Εκκενώθηκε το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο – Κάηκαν σπίτια στον Άβαντα και την Παλαγία – Μήνυμα εκκένωσης και στην Μάκρη – Φοβισμένοι οι κάτοικοι
Δραματικές στιγμές έζησαν όσοι συμμετείχαν στην μεγάλη επιχείρηση εκκένωσης του Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης, τα ξημερώματα της Τρίτης. Όμοιά της, δεν είχε οργανωθεί ποτέ ξανά.
Η φωτιά που κατέβαινε απειλητικά προς το Π.Γ.Ν.Α., αφού πέρασε από την Εγνατία Οδό, ανάγκασε τους ιθύνοντες να πάρουν την μεγάλη απόφαση, προκειμένου να σωθούν όλοι οι ασθενείς του ιδρύματος, οι οποίοι και μεταφέρθηκαν με ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης και στο πλοίο «Αδαμάντιος Κοραής».
Οι εικόνες ήταν πρωτόγνωρες, με φόντο έναν κατακόκκινο – από τις φλόγες – ουρανό.
Προηγουμένως, το γραφικό χωριό του Άβαντα είχε περικυκλωθεί από πύρινες γλώσσες, οι οποίες ευτυχώς, δεν κατέκαψαν παρά πέντε σπίτια.
Η εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους δεν έπαθε τίποτα, ούτε επίσης κάποιος κάτοικος του χωριού, αφού όλοι είχαν προλάβει να φύγουν έγκαιρα.
Αργότερα, η πυρκαγιά «επισκέφθηκε» και τον οικισμό της Παλαγίας, όπου επίσης άφησε το πύρινο αποτύπωμά της.
Πολίτες της Παλαγίας, επικοινώνησαν με την εφημερίδα μας, στέλνοντας και σχετικό φωτογραφικό υλικό.
Η καταστροφή ήταν μεγάλη… Ένα σπίτι, όπως και χωράφια με ελιές, παραδόθηκαν στις φλόγες και έγιναν στάχτη… Τα συναισθήματα όλων γεμάτα στεναχώρια.
Την ίδια ώρα, γύρω στις 3:00 τα ξημερώματα της Τρίτης, εστάλη παντού μήνυμα 112 για την εκκένωση της Χηλής, της Μάκρης, των Δικέλλων και του Άη-Γιώργη, αφού η φωτιά χάρασσε τρελή πορεία με την βοήθεια των ισχυρών ανέμων.
Ανάστατοι οι κάτοικοι των παραπάνω περιοχών άφησαν άρον-άρον τα σπίτια τους, κατευθυνόμενοι προς την Αλεξανδρούπολη, μετά από υποδείξεις των Αρχών.
Στελέχη της Διεύθυνσης Τροχαίας ανέλαβαν δράση και καθοδηγούσαν τους οδηγούς των οχημάτων, στην πορεία τους προς την πόλη.
Βέβαια, υπήρχαν και κάποιοι που δεν έφυγαν, παρά κατευθύνθηκαν προς το Λιμανάκι της Μάκρης.
Οι ώρες εκείνες ήταν μαύρες…
Εν κατακλείδι: ο πύρινος εφιάλτης δεν τέλειωσε ακόμα και οι κάτοικοι της Αλεξανδρούπολης παραμένουν φοβισμένοι. Και όχι άδικα…
Μ.Κ.
