Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έπρεπε να ψάχνονται για τα αίτια της εκλογικής συντριβής της περασμένης Κυριακής 21 Μαΐου 2023
Ψάχνονται για τα αίτια της συντριβής στον ΣΥΡΙΖΑ. Μα είναι πολύ απλά. Όντας κόμμα εξουσίας, έχοντας κυβερνήσει πέντε χρόνια σε συνεργασία με ένα δεξιότατο κόμμα, επέστρεψαν ως αντιπολίτευση με τη φρασεολογία και τη νοοτροπία του «αμπέχονου» και του 3%!
Γράφει ο φίλος μου ο Ανδρέας για την ανύπαρκτη «μικρή Μαρία», για την οποία δεν ζήτησαν ποτέ συγγνώμη, για την τροπολογία-μπλόκο στη χρηματοδότηση του φράχτη στην επιτροπή προϋπολογισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Και σημειώνει, επίσης, τις κύριες -κατά την άποψή του- αιτίες που ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε με το κεφάλι βαθιά κάτω από την επιφάνεια του νερού.
Για τις «Πρέσπες του Αιγαίου», το «μορατόριουμ στο Αιγαίο και στο βάθος συνεκμετάλλευση», για την καταψήφιση των εξοπλισμών, για τις αλλοπρόσαλλες και σουρεαλιστικές ψηφοφορίες για αγορά Belhara και Rafale.
Για την καταψήφιση της ελληνογαλλικής (ρήτρα αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής, σε περίπτωση που τρίτος επιτεθεί σε ένα από τα δύο κράτη). Κι ύστερα θυμίζει κάποιες ρήσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματική αντιπολίτευση:
«Η άμυνα της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός» (Γιώργος Τσίπρας), «Θα το ρισκάρουμε με τους Τούρκους χωρίς εξοπλισμούς» (Γιάννης Μπαλάφας), «Δεν υπάρχει Βόρεια Ήπειρος, υπάρχει μόνο Νότια Αλβανία» (Νίκος Φίλης),«Δεν ήταν Γενοκτονία των Ποντίων, ήταν εθνοκάθαρση» (Νίκος Φίλης), «Πρέσπες του Αιγαίου» (Νίκος Φίλης), «Ήταν νίκη εναντίον του ελληνικού εθνικισμού» (Έφη Αχτσιόγλου για τη Συμφωνία των Πρεσπών), «Μακεδονομάχοι και περιθωριακοί οι διαδηλωτές» (Τσίπρας, σε ξένους ομολόγους του), «Να μην είμαστε μοναχοφάηδες στο Αιγαίο» (Νίκος Κοτζιάς), «Έχει και η Τουρκία δικαιώματα στην ανατολική Μεσόγειο» (Γιώργος Κατρούγκαλος), «Μαξιμαλιστικές οι θέσεις της Ελλάδας» (πρόεδρος του επιστημονικού συμβουλίου του υπουργείου Εξωτερικών Χρήστος Ροζάκης, τον οποίο οι ίδιοι διόρισαν), «Το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο» (Γιάννης Τσιρώνης).
Στην ουσία, λοιπόν, πρόκειται για ένα κόμμα το οποίο «πετούσε χαρταετό» επί τέσσερα χρόνια, αφήνοντας κάθε στέλεχος του να «λέει τα δικά του» και πίστευε ότι αρκούσε ένας «χαρισματικός» Τσίπρας για «να τα φέρει βόλτα».
Αλλά ο Τσίπρας έχει ζυγώσει τα πενήντα, έχει παχύνει, έχει ήδη 14 χρόνια πρόεδρος. Θα πείτε καλά και βρέθηκε ο Παπαδημούλης, ο «χρυσός χορηγός» του ΕΝΦΙΑ και πολέμιος του φράχτη, που του κόβει πελατεία, να προτείνει να βγουν «νέα πρόσωπα» στις τηλεοράσεις όταν ο ίδιος είχε «πιάσει στασίδι» κι έκανε τον «εκ της Εσπερίας πάνσοφο»;
Σε δύσκολο μονοπάτι ο Αλέξης, έπειτα από 14 χρόνια καλής ζωής και ευημερίας. Και, βέβαια, απέναντι του δεν έχει μεγέθη που θα μπορούσαν να τον «κοντράρουν». Αλλά «η πολιτική είναι άτιμο πράμα», που έλεγε ο σοφός Γιάννης Παπαγεωργίου, της παλιάς «Αθηναϊκής»…
H ΑΚΙΣ
