυφαίος του ρόστερ τότε, Μίμης Δομάζος, καθώς είχε τιμωρηθεί από τον προπονητή του, επειδή δεν φορούσε μπλούζα στο πρωινό.
Η τιμωρία βέβαια, ήρθε από τον πανίσχυρο ΓΓΑ της χούντας, Κωνσταντίνο Ασλανίδη, ο οποίος αποφάσισε να εμποδίσει έναν στρατηγό (Μίμης Δομάζος) να ενισχύσει την εθνική μας, στο πιο κρίσιμο παιχνίδι της ιστορίας!
Παρά τις δύσκολες συνθήκες, η Εθνική μας δεν τα έβαλε κάτω και για την 4η αγωνιστική ταξιδεύει στο Πόρτο της Πορτογαλίας, όπου παίρνει μια ακόμα ιστορική ισοπαλία (2-2), αν και κέρδιζε με 2-0 έως το 80΄λεπτό του παιχνιδιού.
Αργότερα, ο αείμνηστος Λάκης Πετρόπουλος αναλαμβάνει το τιμόνι της Εθνικής μας και την Τετάρτη 15 Οκτωβρίου, αντιμετωπίσαμε την Ελβετία σε ένα κατάμεστο Καυτατζόγλειο, με πάνω από 30.000 Έλληνες φιλάθλους στις κερκίδες.
Ακολούθησε θρίαμβος απέναντι στους Ελβετούς με 4-1 και όλοι έδωσαν το σύνθημα της νίκης για την τελευταία μάχη στο Βουκουρέστι που θα έκρινε την πρόκριση στο Μουντιάλ του Μεξικού.
Περίπου 10.000 συμπατριώτες μας, ταξίδεψαν στην Ρουμανία, προκειμένου να ενισχύσουν την προσπάθεια της Εθνικής μας, ενώ στην πατρίδα επικρατούσε χαμός για μια θέση κοντά σε τηλεόραση, καθώς το παιχνίδι μεταδιδόταν ζωντανά.
Με την γνωστή συνταγή, η Ελλάδα παρατάχθηκε με άκρως επιθετικό σχήμα, αφού χρειαζόταν μόνο την νίκη για να προκριθεί στο Μουντιάλ, ενώ η Ρουμανία βολευόταν και με την ισοπαλία.
Οι γηπεδούχοι μπήκαν αρκετά παθητικά στην αναμέτρηση, με την άμυνά τους να είναι προσαρμοσμένη πάνω στον Μίμη Δομάζο, ώσπου ξαφνικά, έγινε ένα λάθος στην ελληνική άμυνα, με την Ρουμανία να ανοίγει και να προηγείται στο σκορ.
Η Εθνική βρέθηκε να κυνηγάει το παιχνίδ,ι αλλά όχι για πολύ.
Στο 50ο λεπτό της αναμέτρησης, αναλαμβάνει δράση ο θρύλος της ομάδας μας, Μίμης Δομάζος και με σουτ-βολίδα φέρνει το ματς στα ίσια.
Ακολούθησαν αλλεπάλληλες δικές μας χαμένες ευκαιρίες και για μόλις ένα γκολ, οι Ρουμάνοι μάς στερούν την πρόκριση στο Μουντιάλ του Μεξικού.
Που αν τελικά περνούσαμε, θα συναντούσαμε στον όμιλο την κορυφαία ομάδα του πλανήτη, την Βραζιλία του Πελέ, η οποία κατάφερε να κατακτήσει «σβηστά» το τρόπαιο εκείνης της χρονιάς.
Στην χώρα μας, η κορυφαία εθνική ομάδα δεν μπορεί να είναι άλλη από αυτήν που θριάμβευσε στα γήπεδα της Πορτογαλίας το 2004, στη μεγαλύτερη έκπληξη του Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου σε επίπεδο εθνικών ομάδων, όμως εκείνη η Εθνική είχε κάτι το διαφορετικό.
Οι μεγάλες ευρωπαϊκές επιτυχίες των ελληνικών συλλόγων ήρθαν λίγα χρόνια αργότερα από εκείνη την Εθνική.
Συγκεκριμένα, το 1971 ο Παναθηναϊκός φτάνει στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, όπου δέχεται την ήττα από τον πανίσχυρο Άγιαξ.
Στο ποδόσφαιρο, τα αποτελέσματα είναι ο καθρέφτης κάθε ομάδας, έτσι ώστε να χαρακτηριστεί πετυχημένη ή αποτυχημένη.
Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για εθνικές ομάδες που αντιπροσωπεύουν ολόκληρα έθνη.
Η Εθνική του 70’ μπορεί να μην κατάφερε κάποιο επίτευγμα, αλλά έχτισε τα θεμέλια της ποδοσφαιρικής μας ιστορίας.
Αλέξανδρος Κεσανλής
