Τελικά, ήρθε η μέρα που φοβόμουν… Δεν περίμενα όμως να έρθει τόσο γρήγορα. Και τόσο ξαφνικά.
Έφυγε από τη ζωή ο πολυαγαπημένος μου πατέρας, ο Σταύρος Κονδύλης. Κι ενώ ο τόπος μας θρηνεί για έναν σπουδαίο δημοσιογράφο που χάθηκε, εγώ λυπάμαι για τον υπέροχο πατέρα που έχασα…
Η γραφή μου σήμερα – όπως καταλαβαίνετε – είναι πολύ προσωπική, καθώς θα αποτυπώσω κάποιες πτυχές του πατέρα μου, που δεν είναι και τόσο γνωστές…
Ό,τι και να γράψω για τον Σταύρο Κονδύλη είναι λίγο. Οι γνώσεις του ήταν απέραντες. Η οξύνοιά του, ανυπέρβλητη. Ο πατριωτισμός του αδιαμφισβήτητος.
Έμαθα πολλά μεγαλώνοντας στο πλάι του. Με τα τόσα βιβλία που είχε διαβάσει, ήταν σα να ήταν μια κινητή βιβλιοθήκη! Ό,τι και να τον ρωτούσα, το ήξερε! Καμιά φορά, τον πείραζα κιόλας, λέγοντάς του: «Καλά ε, είσαι σαν την Wikipedia!».
Ήταν δουλευταράς! Κόντευε τα 80 (θα τα έκλεινε τον φετινό Αύγουστο, μα δεν πρόλαβε) κι ακόμα δούλευε με ζήλο κι αυταπάρνηση!
Του έλεγα εγώ και ο αδερφός μου: «Άντε, σταμάτα να δουλεύεις. Καιρός πια να ξεκουραστείς κι εσύ». Δεν μας άκουγε… Αγαπούσε αυτό που έκανε τόσο πολύ, κι όλο έλεγε: «Λίγο ακόμη. Λίγο ακόμη».
Και να, που μέχρι και προχτές ακόμα, έκανε εκπομπή στο ΘΡΑΚΗ ΝΕΤ! Την «2η Ματιά», που την είχε ξεκινήσει το μακρινό 2005!
Το καταλαβαίνετε; Επί 19 συναπτά έτη, έδινε ραντεβού κάθε Δευτέρα βράδυ με τους τηλεθεατές για να αναλύσει ό,τι συνέβαινε με μια δεύτερη ματιά.
Περήφανος και αγέρωχος, είχε το θάρρος της γνώμης του, ακόμα κι αν τα έβαζε με θεριά! Δεν ήταν λίγες οι φορές που «τα έσπασε» με τους τοπικούς ταγούς, γιατί δεν έβρισκε σωστές για τον τόπο, τις αποφάσεις τους… Και τελικά, επιβεβαιωνόταν.
Ο Σταύρος Κονδύλης ήταν ενίοτε απόλυτος. Πόσες φορές κι εγώ δεν μάλωνα μαζί του, κυρίως για θέματα δουλειάς. Αλλά πάντα τα ξαναβρίσκαμε. Η αγάπη μεταξύ μας κυριαρχούσε.
Οι περισσότεροι λένε πως μοιάζω πολύ στον πατέρα μου, στο μυαλό. Μάλλον εγώ κληρονόμησα από αυτόν και την λατρεία προς το γράψιμο. Από πάντα έγραφα, τα πάντα! Και κάπως έτσι τώρα, αναλαμβάνω τα βαριά ηνία της «ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΘΡΑΚΗΣ».
Πόσο την αγαπούσε ο πατέρας μου, την εφημερίδα! Πόσο; Σχεδίαζε τα πάντα, από το πρωτοσέλιδο, μέχρι κάθε γραμμή και χρώμα των υπόλοιπων σελίδων.
Βαριά η ευθύνη να διατηρήσω την ίδια ποιότητα στην εφημερίδα… Μια εφημερίδα με όνομα βαρύ σαν ιστορία. Ελπίζω να φανώ αντάξιά του.
Για όσους γνώριζαν προσωπικά τον Σταύρο Κονδύλη, ήξεραν πως του άρεσε η καλή μουσική, οι ταινίες, το καλό φαγητό, τα αυτοκίνητα και η Formula 1, όπως και τα… τσιγάρα! Ειδικά, τα τελευταία, δεν τα έκοβε με τίποτα! «Τουλάχιστον, να φύγω ευτυχισμένος από τη ζωή!», έλεγε γελώντας.
Και πράγματι, θέλω να πιστεύω πως έφυγε ευτυχισμένος! Όρθιος, αξιοπρεπής όπως πάντα!
