Η ψεύτρα κοινωνία μας
που συνεχώς σκληραίνει
σε περιπέτειες πολλές
ο κόσμος πλέον μπαίνει.
Οι αδικίες συνεχώς
φυτρώνουν σαν μανιτάρια
και ανοίγουνε αδίσταχτα
τα μαύρα τα πλατάρια.
Για να σκεπάσουν βάναυσα
την κάθε ευτυχία
που τόσο ανάγκη σήμερα
την έχει η κοινωνία.
Σαν τα θεριά τα άγρια
με ανοιχτό το στόμα,
που είναι πάντα έτοιμα
να αρπάξουν κάποιο πτώμα.
Να το ξεσκίσουν με οργή
κομμάτι σε κομμάτι
την κάθε εξαφάνιση
από ανθρώπου μάτι.
Και να σκορπίσουν βάσανα
τον πόνο και το δάκρυ
στην κοινωνία μας αυτή
από άκρη έως άκρη.
Αυτή η κοινωνία μας
που τόσο υποφέρει
και που θα φτάσει άραγε;
Κανένας δεν το ξέρει.
Εάν ο κόσμος ήταν
σωστός κι ειλικρινής
η γη θα ήταν παράδεισος
και άγγελοι εμείς.
Δεν θα υπήρχαν βάσανα
δε θα υπήρχαν πίκρες
όλα θα ήταν όμορφα
τις μέρες και τις νύχτες.
Το γέλιο θα βασίλευε
σε όλους τους τομείς
και πάντοτε οι άνθρωποι
θα ήταν ευτυχείς.
Ο κόσμος θα ήταν όμορφος
χωρίς πάθος και ζήλεια,
το γέλιο θα βασίλευε
στα πικραμένα χείλια.
Στέλιος Ντουρανίδης
Σπήλαιο Ορεστιάδος
