Κατασκευάστηκε κανονικά από την Εγνατία Οδό για να παραμένει… κλειστός! – Τεράστιες οι ευθύνες του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης – Αλήθεια, πόσο αποτιμάται μια ανθρώπινη ζωή που κινδυνεύει;
Ανάμεσα στα ιστορικά οξύμωρα αυτού του τόπου, την κυρίαρχη θέση θα πρέπει να διεκδικεί η υπόθεση της σύνδεσης του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης με την Εγνατία οδό.
Πρόκειται για μια παλιά δραματική ιστορία χωρίς τέλος, που φαίνεται ότι δεν συγκινεί κανέναν από τους τοπικούς μας άρχοντες (βουλευτές, περιφέρεια, δήμους, Νοσοκομείο, Ιατρική Σχολή ΔΠΘ), που όχι μόνο αδιαφορούν, αλλά και εγκληματικά καθυστερούν να δώσουν λύση.
Το όλο θέμα της επιτακτικής ανάγκης σύνδεσης της Εγνατίας Οδού με το Νοσοκομείο Αλεξ/πολης, για την ταχύτερη διακομιδή των ασθενών από τον κεντρικό και βόρειο Εβρο στα Επείγοντα, τέθηκε επίσημα τον Ιανουάριο του 2020 από τον Αντιπεριφερειάρχη Εβρου, Δημήτρη Πέτροβιτς, στον Διευθύνοντα σύμβουλο της Εγνατίας Α.Ε., Κωνσταντίνο Κουτσούκο.
Το αξιέπαινο και σημαντικό είναι πως ο κ. Κουτσούκος αντιλήφθηκε άμεσα την σημασία του έργου που πρότεινε ο κ. Πέτροβιτς, για την διάσωση ανθρωπίνων ζωών, καθώς μειωνόταν σημαντικά ο χρόνος διακομιδής ενός σοβαρού περιστατικού στα Επείγοντα του Νοσοκομείου. Άλλωστε, είναι γνωστό πως στις σοβαρές περιπτώσεις υγείας, κάθε λεπτό είναι πολύτιμο.
Αρχικά, η διέλευση από το σημείο της Εγνατίας προς το Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης, αρχικά θα αφορούσε μόνο τα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ, που μέσω του κόμβου θα μετέφεραν το περιστατικό στα Επείγοντα.
Στο σημείο του κόμβου θα τοποθετούνταν μπάρες, που θα τις έλεγχε με τηλεκοντρόλ ο οδηγός του ασθενοφόρου, για να μην εισέρχονται άλλα οχήματα.
Η διέλευση αρχικά θα γινόταν μέσα από υπάρχοντα δρόμο, στον χώρο του πανεπιστημίου.
Σε δεύτερο χρόνο, θα κατασκευαζόταν παράπλευρος δρόμος – από οικόπεδο που θα παραχωρούσε το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης – που θα επέτρεπε και την γενικότερη διέλευση.
Η Εγνατία Οδός, με εργολαβία της, διαμόρφωσε τον νέο κόμβο για το Νοσοκομείο και δημιούργησε τις υποδομές για σύνδεσή του με τον υφιστάμενο δρόμο, που διέσχιζε το πανεπιστήμιο.
Το έργο αυτό ολοκληρώθηκε από την Εγνατία στις αρχές του 2023 και απέμενε μόνο η διαμόρφωση ενός τμήματος 500 περίπου μέτρων για να συνδεθεί ο νέο κόμβος με τον δρόμο.
Στο σχεδιάγραμμα του Google Earth, ο νέος κόμβος είναι με κόκκινη σήμανση και η μωβ γραμμή είναι ο δρόμος που διέρχεται από το νοσοκομείο και καταλήγει στα Επείγοντα.
Οι πράσινες γραμμές είναι υφιστάμενοι δρόμοι, ενώ ο ανατολικός που είναι χωματόδρομος χρειάζεται διαμόρφωση.
Δυστυχώς, παρότι η Εγνατία έτρεξε το έργο, εντούτοις το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης -που θα έπρεπε να έπρεπε να είναι μπροστάρης στην λειτουργία του κόμβου- αντέδρασε απαγορεύοντας την χρήση του δρόμου εντός του χώρου του, για να μην διαταράσσεται από τα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ η… πανεπιστημιακή γαλήνη και για να μην προκληθούν …τροχαία ατυχήματα με φοιτητές!
Αλήθεια, κύριοι καθηγητές και κύριε Πρύτανη, πόσα ατυχήματα έχουν γίνει τόσα χρόνια στο κέντρο της Αλεξανδρούπολης – που υπάρχουν χιλιάδες πολίτες – από διερχόμενα ασθενοφόρα; Και ποιος κίνδυνος υπάρχει εντός της πανεπιστημιούπολης, όταν για κάποιο επείγον και σοβαρό περιστατικό, θα περάσει ένα ασθενοφόρο;
Είναι δε, απορίας άξιον πώς οι καθηγητές της Ιατρικής Σχολής δεν αντέδρασαν, σε όλες αυτές τις άτοπες δικαιολογίες και προφάσεις… Γιατί οι ίδιοι γνωρίζουν την αξία του χρόνου διακομιδής, για την ζωή ενός ασθενούς.
Όλοι προσκρούουν στο αυτοδιοίκητο του Πανεπιστημίου, με συνέπεια να μη βρίσκεται συμβιβαστική λύση σε ένα κυρίαρχο θέμα ζωής και θανάτου.
Κι όποιος θεωρεί ότι κινδυνολογούμε, ας απαντήσει ειλικρινά στο ερώτημα: πόσο σημαντικός είναι ο χρόνος ταχύτερης διακομιδής και πόσο αποτιμάται μια ανθρώπινη ζωή που κινδυνεύει;
Η Εγνατία Οδός – στην προκειμένη περίπτωση – το αντιλήφθηκε και έκανε το χρέος της.
Σε αντίθεση με τους τοπικούς παράγοντες του Έβρου και της Αλεξανδρούπολης, που αποποιούμενοι τις μεγάλες ευθύνες τους, ποιούν την νήσσαν…
Ευχής έργον να μη ζήσουμε δυσάρεστα γεγονότα, που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, αν λειτουργούσε ο κόμβος.
Κλείνοντας, να πούμε πως πέρσι τέτοιον καιρό (φύλλο Ε.Θ. 18-07-2023), ο αείμνηστος Σταύρος Κονδύλης πάλι έγραφε γι’ αυτό το μείζον θέμα, σε πρωτοσέλιδο άρθρο του.
Έναν χρόνο μετά, δυστυχώς, δεν έγινε τίποτα…
Μ.Κ.
