Σκέψεις με αφορμή τον πρόσφατο εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου
Η φυλή μας, το έθνος μας, στο διάβα των χιλιετιών της ενεργού ιστορικής του παρουσίας, έχει να επιδείξει άπειρα παραδείγματα αγώνων, συνεχών αγώνων, για την διατήρηση της ελευθερίας του, αλλά και την εθνική του ολοκλήρωση.
Πολλά τα ιστορικά εθνικά ορόσημα, αλλά η 28η Οκτωβρίου 1940, αποτελεί το σύγχρονο, που είναι πιό κοντά στις ημέρες μας και ας πέρασαν από τότε 84 χρόνια.
Τότε, μία Δευτέρα, ως και αυτή της 28ης Οκτωβρίου του 2024, η στάση της Ελλάδας στον ιταμό κοκορόφτερο δικτάτορα, ακούστηκε σε όλο τον γνωστό κόσμο, σε σκλαβωμένους λαούς, αλλά και ελεύθερους.
Ας σας γυρίσω πίσω στο τότε.
Ο Ιταλός ήθελε όλα να είναι έτοιμα, στις 28 Οκτωβρίου 1940, ώστε να έχει μία νέα εορτή, για να θυμηθεί, ότι πριν 18 χρόνια την ίδια μέρα το 1922, πέτυχε την δική του νίκη με την πολιτική κατάκτηση της Ρώμης.
Ετσι καθόρισε, ότι ο πόλεμος με την σίγουρη έκβαση του και την κατάκτηση της φτωχής τότε Ελλάδας, πρέπει να αρχίσει αυτή την ημέρα.
Πράγματι, όλα ήταν έτοιμα και το πρωϊνό εκείνο που βρισκόταν στην Φλωρεντία με τον Γερμανό συνεταίρο του, έδωσε το σχέδιο των τρομακτικών φιλοδοξιών του… ο δρόμος ήταν φαρδύς και η Ελλάδα στον δρόμο του ένα… ασήμαντο χαλικάκι.
Το σχέδιο έλεγε, ότι έπρεπε να καταληφθεί η Ρωσία με τα εκατομμύρια των ανθρώπων σε στρατό, απειλή του άξονα στα πλευρά του, για τα πετρέλαια στο Βατούμ και το σιτάρι της Ουκρανίας.
Έπρεπε να καταληφθεί η Ρωσία, για να κατακτηθούν τα βαλκάνια. Οι Βούλγαροι, προ δύο ετών υπέγραψαν σύμφωνο φιλίας και μη επιθέσεως με την Ελλάδα, αλλά ατίμωσαν την υπογραφή τους και πουλήθηκαν.
Κατά των Σέρβων θα ασκούσαν πίεση και στην ανάγκη θα είχαν πόλεμο. Τι απέμεινε?? Η Ελλάδα.
Την Ελλάδα θα την αναλάβω εγώ, είπε ο Ιταλός, θα την πολεμήσω, εγώ θα την κατακτήσω, γιατί πρέπει να γίνει ρωμαϊκή επαρχία όπως ήταν.
Τρόπος να γλυτώσει δεν υπάρχει, είμαστε 50.000.000 και είναι 8.000.000, δεν έχει αεροπορία, δεν έχει στόλο, δεν έχει χρήμα, για μας είναι υπόθεση, πέντε, δέκα, είκοσι ημερών.
Στις 28 Οκτωβρίου θα αρχίσω, στις 30 θα ξεκινήσω από τα Γιάννενα, στις 5 Νοεμβρίου θα είμαι στην Λάρισα και στις 10 στην Αθήνα.
Με τι θα αντιμετωπίσει η Ελλάδα τον στρατό μου?
Ο δικτάτορας έβλεπε τον εαυτό του καβάλα σε ένα χρυσοστολισμένο ελέφαντα με την κατακτητική του εξάπλωση μέχρι το Ν. Δελχί.
Έτσι, λίγο πριν ξημερώσει η 28η Οκτωβρίου… άρχισε το δράμα του Ιταλού, της σιδερόφραχτης Ιταλίας!!!
Ολα τα είχε σχεδιάσει και λογαριάσει, λόγχες, αεροπλάνα, βόμβες, μηχανοκίνητες μεραρχίες και θωρακισμένα!!
