Η Άμυνα των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και της Θράκης απαιτεί συμμετοχή της Παλλαϊκής Άμυνας – Οι Δήμαρχοι και οι Αιρετοί Άρχοντες δεν είναι μόνο για φιέστες – Πρέπει να αναλάβουν τις Αμυντικές Ευθύνες τους
Πρώτο Mέρος
1. Ιστορική Αναδρομή
Ο Ελληνισμός, ταγμένος, εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια, στο ίδιο θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων (ΘΕ), ακατάπαυστα και αδιάλειπτα, πάντα ετοιμοπόλεμος, για το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας, συνεχίζει, έστω και αν ματώνει, βαριά λαβωμένος, να δίνει σκληρές μάχες, κατά παντός βαρβαρικού επεκτατισμού και αναθεωρητισμού και να σώζει σε βάθος χρόνου μέχρι σήμερα, την Ευρώπη, η οποία όμως υπήρξε άφιλη και αγνώμων. Πάντα δε, ο Ελληνισμός παραμένει ΕΚΕΙ (Θράκη, Αιγαίο, Νησιά, Κρήτη, Ανατολική Μεσόγειο, Κύπρος), όρθιος και αδάμαστος βιγλάτορας ακρίτας κατά της τουρκικής απειλής, η οποία έχει υπερβεί κάθε όριο αυθαιρεσίας, κομπασμού, χυδαίων ύβρεων, εμπαιγμού, προπηλακισμού, προπαγάνδας αχαλίνωτης και σχιζοφρενικής ιστορικής παραχάραξης και αλαζονείας.
Πέρασαν ήδη 2522 χρόνια, από την περίοδο, που ο Δαρείος Α’ (Μέγας Βασιλεύς των Περσών), μετά την ήττα του, στη Σκυθία, βόρεια του Δούναβη, πληροφορήθηκε για την Ιωνική επανάσταση των πόλεων (Μιλήτου, Αλικαρνασσού, Κολοφώνα, Φώκαιας, Κύμης κλπ), το 499 π.Χ. Η επανάσταση αυτή με τη βοήθεια της Αθήνας και της Ερέτριας επικράτησε αρχικά και πυρπολήθηκαν, οι Σάρδεις, πρωτεύουσα των Περσών στη Μικρά Ασία. Τότε ο Δαρείος έριξε, συμβολικά και για λόγους εντυπωσιασμού, ένα βέλος με τόξο, στο Αιγαίο και επικαλέστηκε εκδίκηση. Ζήτησε δε, από έναν δούλο του, την ώρα του φαγητού να του λέει, τρεις φορές την ώρα, «Κύριε να θυμάσαι τους Αθηναίους» και έστειλε κήρυκες στην Αθήνα και Σπάρτη για να ζητήσει «γη και ύδωρ», ως δείγμα υποταγής. Σε απάντηση οι κήρυκες θανατώθηκαν.
Σήμερα, λες και ήταν χθες, τη θέση του Δαρείου Α’, υποδύεται ο νεοθωμανός Σουλτάνος Ερντογάν, ο οποίος απειλεί την Ελλάδα με εκτόξευση πυραύλων και επιδίδεται σε σωρεία άλλων απειλών, όπου και αν βρεθεί, όπως ότι «θα έρθει μια νύχτα» και όπως συνεχώς του υπενθυμίζουν, οι κάθε συνομοταξίας σουλτανοκόλακες, που τον περιβάλλουν. Ας ενθυμηθεί όμως, όπως ο Δαρείος και Ξέρξης και ο Μουσολίνι αργότερα, τον Μαραθώνα το 490 π.Χ., τις Θερμοπύλες, το Αρτεμήσιο, την Σαλαμίνα, τις Πλαταιές το 480 π.Χ. και την Μυκάλη το 479 π.Χ. και το ΟΧΙ του 1940. Οι πολυπληθείς στρατιές και στόλοι, εν πτόησαν ποτέ τους Έλληνες μαχητές, οι οποίοι καίτοι ολιγάριθμοι, κατατρόπωσαν του αντιπάλους τους και έστησαν τρόπαια νίκης, παγκοσμίου ακτινοβολίας, αλλά και διεθνούς γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής, συμβολικής σημασίας.
