Είναι καιρός που χάθηκαν, παλιές ιδεολογίες,
στη θέση τους εμφανίστηκαν, νέες φιλοσοφίες.
Χάθηκαν τα ιδανικά για πίστη, για πατρίδα,
η αγάπη στον συνάνθρωπο, χάθηκε κι αυτή, το είδα.
Οι εκκλησιές είναι αδειανές, και οι πιστοί είναι λίγοι,
γιατί, απουσιάζουν οι άρχοντες, αλλά και οι κολίγοι.
Για την Πατρίδα, οι παλιοί, θυσία είχαν γίνει.
Τώρα, όλοι αδιαφορούν, στο μέλλον, τι θ’ απογίνει!
Οι υπεύθυνοι πολιτικοί, και όλοι οι ιερωμένοι,
παρά τον όρκο τους στα ιδανικά, φαίνονται ξεχασμένοι.
Όλοι αυτοπροβάλλονται και για το θεαθήναι,
μόνον για κείνο νοιάζονται. Και από τούτο κρίνε.
Οι νέοι παν στην ξενιτιά, μόλις σταθούν στα πόδια,
όπου, θα βρουν καλλίτερη ζωή, χωρίς πολλά εμπόδια.
Και μπαίνει καυτό το ερώτημα. Γιατί οι πολιτικοί,
δεν σταματούν τους νέους μας, να φεύγουν προς τα εκεί;
Και της πίστης μας οι ταγοί, το ποίμνιο δεν βλέπουν,
ότι δεν πάει στις εκκλησιές, μήπως δεν το προσέχουν;
Νέα ήθη κι ιδανικά, καθημερνά προβάλλουν,
στον κόσμο, και απίστευτο, χωρίς να τον προσβάλλουν!
Παλιότερα είχαν τατουάζ, κάποιοι στη φυλακή.
Κι ήτανε σαν παράσημο, κάποιων που ζούσαν εκεί.
Σήμερα έγινε πια, της μόδας και καπρίτσιο,
να συμμετέχουνε ενεργά, όλοι στο ίδιο βίτσιο.
Και βλέπεις νέους, μα και νιες, να έχουνε σημάδια,
παντού, σε όλο το σώμα τους, όπου χαλεύουν χάδια!
Ένα άλλο σημείο των καιρών, είναι και τα κουρέλια,
που αντί για φόρεμα φορούν, κοπελιές και… κοπέλια.
Αλλά, το πιο τραγικό, και κωμικό συνάμα,
είναι το παλιό «κούνημα», που πια δεν είναι δράμα!
Παλιότερα το κούνημα, ήταν ντροπή μεγάλη.
Και δεν την είχαν μόνον οι Έλληνες, μα και πολλοί άλλοι!
Σήμερα πια, δεν μπορείς, καν να μιλάς για «σύκα»,
γιατί αυτομάτως θα βρεθείς, υπόλογος στην …Πνύκα.
Και φυσικά αδιάκριτα, παίρνεις δικό σου ταίρι,
γυναίκα ή άντρα αδιάφορο, αρκεί να είναι …αστέρι!
Όλα πια είναι νόμιμα, τα ψήφισαν οι πάντες.
Στην ιστορία έμειναν, η ηθική κι οι λεζάντες!
Γι αυτό, δεν πρέπει να απορείς, για ό,τι κι αν συμβαίνει.
Μα κάποτε, θα το αντιληφθείς, σαν ασπρίσει… το γένι.
Αθ. Παπατριανταφύλλου