Έτσι θα τον θυμούνται όλοι! Έτσι, θα τον θυμάμαι κι εγώ…
Εν τω μεταξύ, είναι συγκινητικά τα μηνύματα και τα τηλεφωνήματα αγάπης που λαμβάνουμε οικογενειακώς, αυτές τις ώρες, για το πρόσωπό του! Τον αγαπούσαν πολύ οι πολίτες όχι μόνο του Έβρου, αλλά όλης της Θράκης, και του νομού Σερρών (ειδικά εκεί, τον είχαν σε μεγάλη εκτίμηση).
Απλοί άνθρωποι, που όλοι έχουν έναν καλό λόγο να πουν για τον μαχητικό Σταύρο Κονδύλη, που έλεγε πάντα τα πράγματα με το όνομά τους. Που δε φοβόταν τίποτα!
Ξεχωριστή προσωπικότητα ο Σταύρος Κονδύλης, με λόγο που είχε βαρύτητα. Καλός Χριστιανός – έκανε καθημερινά την προσευχή του και ήξερε απ’ έξω, σχεδόν κάθε ψαλμό της εκκλησίας. Άντρας παλιάς κοπής, ευγενής, στιβαρός και γενναιόδωρος. Ποτέ του δεν υπήρξε τσιγκούνης.
Και φυσικά, σπουδαίος οικογενειάρχης. Δίδαξε τόσα πολλά σε μένα και τον αδερφό μου! Του οφείλουμε τα μέγιστα.
Πόσες και πόσες μάχες έδωσε και πόσες δυσκολίες αντιμετώπισε μαζί με την μητέρα μου, ακοίμητο φρουρό του. Ήταν πολύ ταιριαστοί μαζί, αν και διαφορετικοί…
Δυσκολεύομαι ακόμη και τώρα – που γράφω αυτές τις αράδες – να πιστέψω ότι έφυγε από κοντά μας…
Νομίζω ότι θα πάω πάλι στο γραφείο του, στον 2ο όροφο και θα τον δω να εργάζεται πάνω από τα χαρτιά και τις εφημερίδες του… Με το κουρασμένα του μάτια, πάντα όμως γεμάτα οξυδέρκεια!
Θέλω να πιστεύω ότι θα ξανανταμώσω μαζί του, κάπου αλλού…
Καλό ταξίδι, αγαπημένε μου πατέρα! Θα μείνεις για πάντα στις καρδιές μας…
Μ.Κ.
* * *
Βιογραφικό σημείωμα Σταύρου Κονδύλη
Ο Σταύρος Γ. Κονδύλης γεννήθηκε το 1944 στη Μυτιλήνη, όταν οι περισσότερες οικογένειες κατέφευγαν στα γύρω νησιά του Βορείου Αιγαίου για να αποφύγουν την Βουλγαρική Κατοχή στην Αλεξανδρούπολη.
Φοίτησε στο 3ο Δημοτικό Σχολείο και Γυμνάσιο Αλεξανδρούπολης.
Σπούδασε στη Σχολή Νομικής και Οικονομικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Αμέσως μετά, υπηρέτησε στον Στρατό Ξηράς στο Κιλκίς και στη Θεσσαλονίκη.
Στη συνέχεια, έδωσε εξετάσεις στον Άρειο Πάγο, όπου και πέρασε με επιτυχία.
Άσκησε για 10 χρόνια το επάγγελμα του δικηγόρου στον Δικηγορικό Σύλλογο Έβρου.
Το 1984 διέκοψε την άσκηση της Δικηγορίας και ανέλαβε την έκδοση της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΘΡΑΚΗ», που την είχε ιδρύσει το 1945, ο αείμνηστος Γεώργιος Κονδύλης.
Έδωσε νέα ώθηση στα δημοσιογραφικά δρώμενα της Θράκης, δημιουργώντας το 1992 τον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Κονδύλη Α.Ε., εκδίδοντας παράλληλα και την εβδομαδιαία εφημερίδα «ΜΑΧΗΤΗΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ».
Ανακαίνισε πλήρως το Τυπογραφικό Συγκρότημα της Δ.Ο.Κ. Α.Ε. με κυλινδρικά πιεστήρια OFFSET, ενώ ίδρυσε και τον Ραδιοφωνικό Σταθμό ΘΡΑΚΗ FM.
Συν τοις άλλοις, ήταν υποψήφιος βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, στις Εθνικές Εκλογές του 1989-1990.
Αργότερα, πήρε τα ηνία του Τηλεοπτικού Σταθμού της ΕΡΤΑ, το οποίο μετονόμασε σε ΘΡΑΚΗ ΝΕΤ.
Συνέχισε επάξια την δημοσιογραφική παράδοση με μαχητική αρθρογραφία, με στόχο την οικονομική και κοινωνική άνοδο του νομού Έβρου και της Θράκης γενικότερα.
Ήταν έγγαμος με την Παναγιώτα Νικολαΐδου και είχε δυο τέκνα, την Μαρίνα και τον Γιώργο.
* * *
Η Εξόδιος Ακολουθία του Σταύρου Κονδύλη θα γίνει την Πέμπτη 4 Απριλίου 2024, στις 15:00, στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου Αλεξανδρούπολης.