Η σύγκρουση Ελλήνων-Περσών την περίοδο 490-479 π.Χ., κατά τις εκτιμήσεις κορυφαίων ιστορικών, υπήρξε περισσότερο σπουδαία και καθοριστική, από εκείνη της μάχης του Ατλαντικού, το 1944 κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αν νικούσαν τότε οι Πέρσες, όπως είχαν σχεδιάσει, για την κατάκτηση της Ευρώπης, μέχρι τον Ατλαντικό, θα υπήρχε σήμερα Ευρώπη με τη σημερινή μορφή της; Ασφαλώς όχι.
Αν σήμερα, ο μη γένοιτο, ο τουρκικός φασισμός, επικρατήσει, του παρεμβαλλόμενου, αποφασιστικού μαχητικού Ελληνισμού, με την ανοχή, ακόμα και τη στήριξη κάποιων της Ευρώπης, τότε ο τουρκοτζιχαντικός φασισμός, θα είναι προ των πυλών της Ευρώπης, υποβοηθούμενος, από τις κάθε μορφής παραφυάδες τζιχάντ, «πέμπτης φάλαγγας», οι οποίες καραδοκούν σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια, έτοιμες για αιφνιδιαστική δράση. Καιρός να αφυπνιστεί επιτέλους, η Δύση και η Ευρώπη. Η Ελλάδα, όπως πάντα, αποτελούσα, τις εμπροσθοφυλακές της Ευρώπης, θα δώσει έστω και μόνη, τον «υπέρ πάντων» αγώνα της.
2. Θέατρο επιχειρήσεων
Το ευρύτατο θέατρο επιχειρήσεων (ΘΕ), στο οποίο καλούνται να δράσουν οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, αγωνιζόμενες υπέρ βωμών και εστιών, όχι μόνο αμυντικά (η συνεχής άμυνα δεν δίνει τη νίκη), αλλά και επιθετικά, κατά περίπτωση, όταν τούτο, σε δεδομένο τόπο και χρόνο, κριθεί αναγκαίο και εφικτό, αποτελείται από τα μέρους ΘΕ, όπως της Θράκης, Αιγαίου, Νήσων Αιγαίου-Δωδεκανήσων, Κρήτης ευρέως, Ανατολικής Μεσογείου και Κύπρου.
Η εδαφική διαμόρφωση-διαμερισμάτωση, των επιμέρους ΘΕ, η κατανομή του πληθυσμού τους, οι οδικές και σιδηροδρομικές συγκοινωνίες, οι λιμένες, οι όρμοι, κόλποι και κολπίσκοι, οι λιμενικές εγκαταστάσεις, τα υφιστάμενα κάθε είδους πλωτά μέσα, οι καιρικές συνθήκες, καθώς και η επιθετική σχεδίαση και διάταξη του αντιπάλου, απαιτούν και επιβάλλουν μια συνεχή, άοκνη, κοπιαστική μελέτη, επιτελών-σχεδιαστών και Διοικήσεων όλων των κλιμακίων, μέχρι εξαντλήσεως των δυνάμεων τους, για την επίτευξη της επιβαλλόμενης εγρήγορσης, ετοιμότητας και μαχητικότητας, του συνόλου των αμυντικών Δυνάμεων μας, ειδικά στα νησιά μας.
Για το χερσαίο χώρο της Θράκης, τα πρόσω και μετόπισθεν, είναι δυνατό να οριοθετηθούν και να πραγματοποιηθεί η αναγκαία και επιβαλλόμενη επιχειρησιακή σχεδίαση, για την αντιμετώπιση του εχθρού. Για τα απειλούμενα όμως, Νησιά μας, στο Αιγαίο, την Κρήτη, Ανατολική Μεσόγειο και Κύπρο, δεν είναι δυνατός ο ακριβής προσδιορισμός και η επιβαλλόμενη κλιμάκωση των ΘΕ τους, σε πρόσω και μετόπισθεν, διότι αυτό θα εξαρτηθεί από το ΠΟΥ (σε ποιο ή ποια νησιά), θα ενεργήσει επιθετικά ο εχθρός, ο οποίος ενεδρεύει και καιροφυλακτεί. Ο εχθρός διαθέτει έναν συνεχή ενιαίο χώρο (Μ. Ασία), έναντι των Νησιών μας, στον οποίο χώρο δύναται να μετακινεί-μεταφέρει-προσανατολίζει τις Δυνάμεις του, όπου αυτός επιθυμεί και σχεδιάζει, επιδιώκοντας πάντα τον αιφνιδιασμό και την παραπλάνηση. Ο Ελληνικός χερσαίος χώρος, στο Αιγαίο, σε αντίθεση με αυτόν της Τουρκίας, απέναντι στην ενιαία Μ. Ασία, είναι κατακερματισμένος σε εκατοντάδες νήσους (κύριες, ενδιαμέσους και μικρονήσους).