Τι βρήκε όμως μπροστά του ??!!
Μια χούφτα ανθρώπων… “ξυπόλητων”!!
Το γνώριζε όλη η ανθρωπότητα… “ξυπόλητοι”!!
Ο ελληνικός στρατός, πάνω στα χιονισμένα μονοπάτια της Πίνδου, πολέμησε εκείνο το πρωί… “ξυπόλητος”, νηστικός, με μειούμενα πυρομαχικά, που τα μετέφεραν οι γυναίκες, το ψωμί τα παιδιά, και οι γέροι έβαζαν κοτρώνες για ταμπούρια ως τότε το 1821, που έγιναν απόρθητα φρούρια…
ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΚΕΡΔΗΘΗΚΕ Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ… Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ.
Από τότε, η 28η Οκτωβρίου 1940, δεν έπρεπε να είναι δική μας μόνο εθνική εορτή, αλλά εορτή όλο του ελεύθερου κόσμου.
Ο ελληνικός λαός, ήταν ο μόνος ευρωπαϊκός λαός, που πολέμησε επί 6 μήνες, εναντίον δύο κατακτητών.
Είχε συναίσθηση της τραγικής του κατάστασης, αλλά άκουσε τις μυστικές φωνές των μυριάδων προγόνων του, που τον καλούσαν να σταθεί στο ύψος της ιστορίας του και να προστατεύσει την πολυβασανισμένη και ματωμένη γη του.
Οι ΤΑΪΜΣ την 15η Ιανουαρίου 1941 έγραψαν “στον ελληνικό στρατό ανήκει η τιμή της πρώτης μεγάλης νίκης στην ξηρά.
Η ένδοξη αντίσταση του στις φασιστικές δυνάμεις, μας έδωσε πλεονεκτήματα, που δεν αφήσαμε ανεκμετάλλευτα”.
Την ίδια μέρα στο ραδιοφωνικό σταθμό του Λονδίνου ο Σύριλ ΦΩΛΣ, έλεγε: “Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τι χρωστάμε στους Έλληνες. Στάθηκε ο πρώτος λαός της Ευρώπης, που όχι μόνο αντέταξε αντίσταση στον εισβολέα, αλλά και τον έδιωξε από την χώρα του και τον κυνήγησε στο έδαφος του.
Είναι μεγάλο το χρέος μας απέναντι στους Έλληνες, γιατί αυτοί πρώτοι έσπασαν την σαπουνόφουσκα του αήττητου της Ιταλίας”.
Ο ΓΚΑΡΒΙΝ την 2 Φεβρουαρίου του 1941 έγραψε “έδωσαν ένα νέο πνεύμα στην ηπειρωτική Ευρώπη και ενέπνευσαν τους ελεύθερους ανθρώπους κάθε χώρας. Για πρώτη φορά εκατομμύρια ανδρών και γυναικών στην ήπειρο μας δοκίμασαν την χαρά της ελπίδας”.
Ο Αμερικανός δημοσιογράφος ΣΕΝΤ ΓΟΥΪΚ Άλεξ αντιπρόσωπος των ΤΑΪΜΣ στην Ελλάδα πριν από τον πόλεμο, στο βιβλίο του “Tell Sparta”. (Aγγέλλειν Λακεδομονίοις “έγραψε…” οι Έλληνες στρατιώτες πυροβόλησαν τους Ιταλούς μόλις δοκίμασαν να πατήσουν το ιερό τους έδαφος, άλλη λύση για τον Ελληνα στρατιώτη δεν χωρούσε… κατά την ελληνική αντίληψη και μάλιστα την ελληνική συνείδηση, ήταν η μόνη δυνατή πολιτική.
Τα στρατηγικά σημεία που ζήτησαν οι Ιταλοί, ήταν βουνά και βράχοι της Ελλάδας, που έβρεχαν νερά ελληνικά.
ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΛΛΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΟΧΙ.
Οι βοσκοί στις βουνοπλαγιές είπαν ΟΧΙ, οι παπάδες είπαν ΟΧΙ, οι καταστηματάρχες, οι εφημεριδοπώλες, οι πλούσιοι, οι φτωχοί, οι λούστροι, όλοι μαζί είπαν ΟΧΙ.
