Θράκη, ευλογημένη γη
στα χώματά σου Ελλήνων γιοι
ζήσανε για αιώνες
με δόξα και μ’ αγώνες.
Θράκη, μεγάλη μάνα γη
σε ζήλεψαν πολλοί λαοί
κι ήρθαν να σε κουρσέψουν
τα κάλλη σου να δρέψουν.
Θράκη! Γαλάτες, Άβαροι,
Βούλγαροι κι άλλοι βάρβαροι
πάτησαν στο κορμί σου,
μόλυναν την ψυχή σου.
Θράκη, ο γιος σου ο Σπάρτακος
– στη Ρώμη δούλος “άτακτος” –
πολέμησε μ’ ανδρεία
για την ελευθερία.
Θράκη και ο Διόνυσος
-Θεός κι αυτός ο μέθυσος –
έπινε το κρασί σου
που έβγαζε η γη σου.
Θράκη, γόνος του Ολόρου
του καλού σου βασιλέα
και ο Θουκυδίδης ήταν
ιστορία διόλου νέα.
Θράκη, Εσένα ύμνησε
– στους λόγγους σου αντήχησε –
η λύρα του Ορφέα,
γλυκύτατη κι ωραία.
Θράκη, ο σοφός Δημόκριτος
– Αβδήρων μέγας πρόκριτος –
με μια του θεωρία
σου ‘δωσε αθανασία.
Θράκη, πάνω σου κτίστηκε
– και ποιος δεν τη λιμπίστηκε –
του Κωνσταντίνου η “Πόλη”
που την ποθήσανε όλοι.
Θράκη! Σ’ εσένα ο Χριστός
– θέλημα θείο και Αυτός –
χάρισε ΜΙΑΝ εκκλησία.
Ναι, την Αγιά Σοφία.
Θράκη, δοξάστηκες πολύ
απ’ των ηρώων τη φυλή.
Τώρα κατατρεγμένη
στα τρία χωρισμένη!
Θράκη, σε κομματιάσανε
το σώμα σου μοιράσανε,
έχασες τα φτερά σου
κι όλη την ομορφιά σου.
Θράκη! Βασανισμένη γη
πότε θα γιάνεις την πληγή;
Θα γίνεις πάλι μία,
Πατρίδα μου «Αρία»;
Θράκη ,ο δικέφαλος πετά
τις σκλάβες χώρες χαιρετά.
άραγε θα ‘ναι μακρινή
της λύτρωσης τους η στιγμή;
Θράκη, σοφών κι ηρώων γη
γοργά θε να ‘ρθει η στιγμή.
Θα γίνει αυτό που χρόνια ακούς
«Πάλι με χρόνια με καιρούς…»
Αθ. Παπατριανταφύλλου