Για τους πιο πάνω αναφερθέντες λόγους, η άμυνα των νήσων του Αιγαίου, τα οποία απειλούνται, από την ισχυρότατη 4η Τουρκική Αποβατική Στρατιά, απέναντί τους, σε απόσταση ανάσας για κάποια από αυτά, είναι δύσκολη, κοπιώδης, απρόβλεπτη αλλά δυνατή και με την ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ συμμετοχή και άμεση δράση, σε αποστολές, όχι μόνο κρούσης, αλλά και υποβοηθητικές της «ΠΑΛΛΑΪΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ», της οποίας η μη έγκαιρη ενεργοποίησή της, δημιουργεί αμυντικό κενό και δυσκαμψία άμυνας, όχι μόνο, ειδικά στα νησιά Αιγαίου, αλλά και στη Θράκη, στο σύνολό της. Η άμυνα και υπεράσπιση της πατρίδας μας, δεν είναι έργο μόνο του Υπουργείου Άμυνας, αλλά και όλων των συναφών Υπουργείων. Οι Δήμαρχοι και αιρετοί άρχοντες, δεν είναι μόνο για φιέστες και πανηγύρια, αλλά εντόνως να προβληματίζονται και στοχάζονται, για τις αμυντικές ευθύνες και υποχρεώσεις τους, προ του κινδύνου άλωσης των πόλεων και χωριών τους. Η αγαστή σύμπνοια και συνεργασία τους, με τις Ένοπλες Δυνάμεις της περιοχής τους είναι επιβεβλημένη. Επιτέλους, γένοιτο. Η Ανώτατη Ελληνική Στρατιωτική Διοίκηση ασφαλώς προβληματίζεται για την εξασφάλιση της ελληνικής κυριαρχίας, επί του συνόλου των Νήσων του Αιγαίου μέχρι Κύπρου, από τους ενεδρεύοντες Τούρκους, της τρίτης, εν γένει, γενιάς φασισμού, τον οποίο τόσο έντονα, σήμερα ο ελληνισμός βιώνει. Η πρώτη γενιά φασισμού, ήταν αυτή των Νεότουρκων (1915) και του Μουσταφά Κεμάλ (1919-1922). Δεύτερη, αυτή του Χίτλερ και Ναζί. Την περίοδο αυτή, τα ίχνη των αναφερθεισών μορφών φασισμού ακολουθεί, χωρίς καμία παρέκκλιση, ο τουρκοτζιχαντικός-ερντογανικός φασισμός, με την Ευρώπη να παραμένει, αμήχανη και αδιάφορη. Επιβάλλεται, όθεν, η Διοίκηση των Ελληνικών Δυνάμεων (Στρατού, Ναυτικού, Αεροπορίας και Παλλαϊκής Άμυνας), σε πλήρη συντονισμό, να ενεργεί πάντα βάσει ενός ευέλικτου, αποτελεσματικού και ρεαλιστικού Σχεδίου Επιχειρήσεων και να καλύπτει όλη την χερσαία, νησιώτικη, θαλάσσια και εναέρια επικράτεια της Ελλάδας, όπως αυτό επιβάλλεται και είναι ιστορικά τεκμηριωμένο.
