(Η κυνική φιλόσοφος)
Στα πολύ παλιά τα χρόνια, του Μεγάλου Αλέξανδρου,
γεννήθηκε μία κόρη, στη Μαρώνεια του Ισμάρου.
Κόρη πλούσιων, αρχόντων, ευγενών και δη προυχόντων,
που ’ρθανε απ’ την Αθήνα, για να την περνάνε φίνα.
Όσο μεγάλωνε αυτή η κόρη, φερνότανε σαν να ‘ναι αγόρι.
Δεν ύφαινε στον αργαλειό, αλλά, αγαπούσε το σχολειό.
Της άρεσε η φιλοσοφία και αγαπούσε και τα «θεία»,
μα με το δικό της τρόπο, κυνικό και δίχως …κόπο.
Ο Μητροκλής* την έμπασε στα της φιλοσοφίας
Κι αυτή το νήμα έπιασε της κυνικής σοφίας.
Είχε ομορφιά είχε και κάλλος, μα παρέμενε μεγάλος,
ο έρωτας της για τον Κράτη, που ‘ναι κόντρα στο Σωκράτη.
Και τον πήρε σύζυγό της. Να ‘χει κι αυτή το ζυγό της
κόντρα στη βουλή γονέων, αρνούμενη, πολλές προτάσεις νέων.
Οι γεννήτορες κάνανε κράτει, για να πείσουνε τον Κράτη.
Ν’ αποτρέψουν το μοιραίο. – Να αποδιώξουν το Θηβαίο-!
Να μην νυμφευτεί το γέρο -πού σε είδα, πού σε ξέρω-
Και να πάρει άλλον νέο, πλούσιο, ευγενή κι ωραίο.
Πεπεισμένος και ο Κράτης, ο και μη αριστοκράτης,
ξεγυμνώθηκε μπροστά της και της είπε: ιδού τι πράττεις!
«-Παίρνεις γι’ άντρα τον καμπούρη, το φτωχό κι ασχημομούρη»;
Μα, η Ιππαρχία είχε διαλέξει και δεν είπε …άλλη λέξη.
Τον Κράτη τον παντρεύτηκε, μα δεν νοικοκυρεύτηκε.
Αφού ζήσανε μια ζωή κυνική, σκυλίσια δηλαδή.
Τα παιδιά της αντί κούνια, κέλυφος χελώνας είχαν.
Κρύο νερό και δίαιτα, πάντα, γι’ αυτήν προείχαν.
Την καλούσαν σε συμπόσια -πήγαινε με τετρακόσια-
Κι έκανε ανδρών κουβέντες με σοφούς και μη, λεβέντες.
Είχε υψηλά ιδανικά, γι’ ανθρώπους και δικαιώματα
Πίστευε σε ισότητα, για του Λαού τα …«στρώματα».
Ο Θεόδωρος, ο Άθεος, πήγε να την πειράξει,
της φέρθηκε δε άσεμνα, μήπως και την τρομάξει.
Προσπάθησε με αναίδεια τον κυνικό μανδύα
της Ιππαρχίας ξαφνικά να βγάλει. Τι αηδία!
Αγέρωχα και κυνικά, χωρίς φόβο και πάθος,
αντέκρουσε η φιλόσοφος, του Θόδωρου το λάθος.
Λέγοντας: «Αν έκανα εγώ, ό,τι ο Θεόδωρος κάνει,
για μένα λάθος θα ‘τανε. Γι αυτόν σωστό …λιβάνι!
Και τούτο ως φαίνεται επειδή, δεν έμαθα να υφαίνω,
Αφού πήγαινα σε σχολειά κι ήθελα, να μαθαίνω!
Αυτή ήταν η φιλόσοφος, η κόρη εκ Μαρωνείας,
που πρέσβευε και είχε αρχές, με κυνικάς εννοίας.
Ήτανε για τα χρόνια της, πολύ μπροστά απ’ όλους,
γυναίκα με οράματα, και για …τους νέους χρόνους.
* Μητροκλής, αδελφός της Ιππαρχίας.
Αθ. Παπατριανταφύλλου
