Το Λιμάνι της Αλεξανδρούπολης μπορεί να εξυπηρετήσει καλύτερα και ταχύτερα την ροή Αγαθών από την Μαύρη Θάλασσα
Η πόλη της Αλεξανδρούπολης και συγκεκριμένα το λιμάνι της αποτελούν τον τελευταίο καιρό σημαντική «καυτή» τοποθεσία στρατιωτικών, πολιτικών και οικονομικών δραστηριοτήτων με κύριο μοχλό τις ΗΠΑ των όποιων το διπλωματικό – πολιτικό και στρατιωτικό προσωπικό της επισκέπτονται τακτικά πλέον την Θρακική πόλη.
Πώς όμως έφτασε μία μικρή πόλη της Βόρειας Ελλάδας, με γεωγραφική εγγύτητα κοντά στα στενά των Δαρδανελλίων και την ευρύτερη περιοχή της Κωνσταντινούπολης, να είναι «κομβικό» σημείο ανάπτυξης των «Δυτικών επιδιώξεων»;
Και πώς αυτή η κινητικότητα σχετίζεται με την ευρύτερη γεωπολιτική στρατηγική της Δύσης για την περιοχή των Ανατολικών Βαλκανίων και την Μαύρη Θάλασσα;
Κατ’ αρχάς οι ΗΠΑ βασίζονται σε τρεις πυλώνες δραστηριοτήτων στην περιοχή. Πρώτος ο στρατιωτικός, δεύτερος ο ενεργειακός και τρίτος ο πληροφοριακός. Οι δύο πρώτοι είναι και οι πιο εμφανείς πυλώνες ενώ ο τρίτος είναι ο πιο δύσκολος για να αναλυθεί. Ο στρατιωτικός πυλώνας έχει αναβαθμισθεί αρκετά από την αρχή του πολέμου της Ουκρανίας (Φεβρουάριος 2022), ειδικά όσο αυτός διαρκεί και εξελίσσεται.
Σύμφωνα με στοιχεία της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Ελλάδα, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης βρίσκεται σε στρατηγικό σημείο της περιοχής, έχει τις κατάλληλες υποδομές για την ροή και ανάπτυξη στρατιωτικών μονάδων αλλά και υλικού. Συγκεκριμένα, το Ναυτικό των ΗΠΑ έχει επενδύσει σημαντικά κεφάλαια για την περαιτέρω ανάπτυξη του λιμανιού, ώστε αυτό να στεγάσει τις δραστηριότητές του, με την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επιχειρησιακή ετοιμότητα.
Το λιμάνι αποτελεί ήδη βασική στρατιωτική τοποθεσία στις επιδιώξεις του Αμερικάνικου Ναυτικού και Στρατού (άρα και του ΝΑΤΟ).
Ο ενεργειακός πυλώνας είναι επίσης εξαιρετικά σημαντικός και εκδηλώνεται μέσα από πολύ συγκεκριμένα ενεργειακά έργα. Ο αγωγός TAP (Trans Adriatic Pipeline) ο οποίος αρχίζει από το Αζερμπαϊτζάν και καταλήγει στην Ιταλία, ο αγωγός IGB (Gas Interconnector Greece – Bulgaria) που ενώνει Ελλάδα – Βουλγαρία και ο αγωγός Poseidon με τα δύο τμήματα του onshore και offshore που καλύπτει όλη την Βόρεια Ελλάδα.
Οι τρεις αγωγοί συμπληρώνουν τον Eastmed (Ισραήλ – Κύπρος – Ελλάδα – Ιταλία) και όλοι τους καταλήγουν ή συνδέονται με την Ιταλία και άρα την Ευρώπη.
Το 2018 δημιουργήθηκε η στρατηγική συνεργασία 3+1 μεταξύ της Ελλάδας, της Κύπρου, του Ισραήλ και των ΗΠΑ με στόχο την προώθηση της σταθερότητας, της οικονομικής ανάπτυξης, την αντιμετώπιση της αντιτρομοκρατίας και της περιβαλλοντικής κρίσης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, υπό την αιγίδα και στήριξη των ΗΠΑ.
Το 2022 έγινε ένα μπαράζ επισκέψεων στην Αλεξανδρούπολη από τον πρέσβη των ΗΠΑ αλλά και από τον γερουσιαστή Μπομπ Μενέντεζ, πρόεδρο της επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων.
Ως αποτέλεσμα των επισκέψεων αυτών αλλά και άλλων κινήσεων εκτός Ελλάδας του Αμερικανικού κρατικού μηχανισμού, έγινε αναφορά στο 5+1, δηλαδή στη διεύρυνση της γεωπολιτικής στρατηγικής των ΗΠΑ, περιλαμβάνοντας την Ουκρανία, την Μολδαβία, την Ρουμανία, την Βουλγαρία και την Ελλάδα.
Είναι εμφανές ότι ο έλεγχος των Ανατολικών Βαλκανίων και της Μαύρης Θάλασσας είναι μεγίστης σημασίας για τους Αμερικανούς.
Αυτό που παρατηρούμε από την ανάλυση των κινήσεων και των έργων των ΗΠΑ είναι ότι προσπαθούν γεωγραφικά να αποκόψουν την Ρωσία από την Ευρώπη, κυρίως στο ενεργειακό αλλά και πλέον στο στρατιωτικό επίπεδο. Εάν η Ρωσία δεν ελέγχει την Μαύρη Θάλασσα, η Κριμαία αδρανοποιείται στρατηγικά.
Επίσης και το λιμάνι της Καβάλας έχει πλέον περάσει σε αμερικανική ιδιοκτησία με συμμετοχή ελληνικής ιδιωτικής εταιρείας στο σχήμα ιδιοκτησίας, προφανώς για την δημιουργία γεωγραφικού άξονα (Αλεξανδρούπολη – Καβάλα – Θεσσαλονίκη).
Οι κινήσεις αυτές έχουν την δυνατότητα να φέρουν σε μειονεκτική θέση την Τουρκία εφόσον η ροή των υλικών αγαθών οδεύσει προς την Αλεξανδρούπολη και εφόσον δημιουργηθούν οι κατάλληλες αστικές υποδομές στην πόλη για να εξυπηρετήσουν τον πολύ μεγάλο όγκο αλλά και την ταχύτητα της ροής τους.
Με αυτόν τον τρόπο θα προκαλέσουν πλήγμα στην αντίστοιχη οικονομική ροή της Κωνσταντινούπολης ως θαλάσσιου κόμβου διέλευσης προς και από την Μαύρη Θάλασσα.
Κλείνοντας, να επισημάνω ότι οι γεωπολιτικές «αναβαθμίσεις» καθιστούν σύμφωνα με διεθνείς αναλυτές, στρατιωτικούς στόχους τις πόλεις που φιλοξενούν τις επιδιώξεις των «Μεγάλων Δυνάμεων» ενώ δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι το όλο Project είναι ακόμη σε φάση ανάπτυξης.
Να υπενθυμίσω τέλος ότι σύμφωνα με την Εθνική Γεωχωρική Υπηρεσία Πληροφοριών των ΗΠΑ όλο το πρόγραμμα UCAV (Unmanned Combat Aerial Vehicles) της BaykarTechnologies τής Τουρκίας, εδράζεται σε στρατιωτικές βάσεις τής Δυτικής Θράκης και η τεχνογνωσία κατασκευής τους καθώς και η μόρφωση των στελεχών της έχει γίνει στις ΗΠΑ και σε άλλες δυτικές χώρες.
Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Ορφέας Καραμπάσης-Σασαρίδης
Γεωγράφος-Γεωπολιτικός Αναλυτής
