Αγάπησε τη θάλασσα σαν μάνα και αδελφή.
Ήταν γι αυτόν φίλη καρδιακή.
Τη χόρτασε, την έζησε, τη γύρισε
τα αισθήματά του πλημμύρισε.
Τη γνώρισε με το νοτιά,
την άντεξε με το βοριά,
όταν τα κύματα θεριά
χτυπούσαν τα ταξιδιάρικα καράβια σκληρά.
Είδε λιμάνια και στεριές
κοιμήθηκε σε ξένες αγκαλιές
γύρισε τον κόσμο απ΄άκρη σ΄άκρη
σ΄όλα τα πλάτη και τα μάκρη.
Με σύμμαχο την Παναγιά
άνοιγε πάντα τα πανιά
για ταξίδια μακρινά
να του φέρουν τα βιοποριστικά.
Μιλούσε μαζί της φιλικά
για να τα έχουνε καλά
να τον νιώθει , να τον βοηθά
να ταξιδεύει ειρηνικά.
Όλη η ζωή θάλασσα βαθιά.
Όλη η ζωή λιμάνια αλαργινά
με ελάχιστες επισκέψεις στη μάνα γη
μέχρι να την αποχωριστεί.
Τώρα ζει με τις αναμνήσεις
που είναι ένεση στις αισθήσεις
ώστε να βραδιάζει, να ξημερώνει
και το είναι του να δυναμώνει.
Θέλει να θυμάται τις καλές στιγμές,
να λησμονάει τις οδυνηρές
γιατί είναι αλήθεια έζησε πολλά
όλα αυτά τα χρόνια τα τραχιά.
Ναυτικέ, γενναίε αγωνιστή,
προσφέρεις με αγάπη εθελοντική
το χρόνο σου, τη δύναμή σου
στη δύσκολη αυτή δουλειά όλη την ψυχή σου.
Θυσία για τη γυναίκα και τα παιδιά
για να τα βγάλουν πέρα οικονομικά
να μεγαλώσουν χωρίς ελλείψεις
αν και πολύ θα τους λείψεις.
Τάνια Στεφάνου – Τσαβδάρη
Αλεξανδρούπολη
