Αγώνας μια ολόκληρη ζωή
να πάρει στα χέρια του την πυγμή.
Δεν είναι εύκολο το ΄χει καταλάβει
να καταφέρει να απολάβει.
Χρειάστηκαν προσπάθειες πολλές
γιατί δε γεννήθηκε σε πάνες χρυσές.
Το ένιωθε βαθιά, το ζούσε
και για χρόνια το περνούσε.
Σεβάστηκε την απλή ζωή
και έσπειρε σπόρους να ανθίσει αυτή.
Υφάνθηκε, κεντήθηκε, πικράθηκε
αλλά και πολλές φορές χάρηκε.
Και πορευόταν με την προσμονή
καθώς περίμενε τη χαραυγή.
Μέρα με τη μέρα ανάβλυζε
και σαν ρυάκι κελάρυζε.
Έτσι έχει η ζωή αξία
όταν απ΄το μηδέν παίρνεις ουσία
και όχι αν απ΄την κοιλάδα με τα άνθη
πέσεις άγρια στου γκρεμού τα βάθη.
Αλλά κι αν ακόμη συμβεί αυτό
που δεν είναι αναπόφευκτο,
βάζεις κάτω όλες τις δυνάμεις σου
και όσες σου μένουν αντοχές
και βγαίνεις χωρίς ενοχές.
Έχεις δύναμη μέσα σου που δεν την ξέρεις
κι αν για λίγο πονέσεις και υποφέρεις
θα βρεις το κουράγιο να βγεις νικητής
απ΄τις δυσκολίες της ζωής.
Παλεύεις με τις κακοτοπιές,
χαίρεσαι με τις χαρμονές
έτσι γινόταν ανέκαθεν αλλά και τώρα
μια στα ύψη, μια στην κατηφόρα.
Τάνια Στεφάνου – Τσαβδάρη
Αλεξανδρούπολη
