Η ποικιλία είναι το παν, σε τούτη τη ζωή,
εάν την έχεις, το ξεχνάς, κι ας είναι ανιαρή.
Πάντα θέλεις την αλλαγή, στην καθημερινότητά σου.
Αλλά προς το καλύτερο, για τα ενδιαφέροντά σου.
Ποικίλα θες τα έργα σου, να ‘χουν κι αποδοχή,
όσα εσύ τα σκάρωσες, μόνος, ή και με συμμετοχή.
Αλλά, ποια ποικιλία αποζητάς, να ‘χεις στην κοινωνία,
όταν μόνον και επιλεκτικά ψάχνεις και με μανία…
Όλα, τα ωραιότερα, που μας προσφέρει η φύση,
κι αδιαφορείς, αν η ζωή μιζέρια έχει γεμίσει!
Αλλά ξέρε το, αν στη ζωή λείψει η ποικιλία,
τα πάντα θα σου φέρνουνε, μια μόνιμη …ανία.
Αν τα ‘χεις όλα θα ζητάς, να είχες κι άλλα τόσα.
Αλλά μην το ξεχνάς ποτέ, θα καταντήσεις …γκιόσα.
Αν πάλι σου λείπουνε πολλά, και επιθυμείς περίσσια,
θυμήσου, πως μέσα στη ζωή, τίποτα δεν πάει ίσια.
Ο δρόμος; Έχει και στροφές. Η πίκρα αλλάζει με γλύκα.
Και το καλό με το κακό, ενίοτε κάνουν κλίκα.
Μες στη ζωή μπορείς να βρεις, χρώματα αρκετά,
κι όμως το ποικιλόχρωμο, δεν πάει πάντα καλά.
Ένας θέλει το γαλανό, ο άλλος το ερυθρό,
κάποιος άλλος το πράσινο, αλλά, να ‘ναι καθαρό!
Επίσης, ένας αποζητά γλέντια, μουσική και ντέφια,
κι άλλος την ηρεμία του, γιατί δεν έχει …κέφια.
Αλλά, σε τούτη τη ζωή, μάθε, πως πάντα η ποικιλία,
προσφέρει κάτι αλλιώτικο, και παύει η ανία.
Και είναι κέρδος όλα αυτά, είναι και η εμπειρία,
που αποκτάει ο άνθρωπος, σε κάθε ευκαιρία.
Χαρές και λύπες, που έρχονται, ωφέλειες και δεινά
γι άλλα λες, καλώς μου τα, και για άλλα ποτέ ξανά!
Όλοι δεν τ’ αποδέχονται. Δεν μπαίνουνε στον κόπο,
να τ’ αντιμετωπίσουνε, να βρούνε και τον τρόπο.
Κι όμως η αντιμετώπιση, δεν είναι πάντα ίδια.
Ο ένας τα βλέπει με χαρά, κι ο άλλος σαν βαρίδια.
Αλλά, ας το μάθει ο άνθρωπος, πως και το Σύμπαν παίζει,
την ποικιλία διαχρονικά, στου κόσμου το τραπέζι.
Αθ. Παπατριανταφύλλου