Σε περίπτωση δε, αναμενομένων, πάντοτε, έκτακτων, τακτικών, επιχειρησιακών καταστάσεων, τόσο κατά την έναρξη των επιχειρήσεων, όσο ειδικά κατά τη διάρκεια αυτών, να εφαρμόσει, η ελληνική Στρατιωτική Διοίκηση, έχουσα πλήρη γνώση των τακτικών δεδομένων του (ΘΕ) και να διεξάγει τις επιχειρήσεις, με την έκδοση, άμεσων, επίκαιρων, πλήρους συντομίας και λακωνικότητας, «Διαταγών Πεδίου Μάχης», (κατά την επιτελική, στρατιωτική ορολογία). Ακόμη, να επιβάλλει την εφαρμογή της αρχής-δόγματος, ότι ο εχθρός αντιμετωπίζεται κατά προτεραιότητα επί της θαλάσσης και των ακτών, για την εξουδετέρωση ενεργειών, αποβάσεως αρμάτων, πυροβολικού κλπ. Οι αεραποβάσεις, κάθε μορφής, αρχικά αντιμετωπίζονται και περισφίγγονται, από δυνάμεις εγγύς αυτών, όπως εφεδρικές, παλλαϊκής άμυνας κλπ. Οι εχθρικές αεροαποβάσεις, μετά την απόκρουση των αποβατικών δυνάμεων, στη θάλασσα και επί των ακτών, στη συνέχεια, δέον, να αντιμετωπίζονται-καταστρέφονται.
3. Κύπρος – ΕΛΔΥΚ 1974, Παράδειγμα, προς προβληματισμό μας
- Οι Τουρκοκύπριοι, μέχρι το 1974 (20 Ιουλίου, ημέρα εισβολής), μέσα σε μια καλά οργανωμένη παλλαϊκή άμυνά τους, κατευθυνόμενη από την Τουρκία όπου από ηλικίας 20-60 ετών, όλοι οι άνδρες εθεωρούντο μαχητές και εμισθοδοτούντο από Τουρκία.
Τη διεξαγομένη στρατιωτική εκπαίδευση, στους τουρκοκυπριακούς θύλακες, υποχρεωτικά, παρακολουθούσαν όλοι οι κάτοικοι και τα παιδιά ηλικίας 14 ετών (αγόρια και κορίτσια). Οι γυναίκες εκπαιδευόταν στην άμυνα, σε κατοικημένες περιοχές. Αντίθετα οι Ελληνοκύπριοι, με «τεχνάσματα» επιχειρούσαν να αποφύγουν τις «ταλαιπωρίες» της στράτευσης.
- Σε περίπτωση, επικείμενης εισβολής στην Κύπρο, προβλεπόταν, βάσει Επιχειρησιακού Σχεδίου, η ΕΛΔΥΚ και τα άρματα μάχης Τ34, ρωσικά, της εθνοφρουράς, να προωθηθούν και αναπτυχθούν επί των ακτών απόβασης των Τούρκων και εν προκειμένω της Κυρήνειας.
Ο δικτάτορας Ιωαννίδης και τα περί αυτού ανδρείκελα, αφελώς εκτιμήσαντες, πίστευαν ακραδάντως, βάσει των απατηλών υποσχέσεων και δεσμεύσεων του κλιμακίου της CIA, της αμερικανικής πρεσβείας της Ελλάδας, κατευθυνόμενο, από τον πρωτομάστορα της εισβολής, Κίσινγκερ, υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ, ότι οι Αμερικανοί, δεν θα επιτρέψουν απόβαση στην Κύπρο, όπως έγινε το 1974 και 1967 και ότι οι Τούρκοι μπλοφάρουν. Για τον λόγο αυτό, υποχείριοι της απάτης που είχε στηθεί, οι τότε διοικούντες, δεν προέβησαν σε καμιά κινητοποίηση στην Κύπρο, προκειμένου να μη δώσουν την παραμικρή αφορμή επέμβασης των Τούρκων και έτσι πιάστηκαν στον ύπνο.
