Δε λογαριάζεται καθόλου η ανθρώπινη ζωή
από ανθρώπους που δεν έχουν λογική.
Κρατούν ένα όπλο, ένα μαχαίρι
και στερούν την αναπνοή απ΄το δικό τους ταίρι.
Παιδιά χτυπούν αλύπητα με μαχαίρια κοφτερά
και φέρνουν τραύματα βαθιά.
Σύντροφοι σκοτώνουν χωρίς ίχνος ντροπής
γιατί έχασαν κάθε αίσθημα ψυχής.
Για ένα κινητό,ένα πορτοφόλι
ρίχνουν το θανατηφόρο βόλι
και χάνονται ανθρώπινες ζωές,
πράγματα που δεν τα βλέπαμε
σε τόση έκταση στο χθες.
Η βία έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της
και δυστυχώς συνεχίζει το άπλωμά της.
Τα σώματα ασφαλείας δεν προλαβαίνουν
να δίνουν οριστική λύση
αν και μερικές φορές έχουν αδρανήσει.
Οι εξελίξεις είναι οδυνηρές.
Οι μάχες που δίνονται απανωτές
στους δρόμους, στα σχολεία, στις πλατείες.
Όλα γίναν τόποι για παρανομίες.
Πού θα οδηγήσει η κατάσταση αυτή;
Έχει αξία η ανθρώπινη ζωή
να μην ποδοπατείται και κατακρεουργείται;
Πόσα άλλα ματάκια μου θα δείτε;
Πότε θα σταματήσει το μακελειό;
Θα έρθει ώρα για λυτρωμό
να μπορείς να βαδίζεις άνετα στους δρόμους
και να μην συναντάς παρανόμους;
Τι φταίει άραγε αναρωτιέσαι
και με όλα αυτά στενοχωριέσαι.
Πού είναι ο καλός ο λόγος, η αγάπη,
η συμπαράσταση, η αλληλεγγύη;
Έσβησαν όλα αυτά απ΄την καρδιά,
την ψυχή και τα ανθρώπινα χείλη.
Ο καθένας τον εαυτό του προασπίζεται
και για λογαριασμό του αγωνίζεται.
Προσπαθεί να ζει τίμια και ειλικρινά
και με το χέρι στην καρδιά.
Τάνια Στεφάνου Τσαβδάρη
Αλεξανδρούπολη