Δεν δόθηκε σ’ αυτούς κανένα βραβείο, ούτε καμιά… αποζημίωση.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΗΤΑΝ ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΗ ΟΠΩΣ ΕΝΑ ΡΕΥΜΑ ΑΕΡΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΕΜΙΣΕΙ ΤΟ ΚΕΝΟ!!”
Η πρώτη γιορτή έγινε εν μέσω τριπλής πλέον κατοχής της πατρίδας μας την 28η και 29η Οκτωβρίου 1941, ήταν στο μνημείο του ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ, που φρουρούσαν οι Ιταλοί, που ηττήθηκαν πανηγυρικά.
Γέμισε από ανθοδέσμες και από την παρουσία αναπήρων μαχητών της Πίνδου ,που περιφρονητικά έβλεπαν τους Ιταλούς που νίκησαν και κατατρόπωσαν. Ηταν εκείνοι οι Έλληνες φαντάροι που τους πολέμησαν γενναία και προσέφεραν κάποιο μέλος στην πατρίδα και την ελευθερία.
Εκεί ,μέσα σε νεκρική σιωπή και με την δική τους, τους είπαν… δείχνοντας τα τραύματα τους και τα μέλη που έχασαν…” καταλάβατε? ακούσατε τι έχουμε να σας πούμε? τώρα εδώ σας είπαμε ότι είχαμε να σας πούμε και είμαστε βέβαιοι ότι μας καταλάβατε και μας νιώσατε…”.
Η τότε μικρή, φτωχή και “ταπεινή” μας πατρίδα, έγινε η χώρα του θαύματος της ελευθερίας, του θαύματος της εθνικής αξιοπρέπειας.
Η μικρή Ελλάδα έγινε η ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΛΛΑΔΑ, που έδωσε την ελπίδα για ανάταση, για την επιδιωκόμενη νίκη σε όλη την ανθρωπότητα, που είδε την αντίσταση μας στην βαρβαρότητα, με κατάπληξη και συγκίνηση.
Η χώρα μας τότε, ανέτρεψε τους φυσικούς νόμους της ύλης και της λογικής των αριθμών και πρόβαλε στους λαούς, τους νόμους της ψυχής και του πνεύματος.
Κάθε 28η Οκτωβρίου, μετά την πρώτη φορά που γιορτάστηκε επίσημα την 28 Οκτωβρίου 1944, πρέπει να γιορτάζουμε την πρώτη ημέρα του θαύματος, ένα θαύμα που έδωσε τότε στα έθνη παγκόσμια προοπτική, για τον αγώνα της εθνικής τους ελευθερίας.
Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΥΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΕΘΝΙΚΟ ΔΕΟΣ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ, γιατί η τότε ελληνική νεολαία, πιστή σε αιώνια κελεύσματα της φυλής, έδωσε την ορμή της, της ψυχής και του σώματος της, το αίμα και την ζωής της, στο ΕΙΣ ΟΙΩΝΟΣ ΑΡΙΣΤΟΣ ΑΜΥΝΕΣΘΑΙ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΗΣ…
Η νεολαία εκείνη, με την εθνική ανάταση στις ψυχές της, πήρε το πρόσταγμα των προγόνων της, αυτό της ιστορίας της, για άμυνα και έγινε παγκόσμιο σύμβολο ανδρείας.
Πάνω στα κακοτράχαλα και απρόσιτα βουνά της Ηπείρου, με βαθύ και ιερό αίσθημα του προαιώνιου εθνικού καθήκοντος, έδωσε τα λιπόσαρκα στήθη της, πρόφραγμα και μετερίζι στο εθνικό όριο της ιδεολογίας της ελευθερίας, απέναντι στην ανελευθερία και την υποδούλωση.
Αυτές τις σκέψεις και τα στοιχεία ως μικρό μνημόσυνο σε όλους εκείνους τους μαχητές, τους αγωνιστές της ελευθερίας, τους ήρωες μας, που πολλοί από εμάς είχαμε μέσα στα σπίτια μας, άμεσους συγγενείς, γείτονες και οικογενειακούς φίλους, που λίγοι έμειναν στην ζωή για να αποτελούν το ζωντανό παράδειγμα ηρωισμού και εθνικής προσφοράς.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ!
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΕΥΣΤΡ. ΝΑΖΛΗΣ
Υποστράτηγος ΕΛ.ΑΣ ε.α.
