Πάει καιρός, που γίνανε παντού, όλοι αστοί,
όσοι ζούνε στις πόλεις, και όχι μόνον αυτοί.
Δεν παραλλάσει τώρα πια, η ζωή των χωρικών,
ολότελα, απ’ τη ζωή των άλλων πολιτών.
Αφού πια, όλα τα αγαθά, είναι κοινά σε όλους,
σε πλούσιους και σε φτωχούς, ακόμη και χαχόλους.
Το φως, η τηλεόραση και τα αυτοκίνητα γίνανε,
τώρα σε όλους προσιτά! Κι όμως, εκεί δεν μείνανε …
Όλοι τους θέλουν, λογικό και θεμιτό συνάμα,
να βελτιώνεται η ζωή, να γίνει αυτό το θάμα…
Να ζούνε όλοι, γενικά, ανθρώπινα κι ωραία,
και όχι σαν κατάδικοι, σε σπίτια αγοραία.
Και οι συνθήκες της ζωής, να είναι ιδανικές,
ποτέ πια απαράδεκτες, ούτε εικονικές.
Θέλουν, κι επιδιώκουνε την αστική ζωή,
αλλά, ξεσπούνε όλοι τους, σε ατέρμονη φυγή…
Φεύγουν πολλοί απ’ τα χωριά, και παν’ όλοι στην πόλη,
τάχα για μια καλή ζωή και τη μεγάλη …σχόλη!
Μα, αυτό είναι απαράδεκτο, είναι σκέτη φενάκη,
για όλον τον ελληνισμό, απ’ την Κρήτη ως τη Θράκη.
Όχι φίλοι αγαπητοί, συνέλληνες παντού,
αυτά δεν θα συνέβαιναν ούτε στο Κατμαντού.
Ας μην εγκαταλείπουμε τη γη μας, που μας τρέφει.
Ας μείνουμε στους τόπους μας, γιατί αυτό μας πρέπει.
Και ναι, μας τέρπει κιόλας η ζωή, στην ύπαιθρο, στη φύση,
γιατί, αυτό είναι αποδεκτό, σ’ ανατολή και δύση.
Πράγματι, η ζωή στην εξοχή, ανέμελη είναι, ωραία.
Δεν έχει παρατράγουδα, ούτε είναι και μοιραία.
Αλλά, κι ως προς το επάγγελμα, μη θέλουμε όλοι άλλο.
Γιατί, δεν είμαστε ικανοί, όλοι για το μεγάλο.
Ειν’ όλα τα επαγγέλματα, καλά και τιμημένα.
Και όλα είναι απαραίτητα. Μην υποτιμούμε κανένα.
Κι ο εργάτης, και ο γεωργός, και οι χειρώνακτες όλοι,
μας είναι απαραίτητοι, στο χωριό και στην πόλη.
Για σκεφτείτε, αν οι γεωργοί αφήσουν τα χωράφια!
Όλα τα προϊόντα τους, θα λείψουν από τα ράφια.
Κι αν όλοι οι χειρώνακτες αφήσουν τις δουλειές τους,
οι υψηλά καθήμενοι θα χάσουν τις … βολές τους.
Θα καταντήσει η βιωτή ένα μαρτύριο για όλους,
για πλούσιους και για φτωχούς, για αγγέλους και διαβόλους!!
Α. Παπατριανταφύλλου
Koμοτηνή