Η όλη τους εκτίμηση διαψεύστηκε και οι Τούρκοι, τα ξημερώματα της 20ης Ιουλίου 1974, ενώ τα ελληνικά όπλα, είχαν πάρει εντολή μη ενεργοποίησής τους, προσέβαλαν, με όλες τους τις δυνάμεις, την περιοχή της Κυρήνειας και τους πέριξ αυτής ζωτικούς χώρους. Μετά τον αιφνιδιασμό αυτόν και το σοκ, που υπέστη το Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων (ΑΕΔ) της Ελλάδας, ο υποστράτηγος Χανιώτης, Διευθυντής Επιχειρήσεων του ΑΕΔ, πάνω στην απελπισία του, έδωσε σήμα στην ΕΛΔΥΚ «Εφαρμόσατε Σχέδιο», με την κάτωθι τροποποίηση «ΕΛΔΥΚ επιτεθεί στο Κιόνελι». Το Κιόνελι υπόψη, ήταν ένας από τους ποιο ισχυρά οργανωμένους αμυντικά, τουρκοκυπριακούς θύλακες, εγγύς Λευκωσίας. Έτσι, η ΕΛΔΥΚ βρέθηκε, παρά τις έντονες διαμαρτυρίες της, να ενεργεί, εκτός αποστολής της, σε μια επιχείρηση φθοράς και απωλειών, χωρίς αποτέλεσμα και τελικά να παγιδευτεί εντός του στρατοπέδου της, όπου κατά τον «ΑΤΤΙΛΑ ΔΥΟ», έδωσε σκληρές, επικές μάχες, ακόμη και κατά των εχθρικών αρμάτων, χωρίς αντιαρματικά, με τα λιανοντούφεκα και τα πιστόλια.
Παράδειγμα ηρωισμού, αποτελεί η ενέργεια του ήρωα Υπολοχαγού Σωτηρίου Σταυριανάκου, ο οποίος πήδηξε επάνω σε εχθρικό άρμα και με το ατομικό του πιστόλιο επιχείρησε να φονεύσει τον οδηγό του άρματος, μέσα στη θυρίδα του. Ριπή από άλλο εχθρικό άρμα τον εφόνευσε. Το αυθόρμητο πρόσταγμα, μέσα από τα κατάβαθα της ελληνικής ψυχής του, «θνήσκε υπέρ Πατρίδος», του ήρωα Σωτηρίου Σταυριανάκου, αποτελεί ιερή, διαχρονική, παρακαταθήκη για όλους τους Έλληνες.
4. Γενική Αποστολή Όλων των Νήσων Αιγαίου
Πολεμήστε, σθεναρά και γενναία, με όλες σας τις Δυνάμεις (Ενόπλων Δυνάμεων και λαού σας), για τη διατήρηση άσβεστης της ελληνικότητάς σας. Σε περίπτωση μη προσβολής σας από τον εχθρό, ενισχύσατε την άμυνα, των προσβαλλομένων Νήσων, όπου το σύνολο των εφεδρικών Δυνάμεων Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας, θα μάχεται.
5. Αυτά τα ολίγα σε γενικές γραμμές, για την Άμυνα των Νήσων Αιγαίου, Κρήτης και Κύπρου και του θαλάσσιου και εναέριου χώρου τους (από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια). Υπάρχουν στοιχεία διαχρονικής ισχύος, για την αποτελεσματική Άμυνα, τα οποία δεν γράφονται, είναι όμως πάντα, στη διάθεση των αρμοδίων.
6. Ποιος είναι ο εχθρός;
Δεν πρέπει ποτέ, να υποτιμάς τον εχθρό σου, είτε υποδύεσαι τον μικροσκοπικό Δαβίδ, είτε τον γίγαντα Γολιάθ. Τον αντίπαλό σου, κοιτάζοντάς τον, στα μάτια, με τον επιβαλλόμενο ρεαλισμό, μελέτησε και κατέγραψε, τις συνήθειες του, μεθόδους του και δυνατότητες και αδυναμίες του και ανάλογα αντιμετώπισέ τον.
Οι Τούρκοι, Ουννομογγολικής καταγωγής, ξεχύθηκαν από τις στέπες του Τουρκεστάν και της Κίνας, προς Δυσμάς και δημιουργήσαν τη μεγάλη Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία σταδιακά, άρχισε να συρρικνούται και να είναι ο «μεγάλος ασθενής», του ανατολικού ζητήματος. Με τη Συνθήκη της Λωζάνης, το 1923, η Τουρκία περιορίστηκε στα ήδη υφιστάμενα εκτεταμένα σύνορά της. Διακατεχόμενη όμως, από αχαλίνωτο αναθεωρητισμό και αναπολούσα την πάλαι ποτέ, Αυτοκρατορία, απορρίπτει, την κάθοδο των Τούρκων, ως «ορδή» και παραχαράσουσα, βάναυσα την Ιστορία, επικαλείται, το «αυτόχθον» των Τούρκων στη Μ. Ασία.
