Έκκληση προς τον Δήμαρχο Αλεξανδρούπολης να αναλάβει την προστασία και διατήρηση του Μουσείου
Χωρίς σχόλια, δημοσιεύουμε σήμερα δύο επιστολές συμπολιτών μας, που αναφέρονται στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του παπά-Γιώργη Κομνίδη, που λειτουργεί στη Νέα Χηλή Αλεξανδρούπολης.
Μετά την παρουσίαση του Λευκώματος «Προσφύγων Τόποι», γράφτηκαν τα παρακάτω:
* * *
Παπά Γιώργη μου, νιώθω την ανάγκη να σε ευχαριστήσω, γιατί τα νιάτα σου, τα έχασες συγκεντρώνοντας υλικό, με πολύ κόπο, για να φτιάξεις ένα Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και Λαογραφίας.
Ευτύχησες να το δεις στοn δικό σου χώρο και όλα τα χρόνια δεν είπες ποτέ “όχι” σε εκείνον που ήθελε να το επισκεφτεί.
Σήμερα που τα χρόνια πέφτουν πολλά στις πλάτες σου, πάλι με τη δύναμη του Θεού, καταφέρνεις να είσαι παρών σε κάθε εκδήλωση που αφορά στο έργο σου και όχι μόνο.
Δεν έχω δει πολλά παραδείγματα προσωπικής εργασίας, πνευματικού και σωματικού κάματου και χρηματικής, εξ ιδίων, καταβολής, προκειμένου να δούμε όλοι εμείς αυτό το αποτέλεσμα. Σήμερα, προβληματίζομαι και αναρωτιέμαι: Ποιο είναι το μέλλον ενός έργου που φτιάχνονταν για εβδομήντα τουλάχιστον συναπτά έτη; Τί κάνει άραγε η τοπική κοινωνία για την ακέραιη διατήρησή του, προτού τα εκθέματα σκορπίσουν στους πέντε ανέμους;
Προβληματίζομαι έντονα, γιατί φαντάζομαι ότι κάποιοι θα θελήσουν να χρησιμοποιήσουν ένα μέρος και άρα θα το αποσπάσουν από το μουσείο, κάποιοι άλλοι θα θελήσουν κάποια αντικείμενα κ.λπ.
Παπά Γιώργη, φρόντισε να μεταφερθεί το υλικό όλο, όπως είναι τώρα, σε ένα χώρο που θα ορίσει ο Δήμος μας -υπάρχουν κτίρια αχρησιμοποίητα- γιατί σε γνωρίζω πολλά χρόνια και δεν θα ήθελα, όπως και πολλοί άλλοι να στερηθούν τα αυριανά παιδιά τούτον το θησαυρό.
Εύχομαι να απευθυνθείς σε ευήκοα ώτα και να μετεγκατασταθεί το μουσείο όπως είναι σε άλλο χώρο, αν θέλουμε να μιλάμε για πολιτισμό.
Εύχομαι σύντομα να γίνουν όλα καθώς πρέπει, με τις ενέργειες του δημάρχου μας, κυρίου Ι. Ζαμπούκη.
Με εκτίμηση
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
* * *
Πόσα χρόνια πάνε που λέμε και ξαναλέμε… Προτρέπουμε και εκλιπαρούμε… να εκτιμηθεί και να τιμηθεί η προσπάθεια όλων των χρόνων της ζωής του αγαπημένου μας… του ΑΞΙΟΥ Παπά Γιώργη μας… να παραχωρηθεί χώρος κατάλληλος για όλο το “πολύτιμο προικιό” του… να το δουν τα ματια του… να γαληνέψει η καρδιά του..
Δυστυχώς, ως τα τώρα, τίποτε δεν έγινε…
Ήταν το 2005 θυμαμαι που ‘γραφα τότε στην εφημερίδα μας…
Ήμουν υποψήφια δημοτική σύμβουλος και υπεύθυνη στον τομέα του πολιτισμού…
Έγραφα με ελπίδα και πίστη μεγάλη… Είχα ζήσει και αγαπήσει τον Παπά Γιώργη με την απλότητα, την αυθεντικότητα και το μεγαλείο του…
Εντυπωσιάστηκα απο τους σπάνιους “θησαυρούς” του Μουσείου του και πίστευα ακράδαντα πως θα βρισκόταν η λύση για τη διάσωσή του.
Δυστυχώς… Τίποτε ακόμη.
Μακάρι ο δήμαρχός μας Γιάννης Ζαμπούκης να επιληφθεί του θέματος αυτού και να χαρίσει στην πόλη μας αυτό το σπάνιο μουσειακό υλικό φροντισμένο, χαρίζοντας και στον πολυαγαπημένο για όλους μας Παπά Γιώργη, την δικαίωση και την ανακούφιση της ψυχής του.
Μπράβο σου Αννούλα μου, που ανακίνησες το θέμα!
Ουρανία Ευφραιμίδου
* * *
Σημείωση Ε.Θ.
Και εμείς με τη σειρά μας σήμερα, απευθυνόμαστε στον Δήμαρχο Αλεξ/πολης κ. Γιάννη Ζαμπούκη, και του ζητούμε να λάβει μέριμνα για τα εκθέματα-θησαυρούς του Μουσείου, πριν αυτά σκορπίσουν και χαθούν.
Σ.Κ.
