Η πρώτη χειροκίνητη αντλία (τουλούμπα) άντλησης νερού έγινε την δεκαετία του 1940.
Όλοι οι κάτοικοι, νέοι στον οικισμό, πρόσφυγες από την ανατολική Θράκη-Γιακούπ και Καβακλή, αφού το ελληνικό κράτος τούς έκτισε μεγάλο κτίριο για δημοτικό σχολείο, το 1922 και το 1923 λειτούργησε ως τριθέσιο.
Ο τότε δάσκαλος ο κ. Σταύρος Στεργιάδης από τη Λευκίμμη για να αξιοποιήσει το μεγάλο προαύλιο χώρο σε κήπο.
Για να βρει σύντομα νερό σκέφτηκε και παρήγγειλε από τον τοπικό σιδερά, τον Χρήστο Σιδερά, να του κάνει σε σωλήνα μαχαίρια από σκληρό σίδηρο τα οποία τοποθέτησε με τη συγκόλληση της θερμοκρασίας και στη συνέχεια πήρε και σωλήνες μεταλλικές σε τεμάχια.
Κατασκεύασε ξύλινη εξέδρα, τοποθέτησε το σωλήνα με την κοφτερή μύτη και άρχισε να χτυπά από πάνω με βαριά σιδήρου.
Εκείνοι που προσφέρθηκαν να δουλέψουν ήταν άντρες που τα παιδιά τους ήταν μαθητές: Θεοφάνης Θεοφανάκης, Περιστέρης Παπαδόπουλος, Κώστας Γκουγκάκης, Πρόικος Προϊκάκης, Πέτρος Πομακάκης κλπ.
Αν και το έργο ήταν κουραστικό κι όμως το θαύμα έγινε, το τρυπάνι έφτασε στον υδροφόρο ορίζοντα και το νερό πετάχτηκε έξω.
Τοποθέτησαν αντλία χειροκίνητη και το νεράκι άφθονο, τα παιδιά έφτιαξαν αυλάκια και φύτεψαν ό,τι φαγώσιμο αγαθό υπήρχε.
Επίσης φύτεψαν και αμύγδαλα που πολύ σύντομα, όπως μας αφηγήθηκε ο μεγάλος σε ηλικία πλέον συνταξιούχος κ. Σταύρος Στεργιάδης, και όταν σε ένα χρόνο οι κορμοί των φυτών έγιναν μεγάλοι, πέρασε ο γεωπόνος, τους είδε και ρώτησε πόσο χρονών ήταν, η απάντηση ήταν ενός έτους.
Διότι τα αμύγδαλα τα σκέπασαν με ψιλή άμμο και στη συνέχεια τα πότιζαν οι μαθητές και έγιναν πολύ μεγάλα φυτά.
* Αφήγηση: Πασχάλης Θεοφανάκης, Σταύρος Στεργιάδης
Στο φαρμακείο του γαμπρού του και της κόρης του, στην Ι. Καβύρη στην Αλεξανδρούπολη, Πέτρου Φίκα. Έδωσε και σε μένα στοιχεία ο κ. Στεργιάδης.
Βασίλειος Μιχαηλίδης
Φυλαχτό Έβρου