Ο Οζάλ, αποκαλούσε τους Τούρκους απογόνους των αρχαίων Χετταίων. Ο Ερντογάν, των αρχαίων Τρώων, καίτοι αντιφάσκων, αναφέρεται στη μάχη του Μάντζικερτ, το 1071, μεταξύ ορδών Σελτζούκων Τούρκων και Βυζαντινών-Ελληνικών στρατευμάτων. Οι Αυτοκρατορίες με το πέρασμα των αιώνων, ήλθαν και παρήλθαν. Που είναι οι Αυτοκρατορίες των Μηδών-Περσών, Ελλήνων (Μυκήνες, Αθήνα, Σπάρτη, Μέγας Αλέξανδρος, επίγονοι του), Ρωμαϊκή; Σε αυτές τις Αυτοκρατορίες, που ήταν τότε οι Τούρκοι στη Μ. Ασία; Εμφανίστηκαν, στην περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, (μάχη Μάντζικερτ, κατάληψη Καλλίπολης [1354], άλωση Κωνσταντινουπόλεως [1453]) κλπ. Το επικαλούμενο δε «αυτόχθον» τους στην περιοχή της Μ. Ασίας, αποτελεί παραχάραξη, ευτελισμό και βιασμό της Ιστορίας και τους αποστερεί, τις κάθε μορφής, ιδιοκτησιακές κληρονομικές επιδιώξεις τους. Οθωμανική Αυτοκρατορία, επιτέλους, γιόκ.
Οι Τούρκοι, στο πεδίο της μάχης, είναι σκληροί μαχητές, ανελέητοι, βάρβαροι, εκδικητικοί, αιμοδιψείς, διακατεχόμενοι πάντα από το προγονικό τους σύνδρομο, αυτό της «ορδής». Κάποιοι, στις φλέβες των οποίων, ως εκ των βιαίων εξισλαμισών, στο παρελθόν, ρέει αίμα ελληνικό ή άλλης φυλής, ουδόλως αποκλείνουν και υπολείπονται της βαρβαρότητας και του γενιτσαρισμού, κατά το πλείστον τους. Τελειώνοντας, κρίνεται, οπωσδήποτε σκόπιμο, να τονιστεί, ότι η Τουρκία, τις Ένοπλες Δυνάμεις τις φυλάττει ως «κόρη οφθαλμού» και ποτέ δεν διακυβεύει την ήττα τους, έναντι οποίου ανταλλάγματος. Παραμονεύει, καραδοκεί, ενεδρεύει, στήνει παγίδες και μπλοφάρει και όταν ο αντίπαλός της, υποπέσει σε κάποιο ολέθριο λάθος ή παράλειψη ή σε εσωτερικές διαμάχες κάθε μορφής, τότε επιτίθεται ανελέητα, όπως συνέβη στην Κύπρο το 1974, στα Ίμια το 1996 και όπως σήμερα σχεδιάζει και κάτι ανάλογο περιμένει, με ιώβεια υπομονή. Όταν δε θα έλθει η κατάλληλη στιγμή, ως ενεδρεύων, πεινασμένος λύκος, ορμά και κατασπαράσσει το θύμα του, ρουφώντας του το αίμα.
(Ακολουθεί το «Δεύτερο Μέρος» και αφορά αποκλειστικά δε τη Θράκη)
Παν. Χόχολης
Αντιστράτηγος ε.α.
Επίτιμος Διοικητής
Ανωτάτης Σχολής Πολέμου
Βιβλιογραφία:
- «Ένα Σκοτεινό Δωμάτιο», του Αλέξη Παπαχελά
- «Αυτοθυσία Ελληνικής Δύναμης Κύπρου (ΕΛΔΥΚ)», του Υποστράτηγου ε.α. Σπυρίδωνος Δέλλη.
