«Θα σου είμαι για πάντα υποχρεωμένος, αλησμόνητε φίλε, Σταύρο…»
Δευτέρα πρωί συνομίλησα με τον Σταύρο Κονδύλη, στο γραφείο του, στον 2ο όροφο, όπως συνήθιζα να κάνω τακτικά.
Δευτέρα βράδυ παρακολούθησα την εκπομπή του “2η Ματιά”.
Την Τρίτη, δυστυχώς, πληροφορήθηκα για την φυγή του στη γειτονιά των αγγέλων και φόρεσα αμέσως το επιτραχήλι, για να τελέσω το τρισάγιό του και να τον αποχαιρετήσω με τον δικό μου τρόπο.
Προσωπικά, αλλά και εκ μέρους της οικογένειάς μου, θέλω να εκφράσω τα θερμά μας συλλυπήτηρια στη σύζυγό του, κ.Γιώτα και τα παιδιά του, Μαρίνα και Γιώργο.
Ο φιλάνθρωπος Θεός, να σας δίνει δύναμη, υπομονή και κουράγιο, να συνεχίσετε το επίπονο έργο σας και μακάρι να σταματήσει η μανία επιβολής προστίμων στον επαρχιακό τύπο, με σκοπό την εξασθένιση ή και την εξαφάνισή του.
Ας προσέξει η πολιτική μας ηγεσία από την παμφάγα Αθήνα, τα άκρα, τις εσχατιές της Ελλάδας, γιατί και η Πόλη, εκτός των άλλων, έπεσε και από την υπερβολική φορολόγηση και παραμέληση των ακριτών της.
Χωρίς την επαρχία, σβήνει και η Αθήνα.
Είμαι συνδρομητής στην “Ελεύθερη Θράκη”, από το 1962, που με έγραψε ο θείος του, Νίκος Κονδύλης, όταν υπηρετούσα ως ιερέας και δάσκαλος, στους Γιατράδες επί 13 χρόνια, στους Ψαθάδες, αργότερα, για 27 έτη και στη Ν.Χηλή, από το 2002, μέχρι σήμερα, σαν συνταξιούχος πλέον.
Στις πολλές και δύσκολες στιγμές του Μουσείου, ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Κονδύλη Α.Ε., μου συμπαραστάθηκε με κάθε τρόπο.
Δεκάδες φίλοι έγραψαν άρθρα για τις αδικίες εις βάρος του Μουσείου, χωρίς να πληρώσουν ούτε ένα ευρώ!
Θα σου είμαι για πάντα υποχρεωμένος, αλησμόνητε φίλε, Σταύρο.
Επίτρεψέ μου να εκφράσω και τώρα, την ευγνωμοσύνη μου, όπως έκανα σε κάθε προσωπική και οικογενειακή μας συνάντηση. Καλό ταξίδι, αιωνία σου η μνήμη!
Ιεροδιδάσκαλος Γεώργιος Κομνίδης
