
Όλο χανόμουν στο σκοτεινό
Κατάλυμα μιας σκληρής ζωής,
Ως που συνάντησα της προσδοκίας,
Και της ελπίδας τα χνάρια,
Τόλμησα να ξεφύγω:
Από τον κλοιό της νεκρής μου ύπαρξης,
Τους στεναγμούς της παγερής μου ψυχής,
Τα δακρυσμένα ξέχειλα μάτια,
Τη γύμνια από την ταπείνωση,
Τους χείμαρρους από φοβίες και ανασφάλεια.
Το σταυροδρόμι της φθοράς,
Το καθημερινό μαρτύριο,
Τόλμησα: τα κατάφερα,
Να φτιάξω όνειρα, να χαρώ,
Να ευτυχίσω, να ζ ή σ ω.
Γεώργιος Χ. Τσαρακτσίδης
Αλεξ/πολη 10-9-2024