Στη Γη μας αναπτύχθηκαν πολλοί πολιτισμοί,
μα, έμειναν απομεινάρια αυτών, λίγα πάνω σε αυτή.
Γιατί, ως γνωστόν συνέβαινε, και κάθε μια φορά,
σ’ όλη τη Γη, οι πολιτισμοί, να ‘χουν μια συμφορά.
Υπήρξε σίγουρα ακμή, πολλών πολιτισμών,
που όμως την πτώση γνώρισαν. Σημεία των καιρών!
Και τα αίτια που έρχονταν, η όποια παρακμή,
ήταν λάθη ανθρώπινα, μα ναι, και του Θεού οργή.
Μοιραία τα λάθη, που έκαναν, οι άνθρωποι στους αιώνες.
Γι αυτό, και χάθηκαν πολιτισμοί, χάθηκαν και δρυμώνες.
Οι άνθρωποι δεν έβλεπαν, με τα καμώματά τους
πως ερχόταν τέλος εποχής, κι έφταναν τα στερνά τους.
Και τα αριστουργήματα, που οι ίδιοι είχαν φτιάξει,
με αδικαιολόγητους πόλεμους, όλα τα ‘χαν ρημάξει.
Γκρεμούλια η Ακρόπολη, έγινε απ’ το MOROZINI
με βόμβες που κατάστρεψαν, την ομορφιά εκείνη.
Μα πιο μπροστά, από τη γη, χάθηκε η Ατλαντίδα,
χώρα, ήπειρος υπαρκτή (;), που εγώ όμως δεν είδα!
Έργο αξιοθαύμαστο, είναι το Κολοσσαίο,
κι όμως, κι αυτό δεν έμεινε, ακέραιο κι ωραίο.
Στην Αφρική, στην Αίγυπτο, βρίσκεις τις πυραμίδες,
έργα τεράστια, θαυμαστά, που όμοια τους δεν είδες.
Κι άλλα πολλά διάσπαρτα, στον κόσμο μας υπάρχουν,
έργα, που όμως είναι κολοβά, όση ομορφιά και να ‘χουν.
Γιατί πολλά λαβώθηκαν, απ’ τις καταπονήσεις,
που υπέστησαν, από φυσικά φαινόμενα, και θεϊκές εκκλήσεις.
Εκκλήσεις του Δημιουργού, προς όλους τους ανθρώπους,
να σέβονται τη γη, τη φύση της, και γενικά, τους τόπους.
Αλλά, χαθήκανε πολιτισμοί, χάθηκαν και λαοί,
με όλα τα δημιουργήματα, που έφτιαξαν αυτοί.
Πολλά έργα παλιότερα, γίνονταν με υλικά,
που δύσκολα καταστρέφονταν, κι ήταν ανθεκτικά.
Τα μέταλλα, το μάρμαρο, ήταν η πρώτη ύλη,
που άφησαν πάνω στη γη, μια ομορφιά ποικίλη.
Και, παρά τις όποιες καταστροφές, που υπέστησαν στους αιώνες
έμειναν κάποια απείραχτα, πολιτισμού πυλώνες.
Κι ερχόμαστε στο σήμερα, που όλα είναι πλαστικά.
Αν γίνει ένας κατακλυσμός, τι θα γίνουν όλα αυτά;
Τι θα απομείνει άραγε, απ’ τον πολιτισμό μας,
που είναι χάρτινος, πλαστικός, ο κόσμος ο δικός μας;
Αθ. Παπατριανταφύλλου
